وقتی سروش رفیعی از پرسپولیس جدا شد، خیلی‌ها سیامک نعمتی را جانشین شایسته‌ای برای این ستاره می‌دانستند و باور داشتند نعمتی در ابتدای راه تبدیل شدن به یک فوتبالیست بزرگ است. بازیکن فصل گذشته پیکان اما بعد از سپری شدن یک نیم‌فصل، حتی یک قاب امیدوارکننده برای هواداران پرسپولیس خلق نکرده است. او در نبرد با بادران برای دقایق به بازی گرفته شد و یک بخت مسلم گلزنی را از دست داد. در مسابقه روز گذشته با نفت اما اوضاع به مراتب بدتر شد.

سیامک این بار در نیمه دوم فرصت بازی برای تیم برانکو را به دست آورد اما در همه دقایق حضور در زمین، کند، نامطمئن و بی‌اثر بود. در دقایق پایانی مسابقه، هافبک شماره 88 فرصت ایده‌آلی برای خلق یک ضدحمله داشت اما به جای سرعت دادن به بازی، با کشاندن توپ به گوشه زمین، خاطره غلامرضا رضایی را برای هواداران پرسپولیس زنده کرد. در وقت‌های اضافه نیز به جز لو دادن توپ، چیز دیگری از این فوتبالیست دیده نشد. این نمایش ضعیف می‌توانست در ضربات سرنوشت‌ساز پنالتی با یک ضربه دقیق جبران شود اما پنالتی سیامک هم مثل بازی‌اش، کم‌رمق و ناامیدکننده بود. نعمتی آخرین پنالتی پرسپولیس را از دست داد تا شانس صعود تیم به نیمه‌نهایی جام حذفی، تباه شود. با چنین کیفیتی، به نظر می‌رسد جدایی زمستانی نعمتی، دیگر برای پرسپولیسی‌ها نگران‌کننده نخواهد بود. او در توئیتر، از جبران  و تلافی حرف می‌زند اما حقیقت آن است که حتی قهرمانی زودهنگام در لیگ برتر، هرگز نمی‌تواند بر باد رفتن رویای تصاحب دو جام داخلی همزمان را برای قرمزها جبران کند.