محمدصادق جوادی‌حصار
روش‌های گذشته اصلاح‌طلبان، مورد قبول مردم نیست
نفوذ و لابی برای گرفتن کرسی به اصلاحات ضربه می‌زند
شورای عالی اصلاح‌طلبان، آری یا نه؟ کدخدامنشی یا رویکردهای دموکراتیک و حزبی؟ این روزها بحث تشکیل شورای عالی اصلاح‌طلبان در جریان اصلاحات از جوانب مختلف سنجیده می‌شود. برخی اعتقاد دارند که لزومی به گسترش چنین سازوکارهایی نیست و همان حرکت حزبی در عالم سیاست کافی است و اگر قرار است کاری انجام شود باید بر همان سازوکار و فعالیت‌های حزبی متمرکز شد. برای بررسی این موضوع با محمدصادق جوادی حصار گپ‌وگفتی انجام داده که می‌خوانید.
روش‌های گذشته اصلاح‌طلبان، مورد قبول مردم نیست
نفوذ و لابی برای گرفتن کرسی به اصلاحات ضربه می‌زند
شورای عالی اصلاح‌طلبان، آری یا نه؟ کدخدامنشی یا رویکردهای دموکراتیک و حزبی؟ این روزها بحث تشکیل شورای عالی اصلاح‌طلبان در جریان اصلاحات از جوانب مختلف سنجیده می‌شود. برخی اعتقاد دارند که لزومی به گسترش چنین سازوکارهایی نیست و همان حرکت حزبی در عالم سیاست کافی است و اگر قرار است کاری انجام شود باید بر همان سازوکار و فعالیت‌های حزبی متمرکز شد. برای بررسی این موضوع با محمدصادق جوادی حصار گپ‌وگفتی انجام داده که می‌خوانید.
به گزارش روز نو :روند تشکیل شورای جدید سیاستگذاری اصلاح‌طلبان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ با توجه به اینکه شنیده می‌شود برخی افراد در حال لابی‌کردن برای نیروهای نزدیک به خود هستند تا آنها را در شورای عالی جای دهند.
مدتی است بحث تبدیل شورای عالی اصلاح‌طلبان به پارلمان اصلاحات مطرح است که فعلا این امر ملغی شده. تصور نمی‌کنم در شرایط فعلی و به این سرعت «پارلمان اصلاحات» شکل بگیرد. تصور می‌کنم تاکنون همه حرف‌ها در حد طرح موضوع و گمانه‌زنی بوده و تا اجرایی‌شدن زمان می‌برد. از طرفی حساسیت‌هایی که با توجه به حمایت‌های اصلاح‌طلبان از آقای روحانی ایجاد شد و خدشه‌ای که به جایگاه اصلاح‌طلبان وارد شد، همه اینها تقریبا شرایط جدیدی را به‌وجود آورد، به اصلاح‌طلبان گوشزد کرد که با روش‌های گذشته نمی‌توانند نتایج مطلوب گذشته را بگیرند. شرایط کنونی، بغرنج بوده و از سوی دیگر دستگاه‌ها و نیروهای مشارکت‌آفرین اصلاح‌طلبان زیر سوال است. آیا واقعا در این شرایط شورای هماهنگی جبهه اصلاحات یا مجمع مشورتی رئیس دولت اصلاحات و غیره... لازم است؟ باید دید در آینده کدام یک از اینها جواب خواهد داد.
روش‌ها و مکانیزم‌های گذشته دقیقا چه هستند که ناکارآمد شده‌اند؟
مکانیزم‌هایی مثل رفتار شورای مشورتی اصلاح‌طلبان حول رئیس دولت اصلاحات که در انتخابات 92 ایشان را مجاب کردند که به جای عارف از روحانی حمایت کنند و ایشان هم اعلام کردند که نظر دوستان بر این بوده که از روحانی حمایت کنند. اصلاح‌طلبان هم حال چه با اکراه، چه اجبار و چه اضطرار، پذیرفتند که از روحانی حمایت کنند و در سال 96 هم طبیعی بود از روحانی حمایت شود. در انتخابات مجلس و شورای شهر، شورای هماهنگی احزاب اصلاح‌طلب و شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات به جمع برتری رسیدند به نام «شورای عالی اصلاح‌طلبان» که در این شورا افراد غیرحزبی اصلاح‌طلب به دو شورای فوق اضافه و شورای عالی تشکیل شد. این شورا برای انتخابات تشکیل شد و کارکرد آن برای همان زمان بود و دیدیم در انتخابات مجلس دهم و شورای شهر پنجم، آن مکانیزم عمل کرد. اکنون عده‌ای معتقدند همان مجموعه باید ادامه یابد و عده‌ای هم معتقدند آن مکانیزم دیگر کارایی لازم را ندارد و در آن مجموعه شایسته‌سالاری روی نداده و جایگاه برخی افراد در شورای عالی نیست و افراد شایسته‌تری باید حضور یابند. این شورا برایند تمام نیروها و توانمندی کل جریان اصلاحات نبوده است. این مباحث مطرح است ولی به نظرم اکنون فرصت و فضای مناسبی برای طرح این مسائل نیست.
در همین شورای عالی اصلاح‌طلبان برای ورود برخی چهره‌ها رایزنی و لابی‌هایی انجام می‌شود؟
اجازه بدهید مصداقی بحث نکنیم که ورود به مصادیق در شرایط فعلی مشکلی را حل نخواهد کرد. اعضای فراکسیون امید مجلس هر یک نظر خاص خود را دارند. نکته مهم این است که نظر آقای عارف باید شنیده شود و بایکوت پیشاپیش ایشان یا نظراتشان را نمی‌پسندم. به نظرم آقای عارف از سرمایه‌های جریان اصلاحات است و انسان صادقی است. مساله‌ای که وجود دارد این است که متوجه‌کردن ناتوانی‌ها و نقاط ضعف فراکسیون امید به یک نفر، منصفانه نیست.
اشخاص دیگری هم هستند که برای ورود نزدیکان خود به شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان درحال لابی هستند؛ کسانی با وزن بسیار کمتر و در عین حال دنبال سهم‌خواهی فردی یا گروهی! آیا نباید این افراد بر اساس وزن سیاسی و تاثیر خود در جامعه، دنبال سهم باشند؟ اگر اساسا سهمی برای آنها وجود داشته باشد.
اگر مکانیزم شکل‌دهی این مجموعه مبتنی بر رویکرد حزبی و تشکیلاتی باشد، آن افرادی که در بیرون مجموعه احزاب اصلاح‌طلب هستند و وزن سیاسی بالایی دارند مثل رئیس دولت اصلاحات، قطعا همه به دنبال ایشان خواهند رفت. به افراد غیرحزبی نباید جایگاه و یا وزن مضاعف داد، زیرا احزاب و عناصر حزبی باید در اولویت حضور در شورای عالی باشند اما در جریان اصلاحات کسی نمی‌تواند منکر ظرفیت رئیس دولت اصلاحات باشد که بتوان ایشان را مستثنی کرد. اما اگر قرار باشد افراد اطراف رئیس دولت اصلاحات به‌واسطه نزدیکی به ایشان و یا همراهی مداوم با ایشان، بخواهند چنین جایگاهی برای خود قائل باشند و خارج از حزب و تشکیلات به دنبال کرسی و یا حق رأی و تصمیم‌گیری باشند، این امر باعث کاهش انگیزه احزاب می‌شود و در رسیدن به اهداف ناکام خواهند ماند.
آیا تاکنون تصمیم‌گیری و انتخاب افراد و لیست‌ها در جریان اصلاحات مبتنی بر کدخدامنشی و ریش‌سفیدی بوده است؟
معتقدم اگر ریش‌سفیدی هم بوده، اما قواعد و قوانینی هم داشته است. البته ناکارامدی‌هایی هم داشته است. باید تلاش کنیم ناکارامدی را از میان برداریم. اگر قرار است شورای عالی اصلاح‌طلبان ادامه یابد، باید معایبش رفع شود. اما اگر قرار باشد با همین وضعیت، محل لابی و ورود سلایق و اعمال نفوذ افراد و گروه‌های قدرتمند و پرنفوذ سیاسی اصلاح‌طلب باشد، تصور می‌کنم این شورا برای کلیت اصلاح‌طلبان مضرات زیادی خواهد داشت.
نفوذ و لابی برای گرفتن کرسی به اصلاحات ضربه می‌زند
شورای عالی اصلاح‌طلبان، آری یا نه؟ کدخدامنشی یا رویکردهای دموکراتیک و حزبی؟ این روزها بحث تشکیل شورای عالی اصلاح‌طلبان در جریان اصلاحات از جوانب مختلف سنجیده می‌شود. برخی اعتقاد دارند که لزومی به گسترش چنین سازوکارهایی نیست و همان حرکت حزبی در عالم سیاست کافی است و اگر قرار است کاری انجام شود باید بر همان سازوکار و فعالیت‌های حزبی متمرکز شد. برای بررسی این موضوع با محمدصادق جوادی حصار گپ‌وگفتی انجام داده که می‌خوانید.
به گزارش روز نو :روند تشکیل شورای جدید سیاستگذاری اصلاح‌طلبان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ با توجه به اینکه شنیده می‌شود برخی افراد در حال لابی‌کردن برای نیروهای نزدیک به خود هستند تا آنها را در شورای عالی جای دهند.
مدتی است بحث تبدیل شورای عالی اصلاح‌طلبان به پارلمان اصلاحات مطرح است که فعلا این امر ملغی شده. تصور نمی‌کنم در شرایط فعلی و به این سرعت «پارلمان اصلاحات» شکل بگیرد. تصور می‌کنم تاکنون همه حرف‌ها در حد طرح موضوع و گمانه‌زنی بوده و تا اجرایی‌شدن زمان می‌برد. از طرفی حساسیت‌هایی که با توجه به حمایت‌های اصلاح‌طلبان از آقای روحانی ایجاد شد و خدشه‌ای که به جایگاه اصلاح‌طلبان وارد شد، همه اینها تقریبا شرایط جدیدی را به‌وجود آورد، به اصلاح‌طلبان گوشزد کرد که با روش‌های گذشته نمی‌توانند نتایج مطلوب گذشته را بگیرند. شرایط کنونی، بغرنج بوده و از سوی دیگر دستگاه‌ها و نیروهای مشارکت‌آفرین اصلاح‌طلبان زیر سوال است. آیا واقعا در این شرایط شورای هماهنگی جبهه اصلاحات یا مجمع مشورتی رئیس دولت اصلاحات و غیره... لازم است؟ باید دید در آینده کدام یک از اینها جواب خواهد داد.
روش‌ها و مکانیزم‌های گذشته دقیقا چه هستند که ناکارآمد شده‌اند؟
مکانیزم‌هایی مثل رفتار شورای مشورتی اصلاح‌طلبان حول رئیس دولت اصلاحات که در انتخابات 92 ایشان را مجاب کردند که به جای عارف از روحانی حمایت کنند و ایشان هم اعلام کردند که نظر دوستان بر این بوده که از روحانی حمایت کنند. اصلاح‌طلبان هم حال چه با اکراه، چه اجبار و چه اضطرار، پذیرفتند که از روحانی حمایت کنند و در سال 96 هم طبیعی بود از روحانی حمایت شود. در انتخابات مجلس و شورای شهر، شورای هماهنگی احزاب اصلاح‌طلب و شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات به جمع برتری رسیدند به نام «شورای عالی اصلاح‌طلبان» که در این شورا افراد غیرحزبی اصلاح‌طلب به دو شورای فوق اضافه و شورای عالی تشکیل شد. این شورا برای انتخابات تشکیل شد و کارکرد آن برای همان زمان بود و دیدیم در انتخابات مجلس دهم و شورای شهر پنجم، آن مکانیزم عمل کرد. اکنون عده‌ای معتقدند همان مجموعه باید ادامه یابد و عده‌ای هم معتقدند آن مکانیزم دیگر کارایی لازم را ندارد و در آن مجموعه شایسته‌سالاری روی نداده و جایگاه برخی افراد در شورای عالی نیست و افراد شایسته‌تری باید حضور یابند. این شورا برایند تمام نیروها و توانمندی کل جریان اصلاحات نبوده است. این مباحث مطرح است ولی به نظرم اکنون فرصت و فضای مناسبی برای طرح این مسائل نیست.
در همین شورای عالی اصلاح‌طلبان برای ورود برخی چهره‌ها رایزنی و لابی‌هایی انجام می‌شود؟
اجازه بدهید مصداقی بحث نکنیم که ورود به مصادیق در شرایط فعلی مشکلی را حل نخواهد کرد. اعضای فراکسیون امید مجلس هر یک نظر خاص خود را دارند. نکته مهم این است که نظر آقای عارف باید شنیده شود و بایکوت پیشاپیش ایشان یا نظراتشان را نمی‌پسندم. به نظرم آقای عارف از سرمایه‌های جریان اصلاحات است و انسان صادقی است. مساله‌ای که وجود دارد این است که متوجه‌کردن ناتوانی‌ها و نقاط ضعف فراکسیون امید به یک نفر، منصفانه نیست.
اشخاص دیگری هم هستند که برای ورود نزدیکان خود به شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان درحال لابی هستند؛ کسانی با وزن بسیار کمتر و در عین حال دنبال سهم‌خواهی فردی یا گروهی! آیا نباید این افراد بر اساس وزن سیاسی و تاثیر خود در جامعه، دنبال سهم باشند؟ اگر اساسا سهمی برای آنها وجود داشته باشد.
اگر مکانیزم شکل‌دهی این مجموعه مبتنی بر رویکرد حزبی و تشکیلاتی باشد، آن افرادی که در بیرون مجموعه احزاب اصلاح‌طلب هستند و وزن سیاسی بالایی دارند مثل رئیس دولت اصلاحات، قطعا همه به دنبال ایشان خواهند رفت. به افراد غیرحزبی نباید جایگاه و یا وزن مضاعف داد، زیرا احزاب و عناصر حزبی باید در اولویت حضور در شورای عالی باشند اما در جریان اصلاحات کسی نمی‌تواند منکر ظرفیت رئیس دولت اصلاحات باشد که بتوان ایشان را مستثنی کرد. اما اگر قرار باشد افراد اطراف رئیس دولت اصلاحات به‌واسطه نزدیکی به ایشان و یا همراهی مداوم با ایشان، بخواهند چنین جایگاهی برای خود قائل باشند و خارج از حزب و تشکیلات به دنبال کرسی و یا حق رأی و تصمیم‌گیری باشند، این امر باعث کاهش انگیزه احزاب می‌شود و در رسیدن به اهداف ناکام خواهند ماند.
آیا تاکنون تصمیم‌گیری و انتخاب افراد و لیست‌ها در جریان اصلاحات مبتنی بر کدخدامنشی و ریش‌سفیدی بوده است؟
معتقدم اگر ریش‌سفیدی هم بوده، اما قواعد و قوانینی هم داشته است. البته ناکارامدی‌هایی هم داشته است. باید تلاش کنیم ناکارامدی را از میان برداریم. اگر قرار است شورای عالی اصلاح‌طلبان ادامه یابد، باید معایبش رفع شود. اما اگر قرار باشد با همین وضعیت، محل لابی و ورود سلایق و اعمال نفوذ افراد و گروه‌های قدرتمند و پرنفوذ سیاسی اصلاح‌طلب باشد، تصور می‌کنم این شورا برای کلیت اصلاح‌طلبان مضرات زیادی خواهد داشت.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
