من و مادرم حرف های پدرم را قبول نداشتیم. مادرم معتقد بود چون خودش یک ازدواج اجباری را تجربه کرده، من باید به خواسته دلم برسم.
با یک تصمیم غلط فقط خودم را بد نام و روسیاه کردم. نمی دانم چطور به چشمان پدرم نگاه کنم. خیلی نصیحتم می کرد و می گفت: بیشتر به فکر آینده ام باشم، افسوس که نمی فهمیدم چه می گوید و چرا آن قدر برای آینده ام دغدغه دارد.
2 سال قبل وقتی هنوز دانشجو بودم، در فضای مجازی با یک پسر آشنا شدم. ارتباط ما روز به روز عاطفی تر می شد. نادر به من ابراز عشق می کرد و می گفت حاضر است جانش را برای خوشبختی ام فدا کند. اصرار داشت با هم قرار ملاقات بگذاریم، موضوع را به مادرم اطلاع دادم و اولین قرار ملاقات را در حالی گذاشتیم که مادرم نیز حضور داشت.
نادر شاکی شده بود و می گفت: چرا مادرت را با خودت آورده ای، وقتی با رفتار محبت آمیز مادرم روبه رو شد نظرش تغییر کرد؛ از آن روز به بعد در حضور مادرم همدیگر را می دیدیم. حتی یک بار هم وقتی پدرم سر کار بود مادرم غذا درست کرد و او به خانه ما آمد.
نادر درباره خانواده اش دروغ های جور واجور تحویل مان داده بود، ولی هرموقع صحبت از خواستگاری وسط می آمد طفره می رفت و بهانه ای جور می کرد. بالاخره یک روز نادر و خواهرش برای خواستگاری به خانه ما آمدند. پدرم گفت: چرا خانواده اش همراهش نیستند. حتم دارم مخالف ازدواج پسرشان هستند و مخالفت شدید خود را اعلام کرد. او می گفت: آدمی که روی دستش آثار خالکوبی و ریخت و قیافه و آرایشش زنانه باشد مرد زندگی نیست.
من و مادرم حرف های پدرم را قبول نداشتیم. مادرم معتقد بود چون خودش یک ازدواج اجباری را تجربه کرده، من باید به خواسته دلم برسم.
اختلاف های ما با پدرم شروع شد از طرفی نادر هم می گفت: پدرم برای نظر من هیچ احترامی قائل نیست و نمی گذارد با هم ازدواج کنیم. او پیشنهاد داد با هم فرار Escape کنیم تا بتوانیم به خواسته دلمان برسیم. مانده بودم چکار کنم. بالاخره عقلم را زیر پا گذاشتم و به خواسته اش تن دادم، ما به مشهد فرارکردیم و به یک مسافرخانه رفتیم، می خواستیم اتاقی کرایه کنیم که موضوع لو رفت و دستگیر شدیم.
پدر و مادرم آمدند. پدر و مادر نادر هم آمدند. آنها گفتند: پسرشان اهل زندگی نیست، به مواد مخدر Drugs اعتیاد دارد و یک بار هم ازدواج نافرجام داشته، من و مادرم به اشتباه خود پی برده ایم. ای کاش از همان اول به حرف پدرم گوش می دادیم.
گفت و گو با کارشناس
در این باره نظر «صالح محمدپور» مشاورخانواده، پیش از ازدواج را جویا شدیم. وی در این باره می گوید: اینکه امروزه می گویند: باید برای ازدواج، زوجین به شناختی قبل از ازدواج برسند اشتباه نیست، اما شناخت به هر طریق و وسیله و بدون درنظر داشتن ملاک ها و معیارها اشتباه است.
وی افزود: باید به مراجعان خود بگوییم شناخت از یکدیگر قرار نیست کامل و تکمیل باشد؛ بلکه اگر به 50 درصد شناخت هم در ازدواج برسید کافی خواهد بود.
«صالح محمد پور» گفت: همان طور که در این ماجرا خواندیم شیوه آشنایی این دختر و پسر از طریق فضای مجازی بوده که این نوع آشنایی همچنان در بین کارشناسان در ابهام است. همراهی والدین در آشنایی این دو خوب بوده است اما والدین نقش نظارتی و ارزیابی کننده را باید ایفا کنند.
پس در این ماجرا می بینیم که والدین نقش نظارتی را به درستی ایفا نکرده اند، چرا که قبل از انجام خواستگاری نتوانسته اند تحقیقات خود را کامل کنند، آشنایی دختر و پسر که با دوستی آغاز می شود و حتی ممکن است به روابط خطرناکی نیز برسد با تقویت روابط عاطفی اعضای خانواده قابل پیشگیری می باشد.
در این خصوص تاکید می کنیم که رابطه محبت آمیز و عاطفی دختر و پدر و همچنین پسر و مادر و به طور کلی روابط عاطفی خوب، می تواند از بروز روابط خطرناک دوستی جلوگیری کند.
در این پرونده خواندیم که دختر و مادر به حرف پدرخانواده گوش ندادند و از کنارش گذر کردند. خودتان قضاوت Judgment کنید که اگر این مادر با همسرش همدل بود و تلاش می کرد دختر خود را قانع کند. منجر به فرار دختر از خانه نمی شد.
این کارشناس ارشد مرکز مشاوره آرامش گفت: توجه به توصیه های بزرگان، همدلی والدین و مشارکت والدین در امور تربیتی فرزندان، خانواده را در برابر اتفاقات از آسیب ها و مشکلات مصون می دارند. ضمن آن که تاکید می کنیم مشاوره قبل از ازدواج نیز راهکار بسیار موثر در انتخاب درست و صحیح است.
ركنا
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
