در این که این خبر مضحکه ای ایجاد کرده تردیدی نیست ولی به نظر می رسد چند موضوع خواسته یا ناخواسته «خلط» و به همین خاطر منشاء سوء تفاهم شده است.

به گزارش روز نو ؛ ماجرای روسری سر کردن مربی مرد تیم زنان تایلند در مسابقات «کبدی» در گرگان موضوع بحث انگیز روز است.

موضوع اول حجاب اجباری زنان است که شامل زنان خارجی البته در شکل حداقلی آن هم می شود. اما این که مرد تایلندی روسری سر کرده تا وارد سالن زنان شود ربطی به حجاب اجباری زنان ندارد. زیرا تنها مربوط به قانون جداسازی زنان و مردان در سالن های ورزشی است. به عبارت دیگر به بحث «ورود آقایان ممنوع» مربوط می شود نه به حجاب اعم از این که اجباری باشد یا اختیاری.

موضوع دوم تشبیه این ماجرا به ممنوعیت ورود دختران به ورزشگاه است که دختران ماجراجو و جسوری را وامی دارد خود را به شکل مردان دربیاورند و درباره آن فیلم هم بسازند. 

البته در این قضیه هم سوء تفاهم وجود دارد که انگار دختران می خواهند به جمع ورزشکاران مرد بروند. در حالی که ورزشگاه آزادی در هنگام مسابقه فوتبال تنها یک تماشاخانه است و به خاطر همین گرداگرد زمین فوتبال سکو گذاشته اند. مثل آمفی تئاتر که در سنتی ترین شکل آن در نبردهای گلادیاتورها در روم یا ماتادورها در اسپانیا وجود داشته و بعضا هنوز دارد. در واقع دختران و زنان برای تماشا می روند نه برای ورزش که بحث اختلاط پیش بیاید. از این رو دختران حق خود می دانند که به تماشا بروند و احساس گناه نمی کنند. با این حال این که مرد تایلندی روسری سر کند مثل این نیست که دختر ایرانی خود را به شکل پسرها دربیاورد.

موضوع سوم این تصور است که مرد تایلندی قطعا قصد سوء داشته است. در حالی که به احتمال زیاد او تنها می خواسته تیم را تنها نگذارد و به هر طریقی خود را به بازیکنان برساند و راه نمایی و هدایت تیم را ادامه دهد.

کل ماجرا از زبان مدیر روابط عمومی فدراسیون کبدی از این قرار است: 

«پیش از آغاز رقابت های قهرمانی آسیا در گرگان قوانین کشور ایران را به تمام کشورهای داوطلب شرکت در رقابت ها فرستاده بودیم و 10کشوری که اینجا حضور پیدا کرده بودند با علم نسبت به قوانین وارد کشور ایران شدند. برخی از تیم ها همانند تایلند، هند و پاکستان با دو تیم آمده بودند. تمامی تیم های شرکت کننده قوانین رقابت ها را رعایت کردند و خوب می دانستند در رقابت های بخش بانوان هیچ یک از آقایان نباید حضور داشته باشند. قوانین ما چیز عجیب و غریب و پیچیده ای نبود. زمانی که رقابت های بخش بانوان شروع می شد حتی رییس فدراسیون آسیا و دبیر کل فدراسیون جهانی نیز از سالن بیرون می رفتند.

این آقا (مربی تایلندی که با روسری اش خبر ساز شده) هم مربی تیم مردان تایلند بود و هم مربی تیم زنان این کشور. او دغدغه حضور در کنار تیمش را داشته و می خواست در کنار بازیکنانش باشد. نکته بسیار مهم این است زمانی که از او عکس گرفته شده چند ثانیه بیشتر در سالن حضور نداشته و به سرعت به بیرون هدایت شده است. این آقا اما با زیر پا گذاشتن قوانین رقابت ها دوباره به سالن برگشته است و واقعا مشخص نیست او چگونه وارد سالن شده».

غرض از این نوشته این است که این قضیه البته جالب است. اما نه به حجاب اجباری ارتباط دارد نه به ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه ها و یگانه موضوع مرتبط با آن «جداسازی مسابقات زنان با مردان» است.

با این نگاه می توان گفت روسری به سر کردن این فرد مثل لباس مبدل پوشیدن هر فرد دیگری است که از ورود به جایی منع می شود. مثل کسی که روپوش پرستار و پزشک را می پوشد تا سراغ بیمار خود برود و ممکن است نیت سوء داشته باشد و ممکن است نداشته باشد و تنها نگران بیمار خود باشد.

این قضیه البته تفاوت فرهنگی را هم نشان می دهد. مرد تایلندی ابایی ندارد از این که روسری سر کند و تنها می خواهد تیم تنها نباشد وبه هر شیوه دیگرهم متوسل می شد تا خود به تیم برساند. در فرهنگ ما اما «جامه زنان پوشیدن» برای تحقیر مردان به کار می رفته و روایت فرار اولین رییس جمهوری ایران با لباس زنانه اگرچه از جانب خود او تأیید نشده اما مورد اشاره قرار می گیرد.

این فرهنگ این قدر نهادینه شده که هنوز بعضی ها می گویند اگر حرفم درست نبود سبیلم را می تراشم. در حالی که بیشتر گویندگان همه روزه سبیل خود را می تراشند و فراموش می کنند سبیلی ندارند که بتراشند!