فلفل سیاه از بدن در برابر همه بیماری ها محافظت می کند.
خاصیت درمانی این دانه های سیاه فراموش نشود
این دانه های سیاه از بدن در مقابل تمامی بیماری ها، حتی سرطان محافظت کرده و خاصیت درمانی بسیاری دارد.
فلفل سیاه؛ گیاه بومی هندوستان و دارای ساقه‌های خوابیده است که میوه‌های گرد و سیاه رنگی تولید می‌کند و پودر آن به صورت چاشنی استفاده می‌شود.
کریستف کلمب (کاشف قاره آمریکا) آن را به جنوب اروپا آورد و از آنجا نیز تا خاورمیانه، آفریقا و آسیا گسترش پیدا کرد.
اکنون حدود نیمی از تولید فلفل دنیا در قاره آسیا انجام می‌شود. فلفل از بوته‌ای نازک و بلند و در رنگ‌های متنوعی چون سبز، قرمز و نارنجی به دست می‌آید و برای خوش طعم کردن غذا از آن استفاده می‌شود.
دانه فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگ‌های سیاه، قرمز و سفید عرضه می‌شود. تندی فلفل به علت وجود ماده‌ای به نام کاپساسین است. هر چه میزان این ترکیب در بافت میوه بیشتر باشد میزان تندی آن نیز بیشتر است.
البته گرما و شرایط خشکی در زمان رشد میوه نیز باعث افزایش تندی آن می‌شود. بسیاری از خواص فلفل به همین ماده مربوط است.
فلفل سیاه علاوه بر طعم دادن به غذا، طعم کهنگی غذا را نیز می گیرد. در برخی از شهرهای هند، مردم روز را با یک فنجان قهوه سیاه همراه با مقداری پودر فلفل سیاه که داخل آن حل شده، آغاز می کنند. در یونان باستان از فلفل نه تنها به عنوان ادویه بلکه به عنوان پول و هدیه استفاده می شد.
خواص فلفل سیاه در سیستم گوارشی
فلفل سیاه باعث افزایش فراهم آوری زیستی از مواد مغذی مختلف مانند ویتامین ها، سلنیوم، بتاکاروتن و دیگر املاح در بدن شده و در نتیجه به بهبود سلامت کلی شما کمک می کند. «فراهمی زیستی» به اصطلاحی گفته می شود که یک یا چند ماده غذایی یا مکمل همزمان توسط بدن جذب شوند.
محققان دریافته اند که فلفل می تواند فراهمی زیستی از کورکومین (ترکیب موجود در زردچوبه) را ۲۰ درصد افزایش دهد.
کورکومین به مبارزه با سرطان و عفونت و التهاب در بدن کمک می کند. علاوه بر این، محرک حمل و نقل اسید آمینه در مخاط روده است که کمک به سوخت و ساز ترکیبات تغذیه ای می کند. همچنین مانعی برای حذف مواد از سلول ها بوده و فعالیت روده را کاهش می دهد، به طوری که مواد در حالت فعال خود، وارد بدن شده و برای استفاده، در دسترس اعضای حیاتی باقی می ماند.
فلفل سیاه محرک جوانه های چشایی و ترشح اسید هیدروکلریک در معده است که به نوبه خود به هضم مناسب غذا کمک می کند. جالب است بدانید بسیاری از مشکلات گوارشی از فقدان اسید هیدروکلریک ایجاد می شود.
این میوه علاوه بر بهبود هضم غذا مشکلاتی همچون قولنج و نفخ معده، سوء هاضمه و یبوست را نیز معالجه می کند. همچنین دارای خاصیت ضد باکتری بوده که کمک خوبی برای درمان بیماریهای دستگاه گوارش ناشی از باکتری‌هاست.
خاصیت ضد باکتری فلفل موجب پیشگیری و درمان اسهال عفونی و کاپساسین موجود در فلفل، باعث کاهش بروز زخم معده و افزایش جریان خون در قسمت مخاطی معده و تولید موکوس به وسیله دیواره معده می‌شود، بنابراین بافت معده در برابر ترشح اسید معده مصون باقی می‌ماند.
فلفل سیاه پرزهای چشایی را تحریک می کند و پیامی به معده می فرستد که باعث ترشح اسید هیدروکلریک و در نتیجه هضم بهتر غذا می شود. وجود اسید هیدروکلریک برای هضم پروتئین ها و دیگر مواد غذایی در معده ضروری است.
فلفل سیاه؛ پیشگیری از سرطان و بیماری‌ها
فلفل سیاه دارای آنتی اکسیدان های با کیفیت است که به مبارزه با سرطان، به خصوص سرطان روده بزرگ و سرطان پستان می پردازد.
در یک مطالعه انجام شده در دانشگاه سنت لوئیس در میسوری دریافتند که فلفل سیاه می تواند به دلیل فعالیت های قابل توجه ضد تکثیری، در مهار تکثیر سلولهای سرطانی روده بزرگ کمک شایانی کند. علاوه بر این، خاصیت پلی فنول فلفل برای درمان فشار خون بالا، دیابت Diabetes و بیماری های قلبی عروقی بسیار موثر است.
فلفل موجب تحریک سیستم ایمنی می‌شود، به همین دلیل می‌تواند از ایجاد عفونت جلوگیری کند. تحقیقات نشان داده کسانی که به طور مرتب فلفل می‌خورند،کمتر به بیماریهای عفونی مبتلا می‌شوند.
کاپساسین موجود در فلفل، به عنوان یک ترکیب ضد‌سرطانی عمل کرده و مانع از فعالیت ترکیبات سرطان‌زا در بدن می‌شود و از تشکیل تومورهای بدخیم در بدن جلوگیری می‌کند. کاپساسین سبب کاهش میزان کلسترول خون و احتمال گرفتگی رگ‌ها می‌شود،
این گیاه همچنین از انعقاد خون در رگ‌های خونی جلوگیری می‌کند، این دو خاصیت موجب شده که مصرف فلفل به پیشگیری از بیماریهای قلبی و آرترواسکلروز (سخت شدن رگ‌ها) کمک کند.
پیپرین موجود در فلفل سیاه برای درمان آرتروز با توجه به خواص ضد التهابی و ضد درد مفاصل آن بسیار مفید است. علاوه بر این، فلفل در بهبود گردش خون و در نتیجه جلوگیری و یا کاهش دردهای مفصلی ناشی از گردش خون بسیار موثر است.
محققان همچنین دریافته اند که فلفل یک مسکن قوی است. این گیاه ابتدا سبب تحریک درد می‌شود، اما بعد از مدتی شدت علایم درد را در بدن کاهش می‌دهد. فلفل مانند یک داروی ضد احتقان، سبب رقیق شدن خلط و خارج شدن آن از ریه‌ها می‌شود.
فلفل سیاه در طب سنتی
طبع فلفل گرم و خشک بوده، مقوی معده، بادشکن و مقوی حافظه و اعصاب است. جهت رفع رطوبت دماغ و معده فلفل با مویز جویده و میل شود. این ادویه خون غلیظ را سبک می‌کند. از طرفی جهت درمان سنگ در مجاری ادرار از دمکرده برگ فلفل استفاده می شود.
جهت ساکت کردن درد دندان یک حبه قند را در یک قاشق فلزی قرار داده و با آتش آن را ذوب کنید. سپس کمی فلفل اضافه نموده در حفره دندان کرم خورده بریزید تا درد آن ساکت شود. این عمل همچنین از کرم خوردگی دندان جلوگیری می‌کند.
برای رفع تب و لرز جوشانده آب و دانه فلفل سیاه مصرف کنید. از طرفی این گیاه سرماخوردگی، سرفه، سینوزیت و گرفتگی بینی را تسکین و رگ های خونی را تمیز نگه می دارد.
جوشانده تهیه شده با آب و فلفل سیاه برای رفع یبوست مفید است.همچنین فلفل سیاه برای معالجه اسهال تابستانه، اسهال خونی، کاهش احتمال سرماخوردگی و دردهای روماتیسمی مفید است. در صورت بریدگی، کمی فلفل سیاه روی آن بپاشید تا خون ریزی بند بیاید. علاوه بر این فلفل سیاه دارای خاصیت ضدباکتریایی است و با از بین بردن میکروب ها درد را التیام می بخشد.
مضرات زیاده‌روی در استفاده از فلفل سیاه
کسانی که ناراحتی معده دارند بهتر است در خوردن آن افراط نکنند. فلفل سیاه روی سلولهای عصبی بخصوص عصب گوش (شنوائی و تعادل) اثر مخرب دارد. به همین علت مصرف مداوم و افراطی آن توصیه نمی شود. به ویژه افرادی که دچار ناراحتی های گوش مثل کم شنوائی هستند در مصرف آن احتیاط کنند.
کسانی که ورم پروستات دارند، در خوردن فلفل زیاده‌روی نکنند. همچنین مبتلایان به سوزاک، سیفیلیس و زنان حامله‌ای که عفونت مجاری ادرار دارند از خوردن فلفل سیاه خودداری کنند.
ركنا
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
