محققان سوئیسی ایمپلنتی ابداع کرده‌اند که در صورت تشخیص وجود کافئین در خون، داروی دیابت (انسولین) آزاد می‌کند.
به گفته محققان موسسه فناوری فدرال سوئیس در زوریخ، آینده درمان دیابت، تزریق انسولین بعد از صرف غذا نخواهد بود بلکه به‌جای آن احتمالاً می‌توان یک فنجان قهوه نوشید.
محققان امیدوار هستند، با ایمپلنت ابداعی که حاوی صدها هزار سلول طراح است، بتوانند زندگی دیابتی‌هایی را که به تزریق منظم انسولین نیاز دارند، تغییر دهند.
سلول‌های طراح این ایمپلنت در پی احساس کافیین در جریان خون، به‌طور خودکار دارو (انسولین) تزریق می‌کنند.
محققان با آزمایش این ایمپلنت روی موش‌ها متوجه شدند، این ایمپلنت که زیرپوست کار گذاشته می‌شود با کافیین حاصل از قهوه، چای و یا نوشیدنی‌های انرژی‌زا، شروع به فعالیت کرده و دارویی تولید می‌کند که سطح قند خون این حیوانات را کنترل می‌کند.
محققان همچنین متوجه شدند که با توزیع قهوه قوی‌تر به‌سادگی می‌توان دوز رهاسازی این دارو را افزایش داد.
«مارتین فوسنگر» از موسسه فناوری فدرال سوئیس که هدایت محققان را بر عهده داشت، گفت: می‌توان این رویکرد را به‌طور کامل در سبک زندگی افراد وارد کرد؛ به‌طوری‌که بسته به میزان دارویی که برای کنترل گلوکز خون نیاز است، صبح یک فنجان چای یا قهوه نوشید، سپس یک فنجان دیگر بعد از ناهار و یکی دیگر در شام صرف کرد.
محققان در مجله Nature Communications، چگونگی تغییر سلول‌های انسان را برای تولید یک داروی دیابت به نام GLP-1 توصیف کردند؛ این دارو، سلول‌های به‌اصطلاح بتا را در لوزالمعده برای تولید انسولین تحریک و انسولین نیز سطح قند خون را کنترل می‌کند.
سلول‌های طراح حاوی یک به‌اصطلاح «مدار ژن» هستند که آن‌ها را قادر می‌سازد، مولکول‌های کافئین را هنگام حرکت در جریان خون شناسایی کند.
این سلول‌ها در پی تشخیص کافئین در خون با تولید داروی GLP-1 واکنش نشان می‌دهند؛ ایمپلنت ابداع‌شده از هزاران کپسول ژل‌مانند ساخته می‌شود که هرکدام حاوی صدها سلول طراح است.
زمانی که این سلول‌ها زیرپوست تزریق می‌شود، مانند خاویار به هم می‌چسبد؛ کپسول‌های ژلی از این سلول‌ها در برابر سیستم ایمنی بدن محافظت می‌کنند اما به کافئین اجازه ورود و به داروی GLP-1 اجازه خروج می‌دهند.
محققان برای بررسی نحوه عملکرد این سلول‌ها، آن‌ها را در معرض انواع و اقسام نوشیدنی‌های گرم و سرد با سطوح مختلف کافئین قرار داده و دریافتند که دمنوش‌ها و «میلک شیک‌های» شکلاتی هیچ تأثیری بر این سلول‌ها نداشتند اما سایر نوشیدنی‌ها بسته به مقدار کافئینی که داشتند، این سلول‌ها را به ساخت مقادیر مختلف داروی GLP-1 وادار کردند.
بااین‌همه، محققان معتقدند هنوز برای اثبات بی‌خطر و مؤثر بودن کاربرد ایمپلنت یادشده برای انسان‌ها به 10 سال آزمایش و تحقیق نیاز است اما در صورت اثبات، این ایمپلنت می‌تواند جایگزین تزریقاتی شود که بسیاری از بیماران دیابتی به آن نیاز دارند.
به گفته محققان موسسه فناوری فدرال سوئیس در زوریخ، آینده درمان دیابت، تزریق انسولین بعد از صرف غذا نخواهد بود بلکه به‌جای آن احتمالاً می‌توان یک فنجان قهوه نوشید.
محققان امیدوار هستند، با ایمپلنت ابداعی که حاوی صدها هزار سلول طراح است، بتوانند زندگی دیابتی‌هایی را که به تزریق منظم انسولین نیاز دارند، تغییر دهند.
سلول‌های طراح این ایمپلنت در پی احساس کافیین در جریان خون، به‌طور خودکار دارو (انسولین) تزریق می‌کنند.
محققان با آزمایش این ایمپلنت روی موش‌ها متوجه شدند، این ایمپلنت که زیرپوست کار گذاشته می‌شود با کافیین حاصل از قهوه، چای و یا نوشیدنی‌های انرژی‌زا، شروع به فعالیت کرده و دارویی تولید می‌کند که سطح قند خون این حیوانات را کنترل می‌کند.
محققان همچنین متوجه شدند که با توزیع قهوه قوی‌تر به‌سادگی می‌توان دوز رهاسازی این دارو را افزایش داد.
«مارتین فوسنگر» از موسسه فناوری فدرال سوئیس که هدایت محققان را بر عهده داشت، گفت: می‌توان این رویکرد را به‌طور کامل در سبک زندگی افراد وارد کرد؛ به‌طوری‌که بسته به میزان دارویی که برای کنترل گلوکز خون نیاز است، صبح یک فنجان چای یا قهوه نوشید، سپس یک فنجان دیگر بعد از ناهار و یکی دیگر در شام صرف کرد.
محققان در مجله Nature Communications، چگونگی تغییر سلول‌های انسان را برای تولید یک داروی دیابت به نام GLP-1 توصیف کردند؛ این دارو، سلول‌های به‌اصطلاح بتا را در لوزالمعده برای تولید انسولین تحریک و انسولین نیز سطح قند خون را کنترل می‌کند.
سلول‌های طراح حاوی یک به‌اصطلاح «مدار ژن» هستند که آن‌ها را قادر می‌سازد، مولکول‌های کافئین را هنگام حرکت در جریان خون شناسایی کند.
این سلول‌ها در پی تشخیص کافئین در خون با تولید داروی GLP-1 واکنش نشان می‌دهند؛ ایمپلنت ابداع‌شده از هزاران کپسول ژل‌مانند ساخته می‌شود که هرکدام حاوی صدها سلول طراح است.
زمانی که این سلول‌ها زیرپوست تزریق می‌شود، مانند خاویار به هم می‌چسبد؛ کپسول‌های ژلی از این سلول‌ها در برابر سیستم ایمنی بدن محافظت می‌کنند اما به کافئین اجازه ورود و به داروی GLP-1 اجازه خروج می‌دهند.
محققان برای بررسی نحوه عملکرد این سلول‌ها، آن‌ها را در معرض انواع و اقسام نوشیدنی‌های گرم و سرد با سطوح مختلف کافئین قرار داده و دریافتند که دمنوش‌ها و «میلک شیک‌های» شکلاتی هیچ تأثیری بر این سلول‌ها نداشتند اما سایر نوشیدنی‌ها بسته به مقدار کافئینی که داشتند، این سلول‌ها را به ساخت مقادیر مختلف داروی GLP-1 وادار کردند.
بااین‌همه، محققان معتقدند هنوز برای اثبات بی‌خطر و مؤثر بودن کاربرد ایمپلنت یادشده برای انسان‌ها به 10 سال آزمایش و تحقیق نیاز است اما در صورت اثبات، این ایمپلنت می‌تواند جایگزین تزریقاتی شود که بسیاری از بیماران دیابتی به آن نیاز دارند.
منبع: خبرانلاین
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
