تواب سازي نمايندگان توهم برخي‌هاست نه واقعيت
 
 هفته گذشته شورای نگهبان 22 ایراد به لایحه CFT گرفت و آن را به مجلس عودت داد. در همین راستا یکی از نمایندگان طیف دلواپس مجلس از به راه افتادن موج توابین از موافقان لایحه CFT خبر داد که طی آن نمایندگان موافق درصدد پس گرفتن و توبه کردن از موافقت خود هستند. غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی نماینده رشت در مجلس در گفت‌و‌گو با  به دفاع از حقوق نمایندگان پرداخت که در ادامه می‌خوانید.
 
جریان تواب سازی چیست؟
 
به گززارش  روز نو : یک عده‌ای رویاهایی در ذهنشان است و این رؤیاها را به‌قدری در ذهن خود بزرگ می‌کنند تا برای خود واقعیتی بسازند. کجا نمایندگان دنبال تواب شدن و توبه کردن از رأی خود به لایحه CFT هستند؟ امکان دارد نماینده‌ای نظرش عوض شده باشد. اکنون همه متوجه شده‌اند که اگر CFT رد شود چه خسارتی به کشور وارد خواهد آمد. از آن طرف تواب داریم یعنی ناراحتند که چرا رأی ندادند. تواب هم نه، باید گفت پشیمانند که چرا رأی ندادند. ما اگر لوایح 4گانه FATFرا تصویب نکنیم چه میزان خسارت به کشور وارد خواهد آمد؟ به این فکر شده است. بنابراین بحث توابین مطرح نیست و بیشتر رویا‌پردازی است. برخی دنبال این هستند که جملات قصار بگویند تا در فضای مجازی معروف شوند.
 
آیا می‌توان گفت تصویب CFT خطا بوده است؟
 
این حرف‌ها تخیلات ذهنی این افراد است. کسی به‌صورت عقلایی چنین حرفی را نمی‌زند. تواب کسی است که کاری کرده باشد تا مورد خشم و غضب الهی قرار گرفته باشد. قانون‌گذار نظرش را تغییر می‌دهد و در قانون اساسی ایران نهادی هم مشخص شده است که اگر قانونی خلاف شرع و قانون باشد، به آن رسیدگی کند. بنده وقتی خودم هم به چنین خبری برخوردم، تعجب کردم که چگونه برخی به مجلس شورای اسلامی که «عصاره ملت» است چنین سخنی را بیان کرده باشند. این ادبیات در شأن مجلس نیست. بنده به همکاران خود در مجلس توصیه می‌کنم که در به‌کار بردن ادبیات و الفاظ خود دقت بیشتری داشته باشند. این چه ادبیاتی است؟ تواب شده‌اند؟ عده‌ای رأی دادن به لایحه را خدمت به کشور می‌دانستند و عده‌ای هم رأی ندادن را خدمت می‌دانند. به هر صورت در قانون اساسی ایران مکانیزم‌هایی وجود دارد که اگر قانونی خلاف شرع باشد، در نهاد دیگری مجددا مورد ارزیابی قرار بگیرد.
 
شما انتظار داشتید شورای نگهبان 22 ایراد به لایحه بگیرد؟
 
بله این انتظار را داشتم. به شورای نگهبان هم حق می‌دهم که در برابر فشارهای وارده از جاهای مختلف، پیامک‌ها و... شما دیدید که سخنگوی شورای نگهبان هم گفته بود من هم به‌خاطر ارسال پیامک‌ها گوشی خود را از دسترس خارج کرده‌ام.
 
به هر حال احتمال اینکه لایحه به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارسال شود وجود دارد و باز هم احتمال تایید نشدن CFT در مجمع هم وجود دارد. در آن صورت تکلیف این لایحه چه خواهد بود؟
 
مجلس تمام تلاش خود را خواهد کرد تا ایرادات شورای نگهبان را رفع کند. بنده ایرادات را مطالعه کرده‌ام و امکان رفع آنها وجود دارد و زیاد مسأله پیچیده‌ای نیست.
 
ایرادات شرعی گرفته شده بر چه اساسی است یا فقط ایرادات قانونی و حقوقی است؟
 
مجلس تا جایی که می‌تواند تلاش می‌کند تا لایحه مطابق شرع اصلاح شود و از مسیر تضاد با شرع خارج شود. اگر هم دیدیم راهی ندارد، ماده مربوطه که با شرع در تضاد است را حذف خواهیم کرد. بنابراین کلیت رفتار مجلس در جلب نظر شورای نگهبان خواهد بود تا لایحه به مجمع تشخیص مصلحت ارسال نشود.
 
اگر لایحه به مجمع ارسال شود، نتیجه چه خواهد شد؟
 
تصور می‌کنیم با حضور حقوقدانان مطلع و علمایی که در شورای نگهبان حضور دارند و لحاظ مصالح کشور، این لایحه به سرانجام خواهد رسید. حالا در این میان 50نفر در یکی از شهرهای شمال شرقی کشور نشسته‌اند و پیامک تهدیدآمیز می‌فرستند، نمی‌توانند که ایجاد رعب و وحشت کنند. نگران اینها نباشید. نمایندگان مجلس بر اساس عقل و استدلال و قانون، مصالح ملی کشور و نظر رهبر انقلاب تصمیم‌گیری می‌کنند. اما نهایتا مجلس تلاش می‌کند تا لایحه به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارسال نشود.
 
یک حالت هم این است که شورای نگهبان رفع ایرادات لایحه CFTرا نپذیرد، مجلس پافشاری کند، به مجمع تشخیص مصلحت ارسال شده و آن نهاد هم رد کند و نهایتا کار به دخالت مستقیم رهبر معظم انقلاب بکشد. آیا چنین امری را می‌توان در نظر داشت؟
 
بنده به هیچ وجه این مسأله را نمی‌پسندم و اصلا موافق هزینه کردن از رهبری در چنین مسائلی نیستم. فرق ما با تندروهای اصولگرا در همین است که ما تحت هیچ شرایطی و تحت هیچ عنوانی موافق این نیستیم که از رهبری هزینه شود.
 
اما به نظر می‌رسد دلواپسان تلاش دیگری دارند.
 
با صراحت می‌گویم که با توجه به نوع رفتارهای دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، نگرانی‌ام از مجمع بیشتر از شورای نگهبان است. دخالت‌هایی که دبیری مجمع می‌کند و در مسائلی که نظر می‌دهد، مقایسه‌هایی که دبیر مجمع تشخیص می‌کند و با جریان اسارت آزادگان و غیره مقایسه می‌کنند، نشان می‌دهد ایشان با الفبای جنگ اقتصادی غریبه هستند. فکر می‌کنم با شورای نگهبان بهتر می‌توان کنار آمد تا مجمع تشخیص مصلحت. باصراحت می‌گویم با هزینه کردن از مقام معظم رهبری مخالفم.
 
یعنی آقای رضایی به عنوان دبیر مجمع تشخیص مصلحت، دنبال چه هدفی است؟
 
واقعا زیاد متوجه رفتارها و دخالت‌های ایشان نمی‌شویم. چرا ایشان دخالت‌های خلاف قانون اساسی انجام می‌دهد سوال است؟ ایشان یک مرجع قانون‌گذاری را در مجمع تشکیل داده‌اند که بنده متوجه این رفتار غیرقانونی نمی‌شوم. نگران رفتن لایحه به مجمع تشخیص هستم.
 
کسی با آقای رضایی صحبتی کرده که چرا چنین رفتار موازی و گاه خلاف قانون را انجام می‌دهد؟