ط. ساقی/ خاطر خواه پسری شد که برایش چشم و ابرو می لرزاند. افسانه یکی دو سال از او بزرگتر بود. رابطه او و پسر مورد علاقه اش در فضای مجازی، عاطفی و هیجانی شد.
 دو جوان بر این باور بودند که علایق مشترکی دارند و می توانند زندگی شیرین و رویایی را برای خود بسازند. با وجود مخالفت های هر 2خانواده ،آ نها با سماجت حرف خود را به کرسی نشاندند. با برگزاری مراسم عقد کنان ازدواج کردند. روزهای اول دوران عقدشان شیرین و رویایی بود. افسوس که افسانه ازدواج شان آن طور که در خیال و رویا می پروراندند درست از آب در نیامد. عروس و داماد جوان به همین زودی تصور می کنند راه زندگی مشترک شان به بن بست رسیده و خیلی راحت از طلاق و جدایی حرف می زنند. حالا نه تنها حس می کنند علایق مشترک به کارشان نیامده بلکه نسبت به هم ابراز تنفر می کنند. شانس آوردند که به مرکز مشاوره رفتند وگرنه معلوم نبود چه تصمیم غلطی می گرفتند.
 
 
آن ها وقتی اسیر احساس های هیجانی خود شده بودند و قبل از ازدواج، در فضای مجازی ساعت ها برای ابراز علاقه به هم وقت گذاشتند. اما افسوس و صد افسوس که حتی یک دقیقه برای مهم ترین تصمیم سرنوشت خود یعنی ازدواج وقت نگذاشتند. خیلی ازدخترهای جوان ممکن است مثل افسانه ، در رویاهای خود افسانه ازدواج شان را زیبا ببینند. مثبت نگری چیز خوبی است اما باید با برنامه ای آگاهانه و درست پیش رفت تا حساب و کتاب ها هم درست از آب در بیایند. باز هم با تاسف باید بگوئیم خیلی از جوان ها آن قدر که برای خرید یک جفت کفش ،لباس یا حتی نوع و رنگ و مدل یک جفت جوراب یا دستکش حساسیت قایل می شوند برای ازدواج خود ،درست فکر نمی کنند. هنوز شاید خیلی ها ،مشاوره قبل از ازدواج را قبول نداشته باشند. جوان تر ها یاد گرفته اند بسیاری از موضوع ها و مسائل زندگی خود را به مسایل اقتصادی ربط بدهند. از انصاف دور نشویم چند درصد این جوان ها حاضر هستند مثل پدرها و مادران خود با قناعت و صداقت و رفاقت ،دست در دست هم به جنگ با مشکلات و سختی های زندگی بروند و با بردباری ،گلیم زندگی شان را از آب بیرون بکشند.