نخستین وزیر بریده از احمدینژاد، رئیس سابق دولت را با ترامپ مقایسه کرده است. پیش از این رسانههای خارجی اقدام به چنین مقایسهای کرده بودند، اما این نخستینبار است که یک مقام دولتی سابق چنین مقایسهای را در یک رسانه رسمی مطرح میکند. پرویز کاظمی که در این سالها سخنان تندی علیه احمدینژاد گفته است، دیروز به عصر ایران گفت: «ببینید ترامپ دارد چه کار میکند، ترامپ با رئیسجمهورشدن برای خودش یک سرگرمی درست کرد؛ او یک تاجر است. انگیزهاش از ریاستجمهوری در ٧٥سالگی یک کنجکاوی بود و احمدینژاد هم همین ویژگیها را دارد. احمدینژاد دلش میخواهد یک کاری انجام دهد که مردم در موردش حرف بزنند، شلوغ شود و... هدف منطقی پشت کارهایش نیست. پایه فکری احمدینژاد مطرحشدن است و مصداقهای مختلفی را برای این موضوع اجرا میکند». او گفته است: «آقای احمدینژاد علاقهمند است که همیشه روی آنتن خبرها باشد و در تمام جریانات به نحوی حضور داشته باشد. ایشان بدش نمیآید در انتخابات مجلس هم به نحوی این قضیه حضور را رقم بزند؛ شاید هم بگوید «از گرمسار میآیم» یعنی از شهر خودش تا مطمئنتر باشد خیلی هم علاقهمند است که دوباره رد صلاحیت شود و همیشه این چالشها را ادامه میدهد».
از نگاه دیگران
به گزارش روز نو : البته این نخستینبار نیست که برخی اقدام به مقایسه رئیس سابق دولت ایران و رئیسجمهوری فعلی آمریکا میکنند. این مقایسهها پیشتر از سوی رسانههای خارجی انجام شده بود. وبسایت «اوپن کانادا» پیش از این در گزارشی به بررسی تفاوتها و شباهتهای احمدینژاد و ترامپ پرداخته بود. به گزارش انتخاب، در این گزارش آمده بود: «به ظاهر، هیچ دو شخصیتی متفاوتتر از دونالد ترامپ و محمود احمدینژاد نیستند. نامزد پیشتاز انتخابات ریاستجمهوری جمهوریخواهان قدبلند است، قویهیکل و فوقالعاده پولدار است. این در حالی است که رئیسجمهور سابق ایران قدکوتاه، با جثه کوچک و حداقل تا پیش از دوران ریاستجمهوریاش فقیر بود. این یکی به میلیاردها دلار پول خود مینازد و دیگری به هاله نور آسمانی نامرئی که ادعا میکند در اطرافش است. بااینحال، با کنارگذاشتن این تفاوتها و تفاوتهای فاحش دیگر میان این دو سیاستمدار، هیچ دو شخصیت عمومی دیگری به اندازه ترامپ و احمدینژاد در رویکردها و اهداف خود برای جلب حمایت عمومی برای رسیدن به قدرت شبیه به یکدیگر نیستند». در ادامه این گزارش آمده بود: «هردوی احمدینژاد و ترامپ از سطح بالایی از رفتارهای پوپولیستی برخوردار هستند که نارضایتی و ناامیدی مردم و نخبگان سیاسی در طبقات مختلف اجتماعی و فرهنگی را به همراه دارد. احمدینژاد در مقابل مردم کاپشن کهنهای به تن داشت که اغلب جامعه فقیر و محروم ایرانی احمدینژاد را با این کاپشن میشناسند. ترامپ از سوی دیگر لباسهای گرانقیمت میپوشد و سفرهایش را در شرایط لوکس انجام میدهد. هردوی آنها برای منحرفکردن توجه مردم از مسائل واقعی میگویند همهچیز ظالمانه است. احمدینژاد میگفت به دنبال نابودی اسرائیل است و ترامپ میگوید دیواری در مرزهای آمریکا بسازد تا مانع از ورود مکزیکیها به این کشور شود. ترامپ همچنین خواستار مجازات زنانی شد که سقط جنین انجام میدهند. از همه مهمتر هر دو شناختی در زمینه دولت و مسائل سیاست خارجی ندارند. احمدینژاد در هشت سال حضور در سمت ریاستجمهوری با اظهارات و اقداماتش موجب انزوای بیشتر ایران در عرصه بینالمللی شد و مشکلات زیادی را برای اقتصاد ایران به وجود آورد. ترامپ نیز میگوید به دنبال آن است تا مدیرانی را از چین و مکزیک به آمریکا بیاورد تا آمریکای بزرگ را دوباره بسازد، بدون اینکه توضیح دهد دقیقا چگونه میخواهد این کار را انجام دهد».جامجم آنلاین هم پیش از این به نقل از واشنگتنپست نوشته بود: «ترامپ ورژن آمریکایی احمدینژاد است. پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا و گفتمان او و روش معرفیاش به دنیا، مخاطبان را به قیاس جالبی وامیدارد. روزنامهنگاران و شخصیتهای سیاسی خارجی بارها ترامپ را به پوپولیستهای تاریخ تشبیه کردهاند». در مقاله واشنگتنپست آمده بود: «یک کارشناس مسائل ایران میگوید احمدینژاد سال ۲۰۰۵ به قدرت رسید و این کاملا شبیه روی کار آمدن ترامپ است. هاشمیرفسنجانی رئیسجمهور اسبق ایران و یکی از بزرگترین منتقدان احمدینژاد گفته بود او به اصلاحات ادامه میدهد و از توافق هستهای حمایت میکند و به رشد اقتصادی هم توجه بیشتری خواهد داشت. همه چیزیهایی که بیشتر ایرانیها به کرات شنیده بودند و این روش عدم تغییر وضع موجودی بود که در این انتخابات نیز هیلاری کلینتون دنبال میکرد. انتخابات ایران در سال ۲۰۰۵ دوقطبی شد و رأیدهندگان به دنبال تغییرات رادیکال نبودند. ۱۱ سال بعد در انتخابات آمریکا هم دقیقا همین اتفاق افتاد؛ درست مانند احمدینژاد ترامپ نیز رأی رأیدهندگان مخالف وضع موجود را جلب کرد. گویا همین روش برای آمریکاییها برای کسب پیروزی در انتخابات کافی بود».