مجلس شوراي اسلامي و نمايندگان دوره دهم براي آنكه ماندگار بمانند و همان بلاي مجلس نهم بر سرشان نيايد، تمام تلاش خود را ميكنند تا اقداماتي را در دستور كار قرار دهند كه بيشتر به نفع مردم باشد. نمايندگان حاضر و كساني كه در اين دوره نيمنگاهي به مجلس يازدهم دارند موضوع بودجه سال 97 را به عنوان سپري ميبينند كه به وسيله آن ميتوانند از آسيب نگاه منفي مردم به آنها جلوگيري كند. نمايندگان كه روزگار سخت مردم در اين روزها را به چشم ميبينند، حتي براي ابقاي خود نيز كه شده تلاش دارند تا لايحه بودجه را به طرح نزديك كنند ولي به گونهاي تنظيم شود كه به نفع مردم باشد. بهارستان نشينان از همان روزهاي ابتدايي كه سخن از ارائه لايحه بودجه سال 97 بود در گوشه و كنار سخنهايي از لزوم تغيير در اين لايحه به زبان ميآوردند ولي در اين روزها كه به زمان تصويب جزييات آن نزديك ميشويم، اين فعاليتها و تكاپوها افزايش يافته است. از ايستادن مقابل بودجههايي كه دريافتكنندگان آنها پاسخي براي هزينهكرد آن ندارند تا كمكردن سهم برخي اقشار خاص و مقابله با افزايش قيمت حاملهاي انرژي همه از اين نوع اقدامات به حساب ميآيد. خاطرمان هست كه نمايندگان در گفتوگو و زماني كه هنوز موضوع بودجه نهادهاي خاص فرهنگي و جدول 17 مطرح نبود، خطاب به دولت روحاني گفتند كه بايد اين جدول را از لايحه بودجه خارج كرده و دهها هزينهكرد ديگررا كه شفاف نيست نيز تعيين تكليف كنيد. دولت نيز در اين راستا همكاري كرد ولي به جاي تعيين تكليف بودجه آننهادهاي خاص، جدول 17 را ميان بودجه ساير نهادهاي فرهنگي پخش كرد تا شايد اينگونه از بار انتقادها كاسته شود. به گزارش روز نو :اقدامي كه از نگاه رسانهها دور نماند و به آن انتقادهاي فراواني شد. ولي گويي همچنان برخي نمايندگان تلاش ميكنند بودجه هزينه مصارفي شود كه نياز است و مصرفكنندگان آن براي اين هزينهها پاسخگو هستند.
اما بي شك اين نوع اصلاح ساختاري بودجه هزينههاي فراواني براي نمايندگان دارد؛ هزينههايي كه شايد حتي به رد صلاحيت آنها نيز منتهي شود. البته دولت پيش از اين براي كم كردن اين نوع بودجهها به نوعي اعلام آمادگي كرده بود. نوبخت اوايل مهر در نشستي و در پاسخ به خبرنگار ایلنا که پرسید؛ «به اعتقاد برخی کارشناسان ریشه بسیاری از ناکامیها بیانضباطی مالی در بودجهریزی برخی نهادها است. براي مثال افزایش بالای بودجه نهادهای فرهنگی خارج از دولت، هر سال رخ میدهد. برای بودجه سال 97 چه برنامهای برای این دسته از نهادها دارید؟»، گفته بود: نقش بودجه در رشد اقتصادی، کاهش نرخ بیکاری و... بسیار مهم است. اما در این بین بودجهریزی نهادهای فرهنگی حائز اهمیت بوده زیرا بخش قابل توجهی از این نهادهای فرهنگی زیرمجموعه دستگاههای غیردولتی هستند.
برای تخصیص بودجه به این بخش همواره دو انتقاد مطرح بوده. عدهای معترضند که بودجه برخی نهادهای فرهنگی کم است، برخی نیز معتقدند که هر ساله بودجه آنها زیاد افزایش پیدا میکند. برای بودجه سال 97 بودجه نهادهای فرهنگی براساس هزینههای تمام شده و به صورت عملیاتی تخصیص خواهد یافت».
هجمههاي بيمعنا
در همان زمانهايي كه سخن از كمكردن بودجه نهادهاي فرهنگي خاص بود، اعتراضها شروع شد. در همين راستا روزنامه اصولگراي رسالت كه نزديك به حزب موتلفه است، نوشت:«اگر به فکر فرهنگ جامعه نباشیم و مردم را در برابر تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی تنها بگذاریم، مشکلات ناشی از این هجوم بی امان، آثار اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی خود را بدون شک بروز میدهد و باید صدها میلیارد تومان هزینه شود تا آفات و صدمات این تهاجم را دفع کنیم. شان دولت، پيش بيني، پيشگيري و آينده نگري براي زيستي معقول براي شهروندان است. دولت يازدهم و دوازدهم در حوزه اجتماعي چه کرده و چه مي كند؟ «تدبير» در اين حوزه كجاست؟ «كليد» حل مشكلات و بحران هاي اجتماعي در دست كيست؟ آيا قفل هاي مشكلات اجتماعي در دولت شناسايي شده است كه به فكر «كليد» آن باشند؟ بر اساس آخرين آمار سه ميليون نفر معتاد روي دست خانواده ها مانده است. بر اساس همين آمارها سالي 2700 درگيري با قاچاقچيان داريم، ده ها نفر در اين درگيري ها شهيد و صدها نفر مجروح و جانباز مي شوند. در اين درگيري ها فقط سالانه 800 تن مواد مخدر كشف و ضبط مي شود. اما باوجود بگير و ببند و اعدام ها و رفتارهاي سختگيرانه، همچنان تجارت مواد مخدر پرسود است و ميليون ها نفر از جوانان اين مملكت را به خاك سياه نشانده است. 600 نوع مواد مخدر صنعتي در كشور توليد ميشود. با آنكه دو هزار كارگاه توليد مخدر صنعتي منهدم شده است، هيچ آسيبي به زيرساخت هاي توليد و توزيع مواد مخدر در كشور وارد نشده است. قاچاقچيان، تجارت پرسود خود را دارند. مصرفكنندگان هم به راحتي به مواد مخدر دسترسي دارند. با وجود دو هزار مورد درگيري با قاچاقچيان، هيچ معتادي لنگ دسترسي به مواد مخدر نيست! وزير كشور مي گويد؛ «سالي 150 هزار ميليارد تومان هزينه مبارزه با مواد مخدر ميشود.» نيم يا ثلثي از اين پول اگر درست هزينه ميشد، آسيبهاي كشنده قاچاق مواد مخدر و معتادان در جامعه به اندازه كنوني نبود! آمار و ارقام آسيب هاي اجتماعي فوق العاده هشدار دهنده و خطرناك است. ما با اين شتاب، كجا مي رويم؟!
متاسفانه برخي آمارها حكايت از شيوع اعتياد در ميان دانشجويان و دانش آموزان دارد. به نظر مي رسد روند مبارزه با مواد مخدر، موفقيت آميز نيست. ستاد مبارزه با مواد مخدر پس از 37 سال كارنامه قابل قبولي از خود باقي نگذاشته است. آيا رييس جمهور نمي خواهد در مورد مديريت اين ستاد، بازنگري كرده و در مورد برنامههاي مبارزه با مواد مخدر و كارايي آنها بازخواني جديدي صورت دهد؟ امروز آسيب هاي اجتماعي زير پوست شهرها، چشم ها را آزار مي دهد. اين آسيبها بزرگترين خطري است كه خانواده ها را تهديد ميكند. اعتياد در صدر آسيب هاي اجتماعي است. وزير كشور در همايش صيانت و گفتمان سازي، اجتماعي شدن مبارزه با مواد مخدر مي گويد؛ «سالي 150 هزار ميليارد تومان هزينه مبارزه با مواد مخدر ميشود»! البته اين آمار در برخي دادههاي آماري تا 173 هزار ميليارد تومان نيز گفته شده است.
وقتي نگاه دولت به فرهنگ و آسيب هاي فرهنگي و تهاجم فرهنگي بر سبيل وادادگي است، به فضاي مجازي حساس نيست، به نقش مخرب برنامههاي ماهواره اي در انهدام خانواده ها بي اعتناست، وقتي بودجه مؤسسات خودجوش فرهنگي را قطع مي كند، وقتي بودجه وزارت ارشاد كمي بيشتر از يك هزار ميليارد تومان است، طبيعي است بايد سالي 150 هزار ميليارد تومان فقط صرف مبارزه با مواد مخدر شود. آيا به اين رويكرد مي گويند عقلاني اداره كردن كشور، آن هم توسط برخي كه در جامعه سياسي ما معروف به گروه عقلا بودند و اكنون هم هستند؟! وقتي بودجه نهادهاي قرآني، كم يا حذف مي شود، جوان را از سر جلسه قرآن، مسجد و منبر بلند ميكنيم و مي بريم پاي منقل و وافور! هزينه هنگفتي براي مبارزه با مواد مخدر و آسيب هاي اجتماعي صرف مي كنيم اما براي منبر، محراب و مسجد که ميتوانند از اين مفاسد جلوگيري کنند، بودجهاي اختصاص نميدهيم. اين نهادهاي سنتي و فرهنگي ميتوانند در پيشگيري از جرائم سازمان يافته و مبارزه با اعتياد و دعوت جوانان به اخلاق و معنويت نقش مهمي ايفا كنند.جدول شماره 17 بودجه را که اختصاص به برخي نهادهاي فرهنگي دارد حذف مي كنيم، در حالي كه جمع جبري هزينه اي كه براي مبارزه با مواد مخدر ميكنيم بيش از 700 برابر مصارف جدول شماره 17 موسسات فرهنگي است! آيا نگاه دولت به مساله فرهنگ و آسيب هاي فرهنگي، عقلاني است؟»
اذعان به بيفايده بودن
اين رسانه كه بلندگوي يك تفكر سنتي ايران است، آسمان را به ريسمان ميبافد تا بودجه جريانهاي نزديك و همفكر خود را به چنگ بياورد ولي اشاره نميكند كه اين همه سال بودجه بيزبان مملكت را هزينه كردند و پاسخ ندادند و نتيجهاش اين شده است كه خود شما به آن اشاره ميكنيد!
اگر قرار است در ادامه نيز بودجه بگيريد ونتيجه اين روندي باشد كه به آن اعتراف دارند، چرا بايد بودجه صرف شود؟! اما اين نوع ادعاها و پچپچهايي كه وجود داشت بيپاسخ نبود و رسانههايي كه مردمگرا بودند و دلشان براي پول اين كشور ميسوخت بارها براي حذف بودجههاي نهادهاي خاص فرياد كشيدند.
به توپ بستن مجلس
اما طرف مقابل نيز ساكت ننشست و حتي كار را به تريبون نمازجمعه كشاند. کاظم صدیقی كه خطيب اين هفته نماز جمعه بود با بيان اظهاراتي كه انتقادهاي فراواني به آن وجود داشت گفت:«بعد از جنگ نظامی امروز دشمن جنگ نرم فرهنگی و اقتصادی را در دستور کار دارد، بنابراین باید در بودجه 97 اولویتها را مورد بررسی قرار دهیم و مجلس باید با نظارت، اقتدار خود را نشان دهد و رهروی راه مدرس باشد و کمکاریها و فسادها را تعقیب کرده و مشکلات را به مردم گزارش دهند. صدیقی با تاکید بر اینکه باید در قانونگذاری کارها تسهیل شود نه اینکه قانون روی قانون تصویب و امور را پیچیدهتر کنیم، خاطرنشان کرد: اینقدر نرمش، عقبنشینی و انفعال از سوی مجلس به نفع مملکت نیست و مجلس باید نشان دهد خانه مردم است و نباید به دنبال مقابله با شورای نگهبان در اموری از جمله احکام دین باشد چرا که اینها حاشیهسازی است و کار مجلس نیست. وی با اشاره به اینکه در بودجه 97 برای فرهنگ بودجه قابل اعتنایی در نظر نگرفته شده است، تصریح کرد: اگر بخواهیم دین را رواج دهیم باید برای حوزههای علمیه و مراکز فرهنگیمان بودجه مناسب پیشبینی شود».
اينكه برخي براي اندكي بودجه بيشتر حاضر هستند مجلس شوراي اسلامي را كه در بيشتر مسائل بهتر از دورههاي قبلي خود عمل كرده اينگونه از تريبون نماز جمعه زير سوال ببرند، جاي تامل دارد ولي بي شك همانگونه كه برخي شخصيتهاي محافظهكار بيان كردند با افزايش بودجه فرهنگ در كشور نهادينه نميشود. در كشوري كه برخي افراد و جريانهاي مدعي آن با توهين، اتهام و ... را بر زبان دارند اگر هزاران هزار ميليارد تومان بودجه نيز تزريق كني، فايدهاي ندارد و اين افراد بر همين مدار پيش خواهند رفت. ادله اين مدعا نيز حضور اين نوع جريانهاي مدعي در ميان مردم بيادعاي ايران است؛جريانهايي كه گاهي اقداماتي از آنها سرزده است كه نه تنها فرهنگعالي بلكه ادب اجتماعي نيز از آن برداشت نميشد.
ملت پشتيبان خانه ملت
مردم نيز با مسئولان به دنبال كاهش بودجه نهادهايي هستند كه كارايي لازم را ندارند و بازخورد عملكرد آنها در جامعه نمايان نيست. در روزگاري كه حدود نيمي از مردم به گفته مسئولان رسمي و حاكميتي به نوعي زير خط فقر زندگي ميكنند، چرا بايد براي افراد وجريانهايي كه هزينه هاي زندگيشان چندان بالا نيست بودجههاي ميلياردي خرج شود؟! اين افراد و جريانها چه نقشي در بهبود وضعيت فرهنگي كشور داشته اند كه امروز مدعي دريافت هزينههاي بيشتر هستند؟! بهتر نيست اين افراد و جريانها براي هزينههايي كه تا امروزكردهاند توضيحات لازم را ارائه كنند تا مردم اطلاع پيدا كنند پول كشورشان چگونه خرج ميشودكه به دنبال افزايش بيشتر اين بودجهها باشند؟! مردم از نمايندگان انتظار دارند از اين نوع فضاسازيها و هجمهها نهراسند و به پاي ملت ايستادگي كنند زيرا همواره شنيدهايم كه مومنان نبايد آخرت خود را براي دنياي افراد از بين ببرند.
قانون