تا همین چند سال قبل می‌گفتند کارلوس کی‌روش هراس دارد که تیم‌ملی مقابل تیم‌های بزرگ بازی کند.

 منتقدان تاکید می کردند سرمربی تیم ملی به این دلیل نمی خواهد با تیم های بزرگ بازی کند که مبادا جایگاهش در رنگینگ فیفا به خطر بیفتد. کی روش البته نظر دیگری داشت. او معقتد بود یکی از ویژگی های بارز و مهم فوتبال ایران که برای رقبا دردسرساز می شود، این است که شناخته شده نیست. کی روش با همین حربه تیم ملی را به جام جهانی برزیل برد و همه را شوکه کرد. ایران برای رقبا شناخته شده نبود و همه تصور می کردند با اختلاف چند گل تیم ملی را ببرند ولی در نهایت ایران توانست عملکردی آبرومندانه داشته باشد و جز بازی بوسنی در دو بازی اول، خوب عمل کند. 

این بار اما شرایط فرق می کند. کارلوس کی روش دفعه قبلی هدفش حضور آبرومندانه تیم ملی در جام جهانی بود ولی این بار هدفش صعود به مرحله دوم جام جهانی است. او می داند برای رسیدن به چنین هدفی باید تیم ملی با تیم های بزرگ بازی کند و بتواند کسب تجربه کند. شنیده می شود اخیرا وقتی دو حریف به کی روش برای بازی دوستانه معرفی شده اند سرمربی تیم ملی مکثی کرده و سپس پاسخ داده: «نه این تیم ها کوچک هستند. من حریفان بزرگ می خواهم. دوست داریم با بزرگترین تیم ها بازی کنیم. ترجیح من این است با تیم های قدرتمند دیدار داشته باشیم.» البته این مسئله ملزم آن است که فدراسیون فوتبال هم هزینه کند. به هر حال تیم های بزرگ برای رویارویی با تیم ملی ایران هزینه های نسبتا زیادی می خواهند. در حال حاضر فدراسیون چنین پول هایی ندارد.