باغ زندگی ام خشک و بی حاصل شد، به جای آن که سرسبزش می کردم با انداختن آتش اعتیاد به جانش به خاکستر تبدیل کردم.
مردی جوان با گفتن این جملات گوشه ای از سرگذشت زندگی مشترکش را تعریف می کند و می گوید: دوران مجردی تفننی با هم دانشگاهی هایم مواد مصرف می کردم. هر وقت دیر وقت به خانه می رفتم و با سوال مادرم مواجه می شدم که تا حالا کجا بودی در جوابش می گفتم با دوستانم مواد مصرف می کردیم و مادر ساده دل من با خنده ای بر لب که من شوخ طبع هستم از کنار موضوع می گذشت. روزها مثل باد گذشت تا این که تشکیل خانواده دادم و صاحب فرزند شدم.
از همان ابتدا رفیق باز بودم و زیاد در خانه کنار همسر و فرزندم حضور نداشتم. بالاخره رفیق بازی هایم کار دستم داد و در تله اعتیاد گرفتار شدم و هر چقدر سعی می کردم و دست و پا می زدم، بیشتر غرق مواد می شدم. بعد از گذشت مدتی مادرم دچار بیماری شد و فوت کرد. انگار با فوت مادرم شیرازه زندگی من از هم پاشید. پدرم بعد از فوت مادرم، ازدواج مجدد کرد و اصلا توجهی به مشکلی که من در آن گرفتار شده بودم نداشت و سرش گرم زندگی خودش شد.
با فوت مادرم ضربه روحی سنگینی به من وارد و اعتیادم شدیدتر شد و سر رشته زندگی و همسر و فرزندم از دستم خارج شد و مدام با مصرف مواد در توهم و خیال بودم. همسرم بعد از این ماجرا طاقت نیاورد و چمدانش را برداشت و رفت و با توجه به شرایط حاد اعتیادم علاوه بر طلاق، حضانت فرزندمان را هم از من گرفت و به دنبال زندگی خودش رفت. بعد از ترک همسرم میان دوراهی با یک خروار مشکل ماندم.
در واقع با مصرف زیاد مواد، مغزم دیگر یاری نمی کرد، نه مادری داشتم که به او پناه ببرم و نه پدری که به او تکیه کنم. تنها و بی همسر و فرزند رها شده بودم. با ندانم کاری ام تاوان بزرگی پس دادم.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
