احزاب اصلاح‌طلب در این روزها چندان قبراق و سرحال نیستند و اختلافات در برخی مجموعه‌های این جریان سبب انفعال آنها شده است. از سوی دیگر برخی انحصارطلبی‌ها و رفتارهای ریاست‌مابانه برخی شخصیت‌های حزبی اصلاح‌طلب سبب ناخرسندی دیگر اعضای این جریان شده است. شاید انتقادهایی که برخی به سکوت احزاب در شرایط اقتصادی فعلی کشور دارند، بی‌ارتباط با اختلاف سلیقه‌ها در این احزاب نباشد. در ابتدا اعتمادملی دچار چالش درونی شد و برخی اعضای این حزب سهم‌خواهی را در دستور کار داشتند که کمی بعد مشخص شد یکی از دلایل نارضایتی آنها از طیف دیگر این حزب، عدم رسیدن به جایگاهی است که افراد مغضوب آنها کسب کردند؛ جایگاه‌هایی ماند عضویت در شورای شهر و شهرداری. نمونه بارز این نارضایتی در اظهارات قائم مقام حزب اعتمادملی نمایان بود که اعضای این حزب در مدیریت شهری تهران را به باد انتقاد گرفت. یا حزب انجمن اسلامی مهندسان که دو بخش شدند و هر بخش ادعای درستی مواضع خودش را دارد. اما برخی احزاب مانند اتحاد و کارگزاران چنین نیستند.
 
حرکت زیرزمینی کارگزاران
 
به گزارش روز نو : برخی آن را اصلاح‌طلب نمی‌دانند و معتقدند اعضای دولت سازندگی بودند که برای بقای سیاسی خود حزبی به نام کارگزاران تاسیس کردند. برخی دیگر معتقدند حزب کارگزاران ریشه در جریان اصلاحات دارد و با مواضع این جریان همسو است، اما ویژگی آن صراحتش در بیان مواضعی است که گاهی دارای تفاوت با احزاب دیگر است که به همین سبب مورد انتقاد قرار می‌گیرد. در ماه جاری چندین بار نام کارگزاران به صدر اخبار سیاسی آمد. نخست آن روز که نامه‌ای با صد امضا برای مذاکره با آمریکا منتشر شد و نام غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران در میان اسامی خودنمایی می‌کرد. او توضیح داده است: «در نامه اشاره شده است که اگر آمریکا تضمین دهد بدعهدی نکند و مسئولان بتوانند چنین تضمینی از این کشور اخذ کنند، بدون پیش شرط جدید می‌توان برای حل مسائل با آمریکا گفت‌وگو کرد.» اما با افزایش فشارها کرباسچی گفت: «من نامه را امضا نکردم و اصلا نامه امضایی نبوده است. فکر نمی‌کنم هیچ کدام از کسانی هم که نامشان در پای نامه بوده است، آن را امضا کرده باشند. نامه اصلا امضایی نبوده است. دوستان به من گفتند چنین نامه‌ای تهیه شده آیا شما با آن موافقید، من هم گفتم در صورتی موافقم که طرف مذاکره تعهد دهد که رفتاری شبیه ترامپ در برجام نداشته باشد.» پس از کاهش انتقادات به کرباسچی بود که او موضوع دیگری را مطرح کرد که باز هم محل بحث شد؛ سوژه جدید جایگزینی عبدا... نوری به‌جای عارف! دبیرکل حزب کارگزاران عبدا... نوري را گزينه مناسب براي ریاست پارلمان اصلاحات و جايگزين شدن او در شوراي عالي سياست‌گذاري به‌جای محمدرضا عارف عنوان کرده بود. البته این دیدگاه تنها مختص کرباسچی نبود چرا که سال گذشته محمدعطریانفر از دیگر سران حزب کارگزاران گفته بود‌: «نوری جزو شخصیت‌های انگشت‌شماری است که نقش موثری در هدایت افکار عمومی اصلاح‌طلبان دارد. جلسات همفکری، ارتباطات سیاسی خودش را دارد.» پس از اظهارات کرباسچی برخی تحلیل‌ها به این سمت بود که کارگزاران درصدد حذف عارف است و مقصد حمایتی این حزب در آینده علی لاریجانی خواهد بود، اما ظاهرا چنین نیست. کارگزاران از جمله احزابی است که بی‌گدار به آب نمی‌زند.
 
حواس کارگزاران جمع است
 
از سوی دیگر کارگزاران در این فضای مه‌آلود مراقب است تا اتهامی متوجه این حزب نشود به عنوان نمونه زمانی که عباس سلیمی نمین چنین نوشت که «امروز برخی از اعضای حزب کارگزاران به‌شدت در دولت فعال هستند. اخیرا شاهد بودیم که دبیرکل کارگزاران نامه‌ای را نوشته است که در آن قصد تعلیق شرایط کشور را دارد. دولت باید مسیر خود را از چنین افرادی جدا کند. اکنون تعدادی از اعضای شورای مرکزی کارگزاران در دولت نقشی تاثیرگذار دارند. دولت اگر می‌خواهد کاری انجام دهد در ابتدا باید این افراد را پس بزند.» کرباسچی پاسخ او را داد و گفت: «ایشان نه می‌داند چه کسی در دولت است و نه می‌داند چه کسی نیست. فقط در تضادی که از قدیم با آقای هاشمی داشته می‌خواهد علیه کارگزاران حرف بزند».
 
بازگشت کارگزاران به هویت اصلی
 
بی‌تردید فعالیت کارگزاران در عرصه اقتصادی بیش از عرصه سیاسی نمود دارد، چنان‌که تعدادی از سران این حزب در پست‌های اقتصادی دولت‌های مختلف حضور داشتند که از جمله آنها می‌توان به اکبر ترکان، اسحاق جهانگیری، محمد عطریان‌فر اشاره کرد. به همین دلیل است که هرگاه بحث اقتصادی مطرح می‌شود و نیاز به انتخاب مدیر است نگاه‌ها به سمت کارگزاران می‌چرخد. دیروز سایت‌ها نوشتند خبرهای موثق حکایت از آن دارد که بخش عمده‌ای از فشار برای ایجاد تغییرات در تیم اقتصادی کابینه از سوی حزب کارگزاران وارد می‌شود. خبرآنلاین نوشت، بر اساس اطلاعات رسیده، این حزب که در دولت دوازدهم نتوانست افراد پیشنهادی خود را برای وزارتخانه‌های خاص اقتصادی به رئیس‌جمهور بقبولاند، هم اینک در پی فشار جبران تلاش ناکام خود در ابتدای تشکیل کابینه است. گفته می‌شود حزب کارگزاران همچنان به دنبال معرفی رضا ویسه به عنوان وزیر صنعت، معدن و تجارت است و برای سایر پست‌های اقتصادی نیز گزینه‌هایی از افراد نزدیک به خود را مطرح می‌کند. در این حال انتشار گمانه‌ها درباره وزیرانی که تغییر می‌کنند توسط رسانه‌های حزب کارگزاران مدیریت می‌شود. شنیده شده است رئیس‌جمهور به اکثریت افرادی که توسط کارگزاران برای تصدی پست رئیس کلی بانک مرکزی و وزارتخانه‌های اقتصادی مطرح شده‌اند، تمایلی ندارد.