بیرو همانی است که وحید قلیچ همین پارسال می گفت اگر جایش در دروازه پرسپولیس کپسول آتش نشانی بگذارند، بهتر از او عمل می کند. داریم درباره کسی حرف می زنیم که حالا با اقتدار بهترین بازیکن فوتبال آسیاست. کسی که بیشترین شایستگی برای رسیدن به توپ طلای آسیا را دارد. 
کسی که می تواند بعد از سال 2004 برای اولین بار توپ زیبای بهترین بازیکن سال فوتبال آسیا را در تاریخ 8 آذرماه در عمان برای فوتبال ایران بدست بیاورد. چرا و چطور این جایزه در نزدیکی بیرو قرار گرفته است؟ کافی است به اتفاقات همین چند ماه گذشته و روند امتیازدهی به بهترین بازیکن سال اسیا نگاهی انداخت.
بیرو حالا خودش بیش از همه هیجان رسیدن به چنین اتفاقی را دارد. اتفاقی که برای کمتر دروازه‌بانی در تاریخ فوتبال دنیا هم رخ داده است و اصلا بزرگی مثل جان لوییجی بوفون هم برای همین سختی، هیچ وقت نتوانست صاحب توپ طلا شود.
بیرو ولی در یک بازه تاریخی این فرصت را دارد که بتواند بهترین بازیکن سال فوتبال آسیا شود. برای او حالا تقریبا همان اتفاقاتی دارد می افتد که سال قبل برای عمر الخربین سوری رخ داد. او به فینال رسیده است و در دو بازی آسیایی توانسته بازیکن هفته شود. این یعنی 30امتیاز مثبت به ازای هر بازی. چیزی که کمتر رقیبی از رقبایش در آسیا دارد. رقبایی که حالا فقط در دو بازی پیش رو، تقریبا در غرب آسیا او رقیب جدی دیگری غیر از سیدجلال ندارد. یعنی هم تیمی خودش.
در میان شرقی هم شانسی که آورده این است که هیچ کدام از بازیکنان رقیبش در جام جهانی کار چشمگیری نداشته‌اند. البته بیرانوند نتوانسته در سه بازی ایران در جام جهانی بهترین بازیکن میدان باشد. او شاید این شانس را داشت تا در بازی ایران و پرتغال صاحب این افتخار شود اما کوآرشما این موفقیت را به‌دست آورد. او اگر آن عنوان را داشت حالا جای 60 امتیاز، صاحب 110 امتیاز در جدول مهمترین بازیکنان آسیا بود.
در مراسم ایافسی جایزه توپ طلا به بازیکن سال شاخص حاضر در قاره اعطا می شود و لژیونرها جایزه دیگری دارد. جدول امتیازدهی مشخصی هم برای این جایزه وجود دارد. حضور در بازیهای جام جهانی و کسب بهترین بازیکن زمین 50 امتیاز دارد. بازی در رقابتهای انتخابی جام جهانی یا رقابتهای جام ملتهای آسیا 40 امتیاز دارد. رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا هم 30 امتیازی هستند.

این امتیازات را کمیتهای 6 نفره بررسی میکنند و اگرچه بیرانوند حالا فعلا 30 امتیاز دارد و نسبت به رقبای آسیایی دیگرش بعید است خیلی اختلاف فاحش داشته باشد، این شانس را دارد که در حالت نزدیک بودن امتیازات، گروه تصمیمساز به فاکتورهای دیگر مثل درخشش در بازیهای جام جهانی هم خواهند رسید. جایی که او حسابی خوش درخشیده بود.
بیرو در بازیهای اخیرش با پرسپولیس دو بار بهترین بازیکن زمین شده است، یک بار بازیکن هفته آسیا و این ها یعنی او درخشانترین ستاره این ماههای فوتبال آسیا بوده است و نماد مشخصی مثل گرفتن پنالتی کریس رونالدو را هم پشت سر گذاشته است. از سوی دیگر نداشتن رقیب جدی هم سبب شده در تمام گمانهزنیها، با امتیازاتی که در جداول ایافسی بهدست آورده، نامش را در صدر فهرست احتمالی قرار دهد. شاید اگر اتفاق عجیبی مثل یک نمایش کابوسوار در دو بازی پیش رو رخ ندهد یا کسی ستاره این دو بازی نشود که هر دو بازی را ستاره میدان شود، او میتواند با شانسی بالاتر از رقبا به این عنوان برسد.
بیرانوند خودش هم البته خیلی برای رسیدن به چنین عنوانی هیجان دارد و از مسئولان فدراسیون و حتی نمایندگان ایافسی درباره این شانس پرسیده است و فعلا گمانهزنیها درباره شانسش حوالی 50 درصد بوده است. درحالی که هنوز حتی نام کاندیداها را هم ایافسی اعلام نکرده است!
بیرو با این جایزه میتواند به پرافتخارترین دروازهبان تاریخ آسیا بدل شود. بعد از حضور در یک جام جهانی موفق که بهترین نتایج ایران در آن رقم خورده است. رسیدن به افتخار بزرگ نخستین صعود تاریخ پرسپولیس به لیگ قهرمانان آسیا و داشتن شانس قهرمانی آن و خب داشتن یک توپ طلا که در آسیا هیچ کس حتی دعایه و کاواشیما و عابدزاده یا حجازی هم به آن نرسیدهاند.
بیرو اما روایتهای جالب دارد از اتفاقاتی که بر او گذشته است. او می گوید: «من سال قبل روزهای سختی را پشت سر گذاشتم. بعد از آن ویدئویی که درباره شوخیام با کریس رونالدو منتشر شد، همه ریختند سرم. خیلی به من سخت گذشت. میگفتند رونالدو این را میبیند و خیلی بیشتر از سه تا گل به تو خواهد زد. راستش ولی منی که از بچگی با سختی و فقر و مشکل بزرگ شدم و بچه مبارزه با سختیها هستم، جنگیدم و کم نیاوردم. یادم نمیرود چقدر مسخره شدم اما میخواستم که خودم را ثابت کنم. وقتی خدا لطف کرد و آن پنالتی را گرفتم، از خوشی دوست داشتم همان جا بگیرم بخوابم.»

او البته ادامه می دهد: «دوست دارم که بهترین بازیکن سال آسیا بشوم خب افتخار خیلی بزرگی است. ولی برایم خیلی هیجانانگیزتر خواهد بود اگر پرسپولیس قهرمان آسیا شود. شما دیدید چقدر تلاش کردیم تا این جا برسیم. من اول فصل میتوانستم بروم. پیشنهاد هم داشتم ولی خب دیدم باشگاه به من نیاز دارد. هواداران اصلا دوست نداشتند بروم. گفتم دو سال است که با این تیم قهرمان ایران شدم. بمانم برای حضور در فینال آسیا. کار سختی بود اما حس کردیم میشود این اتفاق بیفتد. »
بیرو حالا به رویاهایش نزدیک شده است: «سال خوبی است. خب ما با هوادارانمان تا فینال آسیا رسیدهایم. حالا باید برویم برای قهرمانی. این تازه بخشی از مسیر است. دوست دارم بتوانم بعد از یک جام جهانی خوب، با همتیمیهایم به قهرمانی در آسیا هم برسم و البته بعد از آن شک ندارم که رویاهایم هم قابلیت تحقق دارند. باز هم میگویم دوست دارم در یکی از تیمهای بزرگ دنیا مثل لیورپول بازی کنم. من وقتی رویاهایم را لیست کردم، تا همین جایش هم خیلی دور از دسترس بود اما جنگیدم و به خیلیهایشان تا همین امروز رسیدهام.»