حرف‌های خواندنی درباره بچه‌های مهاجرین ایرانی در تورنتو که فوتبال دوست دارند!

 علی آذری از این روزهایش در کانادا و فوتبال می‌گوید.

 علی آذری بازیکن سابق پاس و یکی از چپ های نسبتا سرشناس دهه 70 فوتبال ایران مدتی در کانادا به بچه های ایرانی فوتبال یاد می داده است. او در تورنتو گفت و گویی داشته با همکار ما علی بشر درباره فوتبال ایران که با هم می‌خوانیم.

ـ دلیل مهاجرت شما به کانادا چیست؟

زندگی خانوادگی و وجود بچه ها یک زمانی ایجاب می کند که مسیری را فراهم کنیم که بتوانند آینده بهتری داشته باشند. در کشور خودمان هم امکانات خوبی داریم ولی شرایطی مهیا شد که به اینجا بیاییم و تجربه جدیدی داشته باشیم و پنجره جدیدی در زندگی ما باز شود.

ـ چند فرزند دارید؟

یک پسر دوازده ساله و یک دختر دو ساله دارم.

ـ شما تا چند سال پیش هم فعالیت داشتید و در تیم استیل آذین بازی می کردید. لطفاً از اواخر فعالیت تان بگویید؟

اواخر فعالیت من بازی در تیم استیل آذین بود. من بیست سال در لیگ آزادگان و لیگ برتر بازی کردم. من خیلی زود شروع به بازی کردم. از تیم کشاورز شروع و پس از آن در تیم های پاس تهران؛که تیم خیلی بزرگی بود و بعد از بین رفت، تراکتورسازی تبریز، ذوب آهن اصفهان، مس کرمان، شموشک نوشهر و تیم های مختلف دیگر و نهایتاً سه سال متوالی در تیم اسکوتبال بازی کردم که تیم بسیار خوبی بود و خیلی در ایران سر و صدا کرد. حدود 8 سال است که بازنشسته شده ام و به کار مربیگری مشغول هستم. امیدوارم که بتوانم در کار مربیگری هم موفق باشم.

ـ شنیدیم که با تیم نساجی مازندارن و آقای پاشازاده همکاری می کنید؟

بله و امیدوارم که بتوانیم بعد از سال ها این تیم را به لیگ برتر برسانیم. مردم آن منطقه خیلی مشتاق هستند که این اتفاق بیافتد و این کار کارنامه خوبی برای ما و ادامه کار مربیگری ما می شود.

ـ در خصوص حواشی دو تیم نساجی و خونه به خونه برایمان بگویید؟

سال گذشته من آنجا بودم و کار اجرایی انجام می دادم. مشکلاتی در بازی دو تیم نساجی و خونه به خونه پیش آمد. البته ریشه اختلاف استان مازندران و گیلان عمیق است. حساسیت به دلیل دربی مازندران بود که خوشبختانه ما توانستیم این بازی را ببریم. 

ـ این اولین تجربه مربیگری آقای پاشازاده بود؟

 آقای پاشازاده بیش از 5 سال است که این کار را انجام می دهند و در این کار موفق هستند. ایشان چند دوره در لیگ یک و دو مربیگری کرده اند و تیم هایی را از لیگ دو به لیگ یک آوردند و در لیگ یک هم خیلی خوب کار کردند. فکر کنم تیم خوبی باشیم.

ـ هنوز هم آقای پاشازاده هوادار با غیرت استقلال هستند؟

بله همین طور است. بازیکن هایی که در استقلال بازی کرده اند و اسطوره های تیم هستند غیرت دارند. البته من هیچ وقت در پرسپولیس و استقلال بازی نکردم. با هر دو تیم قرارداد داشتم ولی چون سرباز بودم باید در تیم نظامی بازی می کردم. به هر حال فوتبال تمام می شود و خاطرات و دوستی های آن باقی می ماند.

ـ شنیدیم که شما در تورنتو با تیم تاک اسپرتس همکاری کرد ه اید؟

بله تاک اسپرتس یک مؤسسه ورزشی است که چند نفر از دوستان من، آقای ادیب رضوی و دوستانشان آنجا را تأسیس کردند و از من خواهش کردند که با آنها همکاری کنم. حدود سه چهار ماه با تیم های 9،10و 11 ساله کار کردم که تجربه خیلی خوبی بود. من تصمیم دارم بهار سال آینده یک مدرسه فوتبال تمام ایرانی با فرهنگ فوتبالی خودمان تأسیس کنم. سطح فوتبال در اینجا پایین است. اگر افراد با تجربه که مدارک مربیگری دارند با این بچه ها کار کنند باعث پیشرفت آنها می شود و حتی می توانند به عنوان شغل و حرفه به آن نگاه کنند. البته در حال حاضر دوستان و اساتید در این زمینه فعالیت دارند.

ـ در کانادا برای ورزش فوتبال امکانات از سن 5 تا 16 سال موجود است ولی برای بعد از آن نیست. نظر شما در این مورد چیست؟

امکانات وقتی هست که قطع نمی شود و اگر قطع شود حتماً دلیلی دارد. چرا این امکانات برای هاکی قطع نمی شود، چون ورزش اول اینجا هاکی است. علی رغم این که استعداد بسیار یافت می شود و فضا و امکانات بسیار هم فراهم است ولی هنوز تمایل به این کار ندارند چون فوتبال خیلی با قدرت است و به سرعت ورزش های دیگر را زیر سایه خودش می برد.

در آمریکا 15 سال پیش همین نگاه را به فوتبال داشتند اما الان هزینه زیادی می کنند که در این رشته موفق باشند. این کار بودجه دولتی و توجه می خواهد، فضا فراهم است و استعدادهای زیادی هم در بین ملیت های مختلف وجود دارد ولی هنوز تصمیم ندارند این کار را بکنند. 

ـ توصیه شما به خانواده ها در مورد ورزش فوتبال چیست؟

به نظر من با این تبی که فوتبال دارد و تمام دنیا را گرفته باید به فرزندان شان اجازه بدهند که در این رشته فعالیت کنند. فوتبال زندگی است و قرار نیست همه بازیکن حرفه ای و بین المللی شوند. اجازه بدهند حداقل تلاش کنند و برد و باخت را یاد بگیرند و کورکورانه مخالفت نکنند. ورزش باید زمانی که بچه ها آمادگی بدنی دارند شروع شود. اگر بچه ها ورزش در هر رشته ای را زمانی که آمادگی بدنی دارند شروع کنند می توانند ستاره شوند.

ـ بهترین سن شروع ورزش حرفه ای چه زمانی است؟

آموزش تا 10 سال باید در غالب بازی باشد و از 12 سالگی باید وارد مسیر حرفه ای شود و آموزش تخصصی تر باشد. برای ورزشکار حرفه ای شدن باید در زندگی نظم داشته و شروع به یادگیری مهارت های ورزشی کنند. 

ـ نظرتان راجع به تیم ملی و مربی گری کی روش چیست؟

به نظر من در این دوره طولانی که کی روش با تیم ملی کار می کند نظم و انظباط را برقرار کرده است. همه کادر تیم و تیم حمایت از تیم ملی در یک خط قرار گرفته و با یک سیستم هدفمند به جام جهانی صعود کردیم ولی هنوز با سطح اول فوتبال دنیا که جام جهانی است خیلی فاصله داریم. امسال کار سختی در پیش داریم، در جام جهانی قبل نوع بازی فوتبال ما کمی ناشناخته بود ولی الان همه کی روش و روش کار او را می شناسند و می دانند تیم ما در بازی های مختلف چگونه بازی می کند.

ده بازی گذشته شکل صعود تیم ما را مشخص کرد. تیم ملی زیر استرس و فشار زیادی بوده، در بعضی بازی ها خوب و در برخی ضعیف عمل کرده است. چون تیم ملی قوی تر شده سطح توقع مردم هم از تیم بالا رفته و دیگر نمی پذیرند که جلوی تیمی مثل سوریه ضعیف بازی کنند. ما باید در این فرصت باقیمانده با تیم های بزرگ و تراز اول دنیا بازی کنیم حتی اگر بازنده باشیم. باید تمرین داشته باشیم تا بتوانیم در جام جهانی بازی کنیم. نباید ترس از باختن و تعویض مربی داشته باشیم. تیم ملی باید نمایشی از بازی خود در جام جهانی در بازی های دوستانه داشته باشد تا بتواند سی درصد بازی مورد نظرش را در جام جهانی انجام دهد.

ـ دغدغه کی روش این است که فدراسیون کمک نمی کند شاید به این دلیل که بودجه آن را دولت تامین می کند. نظر شما در این مورد چیست؟

تا زمانی که منابع مالی هر کاری مشخص نباشد آن کار حرفه ای نیست. در مورد ورزش هم همین طور است. ورزش ملی و حرفه ای نیاز به هماهنگی و برنامه ریزی دارد. متأسفانه ما در ایران در کار تیمی ضعیف هستیم، مهمترین کاری که کی روش کرده این بوده که استراتژی داشته و با برنامه ریزی همکاری تیمی را تقویت کرده است. در مراحل بعد هم  فدراسیون باید بودجه لازم برای بازی های خارجی این تیم را تأمین کند. ما کم کم باید به سمت خصوصی سازی برویم. صنایع بزرگ باید وارد فوتبال شوند. منابع سرمایه گذاری در ایران زیاد است که باید از آنها و اسپانسرها کمک گرفت. فوتبال باید مانند سایر کشورها ویترین نمایش تبلیغاتی شود. باید سرمایه و نیروی متخصص وارد این رشته شوند. در سطح مدیریت وکار اجرایی باید از افراد متخصص در رشته های ورزشی کمک گرفته شود. 

ـ علت شکست جوانان و نوجوانان در رده ملی چیست؟

من در تمام رده های ملی تجربه دارم. ما استعدادهای خوبی در سطح پایه داریم،  این استعدادها یک یا دو سال دور هم جمع می شوند یکی دو بار بازی می کنند بعد رها می شوند. در کشورهای دیگر اگر صد بازیکن وارد گروه جوانان می شوند حتماً  هشتاد نفر آنها در آن مسیر می مانند، به همین دلیل همیشه بازیکن در دسترس وجود دارد. از طرفی کشور ما کارخانه افراد با استعداد است. این نوجوانان  باید دسته بندی شوند و آموزش داده شوند ولی این برنامه ها به بودجه نیاز دارد. مدارس فوتبال و باشگاه در کلیه سطوح با  امکانات لازم وجود ندارد. فوتبال ورزش قشر ضعیف جامعه ما است. جوانان وقتی امکانات کافی نداشته باشند از مسیر حرفه ای خارج می شوند تا بتوانند هزینه زندگی خود را تأمین کنند. فقط تعداد اندکی به مراحل بالاتر وارد می شوند که برای کشور بزرگی مثل ایران کافی نیست.

ـ آیا شما با مربی خارجی هم کار کرده اید؟

بله، در تیم کشاورز و تیم  ملی امید با آقای یورگن گده، در تیم استیل آذین با آقای یونگ بازیکن تیم ملی هلند، در لیگ ایران با آقای دارکو از یوگسلاوی و چند مربی خارجی دیگر کار کردم. مربی های خارجی خوبی به ایران آمدند ولی چون هماهنگی و فضای حرفه ای وجود نداشت دوام نیاوردند. ما مربی های داخلی خیلی خوب و بزرگی هم داریم که متأسفانه به آنها هم فرصت داده نشد.

ـ تفاوت مربی خارجی با داخلی چیست؟

 این فرهنگ ماست که دوست داریم مربی خارجی را بهتر ببینیم. ما در دهه های گذشته مربی های خوبی داشتیم ولی در یک سطح باقی ماندند و به همین دلیل از دور خارج شدند، اما الان مربی های جوان ما اطلاعات و توانایی های خود را افزایش داده، زبان انگلیسی می آموزند، با فوتبال روز دنیا آشنا می شوند و پیشرفت می کنند.

ـ علیرضا منصوریان مربی خوبی است ولی تیمش نتیجه خوبی نگرفته، نظر شما چیست؟

 آقای منصوریان مربی بسیار باهوش و توانمندی است. سال گذشته بهترین بازی ها را با تیم نفت ارائه داده و با تیم ملی المپیک کار کرده است. استقلال تیم بزرگی است، هوادار زیاد دارد و هوادارها نتیجه می خواهند. من فکر می کنم اگر فرصت بدهند تیم استقلال از بحران خارج می شود. بازیکن فوتبال نوسان زیاد دارد، اگر بازیکن ها 70%  به کیفیت اصلی خودشان برگردند تیم از بحران خارج می شود و فشار کم می شود. الان پرسپولیس با هدایت برانکو دارد خوب نتیجه می گیرد ولی همین تیم می تواند در مقاطعی وارد بحران شود. این اتفاق برای تیم های بزرگ هم می افتد. تیم های بزرگی مثل یوانتوس، رئال مادرید و بارسلون نیز گاهی دچار بحران شده اند اما ورزش فوتبال بی رحم است و صبر ندارد. برزیل در یک بازی در کشور خودش هفت گل خورد در صورتی که همان مربی تیم  برزیل را قهرمان جهان کرده بود! 

ـ پرسپولیس را  در بازی های آسیایی چگونه می بینید؟

 تیم ملی ما در آسیا جزء دو تیم اول است و در سه چهار سال گذشته سطح فوتبال ما بالاتر از دیگر تیم های آسیایی بوده است. به همان نسبت تیم های باشگاهی ما هنوز مشکل دارند. تیم های آسیایی مانند تیم های عربی، چینی و کره ای بازیکن هایی دارند که هر کدام سه میلیون دلار ارزش دارند. ما با این ابزار زورمان نمی رسد با تیمی که 50 میلیون دلار در سال هزینه می کند و بهترین بازیکن های دنیا را می خرد و بهترین امکانات رفاهی را فراهم می کند رقابت کنیم. من فکر می کنم در ادامه راه تیم های ایرانی با تیم های آسیایی به مشکل برمی خورند.

_ چه پیامی برای خوانندگان این مصاحبه دارید؟

مردم کشورهای دیگر خیلی همدیگر را حمایت می کنند.  امیدوارم و دوست دارم ایرانی ها هم همدیگر را حمایت کنند. برای همه آرزوی موفقیت می کنم. من هم تلاش می کنم که این مدرسه فوتبال را سال آینده تأسیس کنم تا بچه های علاقمند به این ورزش بتوانند به طور حرفه ای به این ورزش ادامه دهند.