بِرَندهای تلویزیونی در همه جای دنیا سرمایه شبکه‌ها محسوب می‌شوند. یک شبکه برای رسیدن به این برندها گاه سال‌ها باید سرمایه‌گذاری کند تا بتواند برنامه‌ای را در ذهن بینندگانش جا بیندازد و وقتی اصطلاحا برنامه قوام آمد، زمان بهره‌برداری یا همان القای پیام‌های مد نظر متولیان رسانه فرا می‌رسد که با بهره‌گیری از برنامه‌ای که حالا برند شده، این اتفاق راحت‌تر انجام می‌شود.
تلویزیون ایران هم در مقطعی توانست بِرندهایی را معرفی کند که البته این اتفاق اغلب به واسطه‌ی آدم‌هایی شکل گرفت که صداوسیما به آنها اجازه داد خارج از خط قرمزهای مرسوم، برنامه‌سازی و اجرا کنند و در نهایت در راستای اهداف رسانه قدم بردارند.
این برندها که بیشتر در ساختار گفت‌وگوی تلویزیونی شکل گرفت، وابسته به آدم‌هایی شد که تلویزیون هرگاه لازم می‌دانست آنها را مقطعی کنار گذاشته و بعد از مدتی دوباره آنها را به کار می‌گرفت. این روند چند سالی هم نتیجه داد تا اینکه به مرور و با تخریب برخی از این چهره‌ها که گاه به دست خود رسانه ـ آگاهانه و ناآگاهانه ـ اتفاق افتاد و گاه عاملی بیرونی نقاب از این چهره‌ها برداشت، باعث شد که روز به روز از تعداد برندهای تلویزیونی که در حقیقت داشته اصلی یک رسانه محسوب می‌شوند، کاسته شود.
حالا تلویزیون مانده است با چند برنامه که زمانی برند بودند اما دیگر تیغشان مثل گذشته نمی‌برد یا برنامه‌هایی خنثی که به ندرت می‌توان به تاثیرگذاری آنها چشم امید داشت.
در همین راستا خبرنگار ایسنا به میان بینندگان تلویزیون رفته است تا این پرسش را با آنها در میان بگذارد که آیا هنوز بِرَندی برای تلویزیون باقی مانده است؟
ترجیح می‌دهم این وقت را در فضای مجازی صرف کنم
آقایی ۲۸ ساله که دارای مدرک کارشناسی است و شغل آزاد دارد، می‌گوید: چند سالی است که تلویزیون نگاه نمی‌کنم و ترجیح می‌دهم این وقت را در فضای مجازی صرف کنم. تا چند سال پیش برنامه «نود» را می‌دیدم چون در گذشته جذابیت داشت اما در حال حاضر این برنامه را هم دنبال نمی‌کنم.
او با اشاره به سریال‌های تلویزیون اظهار می‌کند: ما با سریال‌های چند سال پیش تلویزیون خصوصا سریال‌های مناسبتی ماه رمضان و نوروز خاطره داریم. اما چندین سال است حتی در این ماه‌ها هم پای تلویزیون نمی‌نشینیم. شاید حضور نداشتن برخی بازیگران هم دلیل نبود جذابیت باشد؛ بنابراین صداوسیما باید آسیب شناسی کند تا بتواند راه حلی بیابد.
فقط برای فوتبال دیدن تلویزیون را روشن می‌کنم!
خانمی ۲۶ ساله که دانشجوی ارشد معماری است، بیان می‌کند که چند قسمت در میان، سریال «دلدادگان» را دنبال می‌کند و فصل گذشته آن را دوست داشته است.
او ادامه می‌دهد: گاهی هم برنامه «خندوانه» را می‌دیدم البته پیگیر آن نبودم. ترجیح می‌دهم سریال‌های خارجی را دانلود کنم و ببینم به دلیل اینکه جذابیت بیشتری دارند. در میان برنامه‌های تلویزیون نیز اگر وزرا به برنامه‌هایی مانند پایش یا گفتگوی ویژه خبری بیایند حتما نگاه می‌کنم.
آقایی ۴۰ ساله که کارمند است با لحنی معترض می‌گوید: مگر هنوز کسی برنامه‌های صداوسیما را دنبال می‌کند؟!
من مجبورم فقط برای فوتبال دیدن تلویزیون را روشن کنم وگرنه تلویزیون هیچ کاربرد دیگری در منزل ما ندارد.
مسابقات تلویزیونی نسبت به ۱۰ سال پیش افت کرده است
خانمی ۳۵ ساله که خانه‌دار است بیان می‌کند که مسابقه «برنده باش» با اجرای محمدرضا گلزار را تماشا می‌کند؛ هرچند که مسابقات تلویزیونی هم نسبت به ۱۰ سال پیش افت زیادی داشته است اما به هرحال سرگرم‌کننده است. بنابراین ترجیح می‌دهد شبکه‌های ماهواره‌ای را دنبال کند که برنامه‌های جذاب‌تری دارد.
خانمی ۲۳ ساله که مدرک کارشناسی علوم اجتماعی دارد، چنین اظهار می‌کند: در حال حاضر فقط برنامه «حالا خورشید» و سریال «دلدادگان» را می‌بینم؛ البته خیلی مقید نیستم که هر قسمت این سریال را تماشا کنم چون این سریال به نحوی ساخته شده که با ندیدن بعضی قسمت‌های این سریال، داستان را گم نخواهی کرد.
فقط شبکه‌های ورزش و نسیم برنامه‌های جذاب دارند
آقایی ۳۰ ساله که فروشنده است با اشاره به برنامه‌های تلویزیون بیان می‌کند: برنامه «نود» را در گذشته می‌دیدم و بسیار خوب بود. من برنامه‌های شبکه ورزش مانند فوتبال ۱۲۰ و فوتبال یک را دوست دارم و به نظرم خوب هستند؛ البته از این شبکه به طور کلی راضی هستم. چون دقیقا وظیفه خود را انجام می‌دهد و همه ورزش‌ها را پخش می‌کند. البته فقط مشکل اینجاست که برخی مسابقات را چندین بار تکرار می‌کند؛ برای مثال من یک بازی هندبال را سه بار دیدم، یک مسابقه فوتبال را سه بار پخش کرد، در حالی که می‌توانست مسابقات جدید را به روی آنتن ببرد.
آقایی ۲۵ ساله که خدمت سربازی می‌رود، می‌گوید: من در روز ۱۲ ساعت بیکار هستم و فقط تلویزیون را دارم که می‌تواند من را سرگرم کند و تنها شبکه‌هایی که برنامه‌های به نسبت خوبی دارند، شبکه ورزش و نسیم است؛ البته در حال حاضر شبکه نسیم هم بعد از «خندوانه» برنامه دیگری ندارد.
تلویزیون اصلا برنامه دارد؟!
آقایی ۵۶ ساله که بازنشسته شده است، بیان می‌کند: در حال حاضر بیشتر برنامه‌های تلویزیون را برنامه‌های مذهبی شکل داده است. سریال‌های تلویزیونی هم زمینه غم و اندوه دارند به همین دلیل رغبت نمی‌کنیم که سریال‌ها را ببینیم. همچنین سریال‌های طنز نیز با تعدادی بازیگر و سوژه تکراری ساخته می‌شود که برای مخاطب جذابیتی ندارد.
خانمی که پزشک است و ۴۰ سال سن دارد، اظهار می‌کند: تلویزیون اصلا برنامه دارد؟! من ترجیح می‌دهم سریال‌های تُرک را نگاه کنم به جای برنامه‌های رسانه ملی. تلویزیون اصلا برنامه‌سازی را جدی نگرفته و تنها جذابیتی که سعی کرده ایجاد کند این است که بازیگران را برای مجری‌گری انتخاب می‌کند. گویا برنامه‌سازان هنوز فرق بین بازیگری و مجری‌گری را نفهمیده‌اند. کاش برنامه‌سازان مدتی از فضای سنتی خود بیرون بیایند و به مردم نگاه کنند. ابتدا برای ساخت برنامه از یک جمعیت آماری کوچک نظرسنجی کنند تا نیاز مخاطب را بدانند. یا حداقل مدتی برنامه‌های خارجی را ببینند تا تقلید درستی از برنامه‌ها داشته باشند. چرا برنامه‌ها یا اتاق خبر شبکه من و تو جذاب‌تر از برنامه‌ها و شبکه خبر ماست؟ این سوالاتی است که برنامه‌سازان و تهیه‌کنندگان ما باید به آن پاسخ دهند.
سریال‌ها غم و اندوه را برجسته می‌کنند
خانمی ۱۹ ساله که دانشجوی حقوق است، می‌گوید: به نظرم فقط برنامه‌های ورزشی و مسابقات فوتبال خوب است. سریال‌های تلویزیون هر چقدر هم جذاب باشند، ناراحتی، غم و اندوه را برجسته می‌کنند؛ برای مثال زمانی که سریال «پدر» را می‌دیدم باید هر قسمت آن منتظر اتفاق بد می‌شدم. همچنین سریال «دلدادگان» که از شبکه سه سیما پخش می‌شود، هم مایه غم و اندوه را دارد انگار تلویزیون می‌خواهد مخاطبان را با غم و اندوه جذب کند؛ البته تنها برنامه‌ای که می‌توانم بگویم پیگیرش بودم خندوانه است.
خانمی ۶۵ ساله که معلم بازنشسته است، اظهار می‌کند: سریال‌های جدید تلویزیون سوژه جالبی ندارند و فقط داستان سریال را کش می‌دهند، البته بعضی سریال‌ها مانند «پدر» آموزنده هستند. همچنین تکراری پخش کردن برنامه‌ها در شبکه‌ای مانند آی فیلم خسته کننده است. برنامه‌های «سیمای خانواده» و «به خانه برمی‌گردیم» هم با اینکه یک روال ثابت دارند اما به خاطر جو خودمونی و آموزشی خوب هستند.
برنامه‌های «نود» و «خندوانه» جذابیت دارند
آقایی ۲۰ ساله که دانشجوی رشته پزشکی است، می‌گوید: در میان برنامه‌ها فقط خندوانه جذابیت دارد. همچنین برخی سریال‌ها با اینکه یک سری نکات آموزنده دارند اما درد و غمی که به جا می‌گذارند، بیشتر است؛ البته این را هم باید یادآور شد که سوژه‌های سریال‌ها کششی برای جوانان ندارد و آنها را جذب نمی‌کند.
خانمی ۲۲ ساله که خبرنگار است، بیان می‌کند: من سریال جذابی را در تلویزیون نمی‌بینم و یک قسمت از «دلدادگان» را دیدم که آن هم به نظرم خوب نبود. در میان برنامه‌های تلویزیون نیز در گذشته برنامه چرخ و در حال حاضر شوکران را در شبکه چهار دوست دارم. اما به نظرم برنامه «نود» بهترین برنامه تلویزیون است که به روی آنتن می‌رود. من گاهی هم اخبار ۲۰:۳۰ را می‌بینم تا نوع خبرگویی تلویزیون را مشاهده کنم.
آقایی ۳۸ ساله که مهندس است می‌گوید من سریال «دلدادگان» را می‌بینم که به نظرم فصل دوم آن جذاب است اما در کل موضوعی تکراری دارد که در اکثر سریال‌ها آن را می‌بینیم. در میان برنامه‌های تلویزیون فقط «نود» خوب است و هنوز برای من جذابیت دارد.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
