هربار که آتش بس اعلام می‌شود باز گروهی تلاش می‌کنند تا آتش اختلافات را زیر خاکستر زنده نگه دارند و هر بار که فضایی به دست می‌آورند توپخانه تخریبشان را روشن می‌کنند حالا سوال اینجاست چقدر تفکر این جریان در میان هم قطارانشان جایگاه و پایگاه دارد؟
 
به گزارش روز نو ، سناریو از همان مرداد 92 آغاز شد همان روزهایی که حسن روحانی راهی خیابان پاستور شده بود و علی رغم میل رقیب، بر صندلی ریاست جمهوری نشست. هرچند هر اقدام روحانی با اخم مخالفان رو به رو می شد اما وقتی در جریان اصلاح امور کار به امضای برجام رسید گریبان دریدن ها آغاز شد و در هر تجمع و راهپیمایی نیز پخش شب نامه ها و هجونامه ها علیه دولت به اوج می رسید این رویه هر سال تکرار شد تا اینکه امسال خروج آمریکا از برجام قند را در دل برخی مخالفین دولت آب کرد و روز قدس امسال هرآنچه شعار توهین آمیز بود علیه حسن روحانی و علی اکبر صالحی(رئیس سازمان انرژی اتمی) سر دادند.(اینجا)
 
مخالفان که هنوز سناریو تخریب خود را کامل نمی دانستند با فضا سازی ها تلاش کردند تا دولت را به سمت استعفا ببرند تا اینکه حسن روحانی آب پاکی را روی دست آنها ریخت و گفت دولت استعفا نمی دهد اما این همه حرف روحانی نبود و او فراخوانی داد تا همه زیر یک چتر جمع شوند (اینجا)
 
نامه سردار و توهین دلواپسان
 
روحانی در شرایطی که فشارهای آمریکایی ها روی کشور هر روز بیشتر می شد راهی سوییس و اتریش شد تا از منافع ملی دفاع کند و در همین هنگام بود که وحید یامین پور در توئیتی اهانت آمیز نوشت که هردفعه میره خارج دلهره دارم نکنه برنگرده. بعد از سفر حسن روحانی به سوئیس، خط و نشان های او درمورد تحریم نفت (اینجا) مورد استقبال بسیاری در داخل قرار گرفت و درست زمانی که شایعات اختلاف دولت با نیروهای نظامی قوت گرفته بود سردار سلیمانی نامه قدردانی برای روحانی ارسال کرد. نامه ای که می توان آن را اولین گام عملی در راستای وحدت ملی دانست. قاسم سلیمانی در این نامه خطاب به روحانی نوشت:« این همان دکتر روحانی است که ما شناخت داشتیم و داریم و می بایست باشد. شما با سخنان حکیمانه ارزشمند و قدرتمندانه خودتان رهبر عزیز، ملت بزرگوار ایران اسلامی و مسلمانان جهان را سرافراز نمودید.» (اینجا)
 
دلواپسان و منتقدان دولت که هیچگونه تمجیدی از دولت را بر نمی تابند بعد از نامه سردار توپخانه تخریبشان را علاوه بر روحانی به سمت سردار سلیمانی هم نشانه رفتند به طوری که حمید رسایی نماینده تهران در مجلس نهم و عضو سابق جبهه پایداری در صفحه توئیترش حسن روحانی را به ابوموسی اشعری تشبیه کرد و نوشت:«به تاریخ نگاه می کنیم، امثال اشعث کندی و ابوموسی اشعری یک عمر به امام علی (ع) خون دل دادند، یکی دوبار هم در حرف و نه در عمل مواضع درست داشتند اما مالک اشتر برای دست بوسی از آنها دستپاچه نشد.»(اینجا)
 
آتش سوزی ذالنوری
 
علاقه نمایندگان مجلس به شعله و آتش گویا وصف ناپذیر است؛ مجتبی ذالنوری که در صحن علنی مجلس برجام را آتش زده بود این بار در انتقاد به حسن روحانی می گوید باید همه روسای جمهور در آتش سوزانده شوند. او با بیان اینکه دعوای سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا حرف مفت است به خبرآنلاین گفت:« من معتقدم همه روسای جمهور ادوار ما به عذاب الهی خواهند سوخت که چرا مردم باید چوبش را بخورند فرقی هم بین احمدی نژاد و خاتمی و روحانی نیست. اتفاقا من حضور اصلاح طلب و اصولگرا را مشکل نمی دانم و قائل به تحزب هستم چرا که افراد اگر از دل احزاب بیایند آن جریان خود را پاسخگو می داند و از این بابت است که افراد کوتوله دیگر راس کار نمی آیند. ما همه کادرسازی را کنار گذاشتیم و از کار حزبی فقط سیاسی کاری و شانتاژبازی را یاد گرفته ایم.»(اینجا)
 
اظهارات تند و عجیب این عضو اصولگرای مجلس در حالی بیان می شود که وی مدتها قبل به خاطر تندرویهایش مورد تذکر رهبرمعظم انقلاب قرار گرفته بود که به وی فرموده بودند آتش توپخانه‌اش شدید است و این به مصلحت نیست؛ اما سخنان و گفتار این مدعی ولایت مداری همچنان بر همان پاشنه ای می چرخد که بود.
 
اما این اظهارات درون جناح اصولگرا هم بدون پاسخ نماند.حسین کنعانی مقدم از فعالین اصولگرا در پاسخ به صحبت های ذالنوری این نوع تفکر را یک تفکر عقب مانده خواند و به خبرآنلاین گفت: متاسفانه مسئله رقابت های سیاسی بعد از انتخابات همچنان در کشور ادامه دارد و امروز فکر می کنند رئیس جمهور رقیب سیاسی یک جناح خاص است که باید او را سرکوب کرد یا به مقابله با او برخاست که این یک تفکر استراتژیک نیست بلکه تفکری عقب مانده است که برخی در سیاست از آن استفاده می کنند. (اینجا)
 
  اختلافات را کنار بگذاریم
 
هرچند بخشی از جریان راست مانع جدی شکل گیری وحدت ملی هستند و از هر اهرمی برای تخریب طرف مقابل استفاده می کنند اما این تفکر را نمی توان به همه اصولگرایان نسبت داد. مثال روشن این ماجرا اظهارات حسن غفوری فرد، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه است که می گوید: روسای سه قوه،‌ اشخاصی که رسانه و تریبون در اختیار دارند، باید مردم را امیدوار کنند.
 
او با بیان اینکه عده‌ای سعی دارند ناامیدی را در جامعه و بین مردم پمپاژ کنند خاطرنشان کرد: رسانه‌های عمومی،‌ تریبون‌ها و صدا و سیما سعی دارند مردم را ناامید و ناکارآیی نظام را ثابت کنند.کسی انکار نمی‌کند که مدیران دارای ضعف‌هایی هستند و حتی گاهی ناکارآمدند به هر حال در دستگاه‌های قضایی، مجلس و دولت ضعف‌هایی وجود دارد اما این بدان معنا نیست که مردم را ناامید کنیم، بازهم تکرار می‌کنم اگر به ادامه استقلال و تمامیت ارضی علاقه داریم، باید در حال حاضر اختلافات را کنار بگذاریم.(اینجا)
 
کار بدون نگاه سیاسی
 
غلامرضا مصباحی مقدم نیز از دیگر اصولگرایانی است که شرایط امروز کشور را یک شرایط ویژه می داند و معتقد است باید بدون نگاه سیاسی مشکلات کشور را حل کرد. او به خبرآنلاین گفت: 100اصولگرایان با دولت درصد همراهی می کند چون جریان اصولگرا مثل مادری می ماند که اگر برای فرزندش احساس خطر کند، ایثار خواهد کرد. جریان اصولگرا می خواهد نظام جمهوری اسلامی سرپا بماند و ملت راضی و دشمن مأیوس شود. حالا هر کس می خواهد کشور را اداره کند، این کار را انجام دهد. در واقع جریان اصولگرا نگاه مادری نسبت به نظام و دستاوردهای انقلاب و ملت ایران دارد.(اینجا)
 
اما در کنار اینگونه سخنان لیست کردن اهانتهای برخی افراد درون جبهه‌ای که نگاه مادری به انقلاب دارد به حسن روحانی در کسوت رییس جمهور ایران مثنوی هفتاد من کاغذ می خواهد و گویی برخی اصولگرایان در این رابطه مسابقه ای را برگزار کرده اند. از عزت الله ضرغامی گرفته تا رحیم پور ازغدی و کریمی قدوسی و مجتبی ذوالنور و دیگرانی که طی این سالها و ماهها هر آنچه خواسته اند گفته اند و نوشته اند؛ از نسبت جاسوسی گرفته تا دیوانگی و دروغگویی به منتخب ملت داده اند. این در حالی است که فراموش کرده اند در روزگاری نه چندان دور، در همان سالهای ریاست معجزه هزاره سوم بر سرنوشت کشور انتقادات به رییس جمهور چگونه پاسخ داده می شد. ذهن جامعه برخوردهای صورت گرفته با افراد مختلف به بهانه اهانت به احمدی نژاد را به خوبی به یاد دارد و در خاطرشان هست هتاکان امروز چگونه در تریبون های رسمی و رسانه ملی برای شخص احمدی نژاد، منتقدان را در گوشه رینگ هجمه ها قرار می دادند.
 
لذا در شرایطی که کشور در موقعیت بسیار خطیر و حساسی قرار گرفته و وحدت ملی لازمه و ضرورت این روزهای ما بیش از هر زمان دیگری است به نظر می رسد در درجه اول اهانت کنندگان و آنهایی که نانشان در دمیدن در تنور اختلافات است باید از سوی جناحین انقلاب طرد شوند و ثانیا قوه قضاییه با کسانی که نماینده ملت را که در مصاف با دشمن در حال تلاش است مورد ضربه تیغ تیز اهانت های خود قرار می دهند باید برخورد جدی صورت دهد چرا که هر حرکتی جهت انشقاق جامعه در این شرایط خیانت به کشور است.