اکنون مشکلات اقتصادی در داخل ایران وجود دارند شرایط سختی است. تهران اما سرمایه گذاری زیادی را برای کمک رسانی به دولت سوریه و مقابله آن دولت با اسلام گرایان تندرو در نظر گرفته است. پرسش اصلی این است: براستی چرا؟

به گزارش سایت روزنو، «کریم سجادپور» پژوهشگر شناخته شده مسائل ایران در بنیاد «کارنگی» در گزارشی درباره علت حضور ایران در سوریه می نویسد:«ترامپ رییس جمهوری امریکا پس از حمله روز جمعه علیه دولت سوریه گفت که کشورهای جهان را می توان از روی دوستان شان قضاوت کرد. 

جملات او کنایه ای به روسیه و ایران بود که از دولت اسد حمایت می کنند. او مدعی است که اسد از سلاح شیمیایی استفاده کرده است. پس از حملات هوایی اخیر علیه سوریه، حسن روحانی رییس جمهوری ایران بلافاصله در تماسی تلفنی با اسد بر ادامه حمایت ایران از «ملت سوریه» تاکید کرد. 

اکنون ایران در وضعیت دشواری از نظر اقتصادی به سر می برد. با این حال،‌ ایران کماکان به شبه نظامیان سوری و غیر سوری در سوریه کمک کرده تا به نفع اسد با شورشیان اسلامگرای سنی مقابله کنند. اکنون اتهام استفاده از سلاح شیمیایی توسط اسد از سوی غرب مطرح شده است. ایران نیز خود از قربانیان سلاح شمیایی در جنگ هشت ساله با عراق بود.

 سوال این است که چرا ایران تا این اندازه در حمایت از دولت سوریه و ماندن در آن کشور اصرار دارد؟ حمایت جدی ایران از اسد با انگیزه ژئوپولیتیک و منافع مالی ایران و یا حتی اعتقادات مذهبی نیست بلکه واقعیت ان است که انگیزه اصلی خصم ایران و سازش ناپذیری آن نسبت به رژیم اسرائیل است. 

همان گونه که «علی اکبر ولایتی» مشاور مقام رهبری در ایران نیز گفته است زنجیره مقاومت ایران، سوریه، حزب الله، دولت تازه عراق و حماس از مسیر بزرگراه سوریه می گذرد. سوریه حلقه طلایی زنجیره مقاومت علیه اسرائیل است. مخالفت با اسرائیل از ارکان پایدار و اساسی ایدئولوژی انقلابی ایران بوده است.

 در اکثر سخنرانی های مقام رهبری ایران ارجاع به صهیونیسم و شیطانی بودن ان ایدئولوژی وجود دارد. ایشان در سخنرانی ای در سال ۲۰۱۲ میلادی رژیم صهیونیستی را یک تومور واقعی سرطانی در منطقه خواندند که باید ریشه آن قطع شود. ایشان بارها خاطر نشان ساخته اند که ایران از هر ملت و گروهی که علیه صهیونیست ها در سرتاسر جهان مبارزه کند حمایت خواهد کرد.

 ایشان خاطر نشان ساختند که با توجه به برتری نظامی اسرائیل نابودی کوتاه مدت آن میسر نیست بلکه انحلال سیاسی آن در طولانی مدت اتفاق خواهد افتاد. ایشان اشاره داشتند که مسلمانان و فلسطینی ها باید با یکدیگر متحد شوند وعلیه رژیم صهیونیستی مبارزه کنند. ایشان اشاره کردند که رژیم صهیونیستی تا ۲۵ سال اینده وجود نخواهد داشت».

این نشریه در ادامه می نویسد:«اتحاد ایران و اسد البته بدون تناقض نیست. علیرغم آن که نظام سیاسی ایران سکولار نیست  اسد به طور مرتب می گوید مهم ترین چیز آن است سوریه باید سکولار باقی بماند».

این نشریه در ادامه می افزاید:«از آغاز ناارامی در سوریه در سال ۲۰۱۱ میلادی به این سو ایران و اسد تلاش داشته اند تا نشان دهند که غرب دو گزینه بیش تر پیش رو ندارد: یا اسد یا نیروهای تندروی موسوم به جهادی ها. تهران سعی کرده تا نقش خود در سوریه را به عنوان نیروی رزمنده واقعی در برابر رادیکالیسم سنی نشان دهد. 

«مهدی طائب» از افراد وابسته به سپاه گفته بود که سوریه استان سی و پنجم ایران است و اگر ما سوریه را از دست دهیم نمی توانیم تهران را نگه داریم. امروز روابط ایران و سوریه به رابطه ای عاشقانه تبدیل شده است: ایران سوریه را به خاطر هم مرزی آن کشور با اسرائیل و مسیری برای کمک به حزب الله دوست دارد و سوریه نیز ایران را به دلیل منابع مالی ای در اختیارش قرار می دهد. در این میان اما ایران علاوه بر هزینه مالی  متحمل هزینه انسانی نیز شده است. نیروهای مدافع حرم فقط ایرانی نیستند بلکه در میان ۴۰ هزار نفر لبنانی ها، افغان ها، عراقی ها و پاکستانی ها نیز دیده می شوند. در این میان شبه نظامیان افغان که با عنوان تیپ فاطمیون شناخته می شوند بیشترین هزینه را پرداخت کرده اند».

سجادپور در ادامه می نویسد:«تهران پس از هفت سال و صرف هزینه مالی اکنون با شریکی قاطع چون روسیه مواجه است و رییس جمهوری امریکا را می بیند که قصد خروج نیروهایش از سوریه را دارد. تهران احساس می کند که باید از فرصت ایجاد شده به منظور ایجاد پایگاهی در سوریه استفاده کند. اکنون حمله موقت امریکا علیه تاسیسات دولت سوریه به احتمال زیاد محاسبات و معادلات را تغییر نخواهد داد. برخلاف رییس جمهوری امریکا که درباره سوریه هفته گذشته نگرانی نداشت و احتمالا هفته اینده نیز نگرانی ندارد مقام رهبری ایران در تعهد نسبت به سرنوشت سوریه و مخالف با اسرائیل بیش از چهار دهه تردیدی به خود راه نداده اند».