این روزها اتفاقات ریز و درشت کم نیست و منشا آن سرانجام به وزارت ورزش ختم می‌شود.

اتفاقات جمعه شب گذشته ورزشگاه آزادی باعث شد در کشاکش رویدادهای بین المللی و مواضع رئیس جمهوری درباره تهدیدات علیه کشورمان، نقد موضع وزارت ورزش در فضای مجازی پررنگ تر شود. واکاوی این موضوع نیازمند زمان مناسب و فروکش کردن هیجان های طبیعی پس از مسابقات ورزشی بود. اکنون مازیار ناظمی به عنوان مدیر روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان در گفتگو با ایرناپلاس علاوه بر ماجرای اتفاقات بازی استقلال، درباره دلیل پخش ویدئوی شائبه برانگیز و عجیب نیز حرف‌هایی زده که خواندنش خالی از لطف نیست.

ایرنا:نظرتان در باره اتفاقات دیدار استقلال چیست؟

ناظمی: فشار روی هواداران بود، چون فصل نقل و انتقالات است. این فشارها بخش مهمش از طرف دلال‌ها بوده بدون تعارف! شلوغش می‌کنند، فشار می‌آورند، فوتبال را به هم می‌ریزند، هوادار را نگران می‌کنند، از راه دور به ساختار تیم‌هایی که می‌خواهند آنها را جذب کنند خصوصاً به استقلال و پرسپولیس فشار می آورند؛ حالا چه بازیکن خارجی باشد چه داخلی. در این شرایط هوادار مظلوم که در گرما و سرما با وجود گرفتاری‌ها به ورزشگاه می‌آید و تیم مورد علاقه‌اش را تشویق می‌کند، با این اتفاقات جوش می‌آورد و شروع به اعتراض می‌کند. اینجا نه وزارت ورزش و یا هر جای دیگر نمی‌تواند پولش را بدهد. همان طور که می‌دانید خود هواداران پول می‌دهند. این ساختاری است که این دو باشگاه‌ به وجود آورده‌اند. ساختار پیامک هواداران است. 

ایرنا:چه تدابیری را باید اندیشید؟

ناظمی: باشگاه‌های ما باید ساختارشان عوض شود و مثل کشورهای اروپایی شوند. البته زمان می‌برد سال‌ها طول می‌کشد تا این پایه بشود و ساخت و ساز شود، کارهای آینده‌دار صورت بگیرد، این فشارها و هیاهو وجود دارد. متاسفانه برخی از مدیران می‌آیند وعده می‌دهند و می‌گویند من فلان کار را انجام می‌دهم، در حالی‌که باید تعهد ایجاد کنند، شما اگر به من هم بگویید من می‌گویم در فلان مدت فلان کار را می‌کنم، ولی بد است که من تعهد ایجاد کنم و انجامش ندهم و بگذارم برای مدیر بعدی. سال‌ها این بلا سر این دو باشگاه آمده است.

ایرنا:مثل آقای «فتح‌الله‌زاده»؟

ناظمی: من نمی‌خواهم اسم کسی را ببرم که بعدها رویارویی ایجاد شود، شما در هر سیستمی بروید این اتفاق رخ داده ‌است.

**دلالانی که دستمزد 300 هزار دلاری را یک میلیون دلار می‌کنند!

ایرنا:می‌خواستم بگویم اخیراً «فتح‌الله‌زاده» گفته است که اگر مدیرعامل باشگاه استقلال بود، برای ماندن «تیام» 8 میلیارد تومان می‌پرداخت. آن هم در حالی که طبق گفته‌های سیدرضا افتخاری، او در دوران مدیریتش مبلغ 25 میلیارد تومان بدهی بر جای گذاشت و رفت. این گفته‌ «فتح‌الله‌زاده» هم می‌شد مثل بدهی‌های قبلی. اینکه یک نفر بیاید و یک حرف روی هوا بزند و بگوید چنین رقمی را می‌دهم، خودش موجب هیاهو می‌شود.

ناظمی: شما هر حرفی را بزنید یک حالت دارد. مدیریت اولاً این طوری حرف نمی‌زند، شما هم می‌دانید. بعدش سازوکارش این است و می‌گوید یک میلیارد می‌دهم، ولی از این مسیر انجام می‌دهم. دولت نمی‌تواند به باشگاه‌های حرفه‌ای کمک کند، در نتیجه باید بیاید برود به سوی ساختار فدراسیون فوتبال که خود فدراسیون هزار تا گرفتاری برای خودش دارد و سازمان لیگ هم مشخص است، می‌ماند اسپانسرها و حامی مالی که بخش عمده‌اش پیامک‌های هوادارها و تبلیغات روی پیراهن است که اینها نیز سقفی دارد، چرا باید بازیکنی که دستمزدش فرضا 300 هزار دلار بوده، بیاییم با هیاهویی این طوری، دلال و مدیر برنامه و مربی و فلان، برسانیم به یک میلیون دلار. یک میلیون دلار خیلی زیاد است، شاید الان مثلاً بشود ده میلیارد تومان چون الان دلار شده ده هزار تومان. واقعاً چرا باید این کار را بکنیم. واقعاً اگر مدیری با تدبیر کار ندارد، می‌شود یک آدم ناتوان. این اتفاق خوب نیست ما نباید بر شانه‌های هوادارها سوار شویم و از احساسات‌شان استفاده کنیم. واقعاً ناراحت می‌شوم، من خودم یک هوادار فوتبالم، هوادار ورزشم، می‌دانم با چه مشکلاتی زندگی کرده ام، ولی خب، خدا را خوش نمی‌آید، یک مدیر می‌خواهد کار کند، چرا نمی‌گذارند کار کند؟ شما تاریخچه باشگاه‌ها را نگاه کنید حداقل در ده سال گذشته، ببینید در ایام نقل و انتقالات چه بساطی راه انداخته‌اند. 

ایرنا:یک اتفاقی که در فوتبال ما باید جا بیفتد، این است که قوانینی وضع شود تا باشگاه‌ها با بازیکنان قرارداد درازمدت ببندند که هر ساله این اتفاق رخ ندهد. ما سال‌هاست که با این مشکل مواجه شده‌ایم، هیچ گاه به این موضوع فکر نکرده‌ایم.

ناظمی: موضوع، موضوع پیچیده‌ای نیست. مثلاً چرا سه ساله قرارداد نمی‌بندند؟ چرا دو ساله نمی‌بندند؟ می‌دانید چرا؟ این بحث مال همان مدیربرنامه‌هاست. یک روز این آقای افتخاری در آخرین مصاحبه‌اش با پایگاه اطلاع رسانی ورزش و جوانان گفت، دلال نشسته کنار مدیربرنامه‌ها و بازیکن و می‌گوید با اینها کاری نداشته باش! بعد بازیکن خودش را می‌کشد کنار و می‌گوید با این آقا حرف بزنید. ده برابر از تو می‌گیرند. یکی از مسیرهای آن این آقا است که منوها را پیش‌روی شما می‌گذارد و می‌گوید؛ یک فصل می‌آید، این تاریخ می‌آید، اگر این فصل اینطوری شد، فلان هست، یعنی یک شبه ترکمنچای‌هایی درست می‌کنند، ما الان کمتر می‌شنویم. در زمان آقای گودرزی خاطرم هست مالیات بر درآمد آنها را دولت پرداخت می‌کرد! 

ایرنا:چرا؟

ناظمی: (با خنده) خب همین بود دیگر!

**جلوی پرداخت مالیات‌ بازیکنان و مربیان از طرف باشگاه را گرفته‌ایم

ایرنا:در آلمان بازیکنان باید نزدیک 48 درصد مالیات بر درآمد بپردازند، چرا در فوتبال ما باشگاه‌ها باید مالیات‌ بازیکنان و مربیان را پرداخت کنند؟!

ناظمی: البته الان ما جلوی این کار را گرفته‌ایم. قبلاً این گونه بود. سال‌ها این داستانی بوده و خواستم بگویم بالاخره برای اداره مالیات فرقی نمی‌کرد چون آنها فقط می‌گفتند باید این مالیات پرداخت شود. ما باید اینجا زیر بار نرویم. استقلال و پرسپولیس نباید قبول کنند. بر فرض شما یک میلیارد قرارداد دارید باید مثلاً 200 میلیون مالیاتش را بدهید اما، می‌آیید فشار می‌آورید و می‌گوید یک میلیارد و دویست می‌خواهم، چون می‌خواهد یک میلیارد را خالص بگیرد. من یک موضوع را راحت‌تر به شما بگویم، الان جوایزی که در کشورهای دنیا می‌دهند، آن جوایز را قهرمان می‌گیر؛د آن جوایز یک جوری درآمد محسوب می‌شود و مالیات بر درآمد دارد و باید برود مالیاتش را بدهد. ولی ما اینجا از قهرمانان‌مان مالیات می‌گیریم؟

ایرنا:خیر!

ناظمی: در حالی‌که مثلاً 100 تا، 400 تا 500 سکه می‌گیرند، خودش یک عددی می‌شود، اما مالیاتش را پرداخت نمی‌کنند.

**کسی مثل جهانبخش را چرا بفرستیم سربازخانه؟

ایرنا:یک موضوعی روی آن بحث دارند، آقای «داورزنی» معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان گفته بود که 7 بازیکن تیم ملی را از سربازی معاف کنند. ما چرا باید چنین کاری را انجام دهیم؟

ناظمی: برایتان دلیل دارم. من با این موضوع موافق هستم. من علیرضا جهانبخش را مثال می‌زنم. من تحصیلاتم رسانه‌‌ای و کارم این است و در بعد تبلیغاتی و بازاریابی کار کرده ام، به نظر شما برندی مثل «جهانبخش» که در سطح بین‌المللی در حوزه جهانی برای معرفی ایران می‌تواند وارد شود، آن هم در کشوری مثل انگلیس با آن همه رسانه‌هایی که دائم علیه ایران و مردم ایران، فرهنگ ایران، اعتقادات ایران بازنمایی می‌کنند، سیاه‌نمایی می‌کنند، چطوری می‌توانیم جایی در آنجا پیدا کنیم که بتوانیم حرف خودمان را بزنیم. هر جا حرفی از ایران زده می‌شود، راجع به مسائل مختلف سیاسی‌ و منفی است، ولی وقتی بازیکن ما در لیگ برتر انگلیس گل می‌زند، نماد فرهنگ ایران است، شایستگی‌های جوان‌های ایرانی را نشان می‌دهد، «جهانبخش» همانطور که در هلند مطرح بود، به نظر شما این آدم چقدر برای ما می‌ارزد؟! ما بیاییم به او بگویم نه؛ تو به جای بازی کردن بیا برو سربازخانه!

ایرنا:ما که سربازخانه نداریم اکثر بازیکنان ما به تیم‌های نظامی که در لیگ برتر ما حضور دارند، می‌روند و حتی پول می‌گیرند!

ناظمی: من می‌گویم آن فرصت را از این بازیکن می‌گیریم و این اشتباه است، ما بیاییم به او بگویم تو به جای بازی در لیگ‌های اروپایی، بیا برو در یک تیم نظامی کشورمان بازی کن، سرمایه سوزی است. حالا من از شما سوال می‌کنم و از آقای باران‌چشمه می‌پرسم کدام برای ما بهتر است؟

ایرنا:شاید بازیکنی مثل «جهانبخش» شایسته این مهم باشد، اما ما نباید همه را به یک چشم نگاه کنیم. به عنوان مثال مهرداد پولادی کجاست؟ چه داستانی برای او پیش آمد؟ چرا در این چند سال به ایران نیامد و حتی به تیم ملی دعوت نشد؟ مگر او یکی از ستاره‌های جام جهانی گذشته نبود؟ 

ناظمی: البته من نظر خودم را می‌گویم. چون در دوره ما این اتفاق رخ داده است، مهرداد پولادی اشتباه خودش بود. البته حاصل برخوردهای سنگین ما هم هست. یک جوانی می‌خواهد برود به لیگ‌های دیگر رشد کند و موفق‌تر باشد، ما می‌آییم مسیر او را می‌بندیم. حالا سربازی نرفته، چه می‌دانم بیاید پولش را بدهد. ما باید یک قانونی وضع کنیم نه برای ورزشکاران بلکه برای نخبه‌های کشور که در المپیاد جهانی مدال طلا می‌گیرند و به جای آنکه فرار مغزها شاهد باشیم، قرار مغزها را شاهد باشیم. ما تمهیداتی را اندیشیده‌ایم، یک بخشش را دولت بر عهده می‌گیرد، یک بخش هم خود سرباز بر عهده بگیرد. مگر تعداد آنها چندتا هستند؟ واقعاً چندتا هستند؟! در کشورهای دیگر به آنها خیلی توجه می‌شود، به آنها امکانات می‌دهند. به خاطر اینکه در مسیر خودشان به جلو بروند. کاری که سربازان عادی دارند به آنها مهارت‌های آموزشی یاد می‌دهند تا بهتر بشوند، اما این آدم‌ها خودشان مولدند، برندند و به نفع ماست تا آنها را در جایگاه خودشان حفظ کنیم. من حالا از شما سوالی بکنم؟ 

**سیزده روز کشور غرق در شادی اجتماعی بود

ایرنا: بفرمایید!

ناظمی: تیم ملی فوتبال کشورمان چهارتا بازی‌ که در جام جهانی انجام داد، حداقل، سیزده روز سراسر کشور به نظر من غرق در شادی اجتماعی بود.

ایرنا:بله، در هیچ کشوری سابقه نداشته که با باخت مردمش بریزند در خیابان‌ها خوشحالی کنند!

ناظمی: ما می‌خواهیم این شرایط حفظ شود. کشور نیاز به چارت اجتماعی و امید دارد. ببینید این حرف‌های واقعی و جدی کشورماست. الان خیلی‌ از جوان‌های ما یک‌جور افسردگی‌هایی دارند. بوسیله ورزش در سطح جامعه تحرکی ایجاد کنیم، یک مقدار فضای روانی اینها را عوض کنیم. واقعاً نیاز به امنیت روانی آدم‌ها است. همین چند وقت پیش یکی از مسئولین وزارت بهداشت صحبت می‌کرد، می‌گفت؛ یک سوم، دچار مسائل روانی هستند و نیاز به خدمات درمانی در این حوزه دارند. بنابراین شادی‌افزایی، ایجاد امید، یکی از رسالت‌های هر آدم فعال در ورزش است. ما می‌خواهیم تیم ملی ایران را برای جام ملت‌های آسیا حفظ کنیم. می‌خواهیم‌ بعد از 42 سال قهرمان بشویم. آیا این افتخار کمی است؟ آیا به نظر شما ما نباید به این تیم، به آن آدم، به آن سرمربی و یا هر گروهی کمک کنیم که اینها بروند این افتخار را برای کشور بدست بیاورند؟ آنجا باشیم، برویم دست‌های ما پایین باشد. می‌خوا‌هم بگویم باید منافع کشور را در نظر گرفت، بالاخره باید هزینه را پرداخت را بگذار و برای رسیدن به نتیجه به نظر من پایداری بیشتر است.

** قرارداد با «کی‌روش» در شرایط فشار و احساسی بسته شد 

ایرنا:راستی موضوع آن ویدئو چه بود؟! چرا از طرف شما آن ماجرا تکذیب نشد تا بازتاب آن زیاد نشود و مشکل‌ساز شود تا بهانه‌ای به دست کارلوس کی‌روش ندهیم؟ البته درباره نوع قرارداد بستن‌ها حرف‌های زیادی دارم، بخصوص با «کی‌روش». چون ما مدیرهایی داریم که تنها به میز خود فکر می‌کنند و با مسائل روز دنیا بخصوص نوع قرارداد بستن آشنایی ندارند و همیشه در این موارد ما ضرر کرده‌ایم.

ناظمی: قرارداد با «کی‌روش» هم در یک شرایط فشار و احساسی بسته شد. با یک موج «کی‌روش»خواهی بود. واقعیت این است آن مدیر، در یک هجمه‌ای خاص از مردم قرار می‌گیرد حالا! واقعی یا غیر واقعی. یا مثلاً همین همکار خودمان عادل فردوسی‌پور در برنامه نود به شدت از این مربی حمایت می‌کند، در افکار عمومی تاثیر می‌گذارد. مدیر در وضعیتی قرار می‌گیرد و آن سرمربی هم به خوبی متوجه می‌شود که فضای روانی کشور به نفعش است، در نتیجه او نمی‌آید بگوید به خاطر شما از این آیتم‌ها می‌گذرم، او می‌نشیند و با فراغ ‌بال می‌گوید که همه اینها باید در داخل قرارداد باشد. اگر عاقلانه فکر کنیم، مدیر را دستپاچه نکنیم و تحت فشار نگذاریم، می‌تواند نتیجه خوبی بگیرد. من به شما می‌گویم هر پولی که به آقای کی‌روش داده می‌شود از جیب من و شما می‌رود. نه «کی‌روش» بلکه هر مربی و بازیکن خارجی‌ای که می‌آید اینگونه است. این پول‌ها می‌تواند خرج درمان بشود، خرج ساخت و ساز شود، یا توپ بخرید و ببرید در سراسر ایران بین بچه‌ها پخش کنید تا بچه‌های مردم زیر کلوخ و سنگ نزنند و با توپ بازی کنند. تشک کشتی بخریم، حلقه بسکتبال بخریم، تور والیبال بخریم، اینها خرج توسعه می‌شود ولی ما چه کار می‌کنیم، آن را می‌کنیم توی جیب یکسری از بازیکن، سرمربی خارجی و داخلی دلمان هم خوش است که داریم فوتبال نگاه می‌کنیم. این غلط است. دیدگاه جدی من است. من کاری با دیگران ندارم.

ایرنا: موضوع ویدئویی که استقلالی ها ناراحت شدند چه بود؟ به نظرتان کار شما درست بود که آن را پخش کردید؟

ناظمی: ویدئو را به شما بگویم خیلی جالب است. من! خودم رسانه‌ای هستم کدام عقل سلیمی این کار را می‌کند؟! اولاً نه من بودم نه آن آقا که علی‌ آقا هستند، ما سابقه رفاقت چندین و چند ساله داریم. آن آقایی که گوشه تصویر هستند گفت؛ من می‌خواهم یادگاری ضبط کنم، یادگاری داشته باشم. برنامه‌ساز است و یک شرکت تبلیغاتی دارد. کار اخلاقی نبود که ایشان ویدئو را برداشت و در اینستاگرام گذاشت.

** اصلاً فرض کنید پسر آقای وزیر پرسپولیسی است 

ایرنا:شما خودتان رسانه‌ای هستید، پس چرا بلافاصله آن را تکذیب نکردید.

ناظمی: من اصلاً متوجه نشدم. بعدها دیدم که این ویدئو در سایت‌ها و کانال‌ها می‌چرخد. البته دنبال این بودم که فراغ‌ بال پیدا کنم و در باره این موضوع توضیح بدهم. اصلاً فرض کنید پسر آقای وزیر پرسپولیسی است. این چه ربطی دارد، مگر می‌شود در ساختارهای ما تاثیر بگذارد و ما تصمیم خودمان را به نفع یک تیم بگیریم یا نگیریم؟

ایرنا:همین ویدیو و اتفاقات باشگاه استقلال باعث عصبانیت و ناراحتی تماشاگران شده است.

ناظمی: شنونده باید عاقل باشد! شما خودتان هم طرفدار یک تیم هستید، من هم ممکن است طرفدار یک تیم باشم. در جایگاه مسئولیت که آدم نمی‌آید دخیل بکند، خیلی این حرف عقلانی نیست. اگر هر کس در این فکر باشد، اشتباه می‌کند. قصه آن داستان این طوری بود. در واقع آن همکار ما یا دوست ما «سیبل» شده است. حالا! متاسفانه آن دوست ما این ویدئو را پخش کرد، بد کاری کرد و این تبعات را هم دارد که هر چندگاهی اتفاقی رخ می‌دهد، می‌روند آن ویدئو را پیدا می‌کنند و می‌گویند اینطوری است! (خنده)