امید عالیشاه انگیزههای زیادی برای نبرد با پرسپولیس داشت اما خیلی زود آسیب دید و ناچار شد زمین مسابقه را ترک کند. اگر نتیجه نهایی مسابقه مطلوب هواداران تراکتورسازی بود، ماجرای این مصدومیت به فراموشی سپرده میشد اما هواداران برافروخته تیم شکستخورده در آزادی، امید را در مرکز یک «توطئه» قرار دادند. آنها بر این باور بودند که عالیشاه برای حاضر نشدن در دوئل با تیم سابق و احتمالا آیندهاش، دست به «مصدومنمایی» زده است.
این اتفاق در حالی رخ داد که عالیشاه بعد از گلزنی در شروع نیمفصل دوم، به سختی برای مسابقه با پرسپولیس تمرین کرده بود و میدانست درخشیدن در این جدال ، سکوی پرتاب او خواهد شد. سرباز عالیشاه حالا یک «قربانی» است و چارهای به جز تحمل توهینهای هواداران تراکتور ندارد. ماجرایی که پیش از این برای سربازهای دیگری مثل بختیار رحمانی نیز به وقوع پیوسته است.
با این وجود نباید فراموش کرد که بخش مهمی از این اتمسفر شوم ، توسط خود این بازیکن شکل گرفته است. امید در روزهای منتهی به مسابقه با پرسپولیس، بیشتر از تیم خودی در مورد تیم رقیب صحبت کرد و از آرزویش برای بازگشت به پرسپولیس پرده برداشت. حتی در زمان قدم گذاشتن در آزادی، او به پرسپولیسیها قول داد که یک روز به این تیم برگردد. در چنین شرایطی، شاید عجیب نباشد که تراکتوریها تردیدهایی در مورد این هافبک را در ذهنشان مرور کنند. واکنشهای امید به رقیب تراکتور، نسبتی با نگاه حرفهای به فوتبال نداشت. اظهارنظرهای خامدستانه او، طرفداران تیم تبریزی را عصبانی کرد تا آسیبدیدگی او، با داستانپردازیهای خاصی گره بخورد. امید عالیشاه بیشتر از تراکتوریها، قربانی حرفهای نبودن خودش شده است. قربانی دهانی که بیموقع باز شده و علایقی که بیدلیل تکرار شدهاند.