فرانسه ۴- ۲ کرواسی؛ نشان خروس‌ها روی بیست و یکمین جام قهرمانی جهان | روزنو

Roozno | پایگاه خبری تحلیلی روزنو

به روز شده در: ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۸:۴۰
خروس‌خوان فرانسوی در جام‌جهانی
یعنی پایان ۶ سال دعوا بین انگلیس ها و روس ها. یعنی پایان شب های تا صبح بیدار میدان سرخ. یعنی پایان هیجان باز ۴ سال باید فوتبال دوستها بمانند در حسرت یک جام جهانی دیگر.
یعنی پایان ۶ سال دعوا بین انگلیس ها و روس ها. یعنی پایان شب های تا صبح بیدار میدان سرخ. یعنی پایان هیجان باز ۴ سال باید فوتبال دوستها بمانند در حسرت یک جام جهانی دیگر. 
بازی با رقص و آواز شروع شد. با کلی کروات هیجان زده سر مست که هر طور بود خودشان را رسانده بودند به لوژنیکی برای اولین حضورشان در فینال جام جهانی. آنها بودند در غیاب بزرگان. آنها که خدای شان مودریچ بود. آنها که دیگر اصلا یادشان نبود چقدر سخت رسیدند به جام جهانی. مهم امروز بود. همین حالا که جسورترین تیم جام جهانی را دارند. همراه با کیتارویچ همه آماده بودند برای رقصی مستانه! 
آن طرف فرانسوی ها و کامرونی ها و مراکشی ها و کلی ملیت دیگر که نماینده ای در زمین داشتند برای خروس ها نبض شان می زد. آنها جادوگرشان در میدان امباپه بود.
ورزشگاه جای سوزن انداختن نداشت. پوتین خودش هم آمده بود. آمده بود بخشی از تاریخی باشد که شاید خودش با کمی دست کاری در روایت واقعی اش آن را اینگونه نوشته بود و به مسکو‌ آورده بودش. امانوئل ماکرون جوان هم در کنار خانم کروات خوش رقص هم در کنارشان بودند و البته جیانی اینفانتینوی خوش شانس که ناگهان مالک فیفا شد. 
او با سوپر استارهای دهه ۹۰ و ابتدای قرن ۲۱ برای خود فیفایش را پر ستاره کرده. فینال امسال هم یکی از این فینال های پر از ستاره بود. از رایان گیگز و لادروپ تا رونالدینیویی که روی چمن برای اختتامیه پرکاشن زد.بازی اما وقتی شروع شد دیگر کسی نه به این ستاره ها فکر می کرد ، نه به حتی ویل اسمیت و رقاصه های دورش که اختتامیه زیبایی را اجرا کرده بودند.
حالا وقت فوتبال بود. یک نمایش خارق العاده.کرواسی بود که پیش تاخت. دقایق ابتدایی تقریبا دست آنها بود اما گل اول را فرانسه زد. یک خطا پشت محوطه جریمه و یک سانتر از گریژمان و ضربه سر مانژوکیچ؛ بله گل! به شوک می ماند. زننده گل تاریخی کرواسی در بازی نیمه نهایی در فینال گل به خودی زد.او سرش را پایین انداخت و با حسرت سمت میانه زمین رفت.این حس بد فقط ۷ دقیقه طول کشید و در پقیقه ۲۷ بازی مساوی شد. این بار گل زن پرشیچ بود کسی که پاس گل طلایی پیروزی برابر انگلستان را داده بود.
او و یک ضربه بی نقص و بله ؛ گل! امید به اردوی کرواسی برگشت. اصلا آنها در این جام سلاطین جنگ تا لحظه پایان بودند. انگار برای شان بازی پایانی ندارد غیر از پیروزی! 
این بار ولی انگار طلسم شده بودند. فریادهای حمایت روی سکوها و این همه تلاش و دوندگی خیلی مفت از دست می رفت. یک کرنر معمولی، یک سانتر و توپی که اتفاقی خورد به دست پرشیچ. داور ابتدا اوت گرفت و بعد ویدئو چک داد. قلب ماکرون داشت از سینه بیرون می زد.
داور برزیلی پنالتی گرفت و گریژمان توپ را گل کرد. فرانسوی ها نیمه اول را بردند. 
نیمه دوم کرواسی بهتر شروع کرد اما باز گل خورد. بازی اما قبل گل یک سورپرایز داشت. سه جیمی جامپ با شکل های یکسان که پریدند وسط زمین و پلیس روسیه خرکش به بیرون بردشان، مهمان های ناخوانده بودند. آنها که باید دید برای این شوک شان به امنیت بازی چه سرنوشتی پیدا می کنند! آن هم برای این جسارت جلوی چشمان آقای پوتین! ورزشگاه یکپارچه تشویق کرواسی بود و نگاه ها به زوج پرشیچ ، مانژوکیچ که یکباره امباپه مثل موشک فرار کرد. پاس او به گریژمان و پاس گریژمان به پل پوگبا یک معنا داشت ،گل سوم فرانسه!
بار اول توپ خورد به دفاع و برگشت زیر پای پوگبا . او بار دوم توپ را طوری زد که سوباشیچ فقط توان تماشا داشته باشد، همین!
در جایگاه ویژه هم اینفانتینو و پوتین بی خیال بازی داشتند توپ یادگاری بازی ها را امضا می کردند ! بی خیال بازی!
روی سکوها ولی امید اگرچه برای کرواسی کم شده بود اما آنها هنوز رویا داشتند می بافتند. رویاهایی که تمامش را امباپه بر باد داد. او توپ گرفت . ایستاد! یک شوت دقیق زمینی و گل! راستی چرا باقی حریف های کرواسی این شوت های زمینی را جلوی سوباشیچ استفاده نکرده بودند؟
کرواسی دیگر این بار خالی کرده بود. سخت کوش ها انگار همه جان شان را قبل از این گذاشته بودند. چهره در هم شکسته ویدا بعد گل چهارم ، گویای همه چیز بود!
همیشه برای زنده ماندن امید کورسویی هست. مثلا اگر هوگو لوریس گلر تیم رقیب باشد، چرا نباید امید داشت؟ کاری که او می تواند انجام دهد، نابودی اعتماد به نفس تیم است. دقایقی بعد از گل چهارم فرانسوی ها دریبل کشنده آقای کاپیتان جلوی مانژوکیچ لو رفت و بازی ۴ بر دو شد!
البته امکان برگشت خیلی کم بود ولی کروات ها دوست داشتند به رویاهای شیرین فکر کنند. اقلا حس این حال که پیروزی شان باعث رقص دلبرانه خانم رئیس جمهور پیش چشمان پوتین و اینفانتینو و البته ماکرون! چرا که نه ، کروات ها باور دارند که انسان به امید زنده است. آنها تا همین جا هم بی کارت دعوت آمده بودند و مهمان های ناخوانده جام محسوب می شدند پس چیزی نداشتند برای باختن.اگرچه خیلی هم جان نداشتند برای باز جنگیدن!
فرانسوی ها برای بعد از دقیقه ۸۰ تاکتیک وقت کشی هم انگار داشتند و روی زمین می افتادند تا سوت های اعتراض در ورزشگاه بپیچد!
آنها خیلی فاصله ای تا جام کنار زمین نداشتند.کاپ تقریبا در مشت شان بود . باید فقط تا سوت پایان همان جان حفظش می کردند!
گریژمان و امباپه در این موفقیت بزرگ نقشی کلیدی داشتند.امباپه چیزی تا توپ طلای بازی ها فاصله نداشت و این نتیجه یعنی مودریچ شانس کمی پیدا می کند برای بردن جایزه ستاره مسابقات!
وقتی داور ۵ دقیقه اضافه را اعلام کرد، درحالی که فرانسوی ها جشن خودشان را داشتند، کروات ها هم شروع کردند به تشویق بی نهایت تیم شان. امیدها تقریبا هیچ شده بود اما برای آنها همین حال خوش بودن در فینال هم بهترین حال بود. به قول سرمربی کروات پیشین تیم ملی ترکیه که وقتی خیلی ناباورانه تیمش را نایب قهرمان جهان کرد و فقط به آمریکا در فینال باخت:«ما از حالا بعد آمریکا قهرمان دنیاییم»فرانسوی ها که قبلا هم قهرمان بودند و حالا کرواسی بعد از این فرانسه قهرمان دنیاست.
اتفاقی که روز آمدن دالیچ نه تنها کسی انتظارش را نداشت ، حتی باور نداشتند تیم بحران زده شان به جام جهانی برسد ولی حالا تیم دوم جهان شده اند.
آنها شادند و فرانسوی ها هم شاد. این نقطه پایان جام جهانی است . لحظه پایان یک جشن بزرگ فوتبالی که ما هم روزهای خوشی در آن داشتیم، اما چه بد که خیلی زود خوشی های مان جایش را داد به همان دعواهای همیشگی اما اینجا در لوژنیکی همه پر از شادی بودند.
نظر شما
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
نام:
ایمیل:
* نظر:
ویژه روز
عکس روز
خبر های روز