دیروز تولد مردی از تبار خمینی بود؛ مردی وارد چهل و پنجمین سال زندگی خود شد که اگر خاطراتش منتشر و مرور شود، آنگاه آسان‌تر می‌توان به صبوری و درایت او شهادت داد. دیروز تولد آیت‌ا... سیدحسن خمینی یادگار امام(ره) بود. فرزند مرحوم سیداحمد آقای خمینی. تدبیر و از خودگذشتگی را از پدر و صبوری و تلاش برای صلح را از مادر یعنی سیده‌فاطمه طباطبایی آموخته است و از همین رو سال‌هاست که به عنوان طرف مشورت بسیاری از بزرگان و سیاستمداران شناخته می‌شود. آنچه او بیان می‌کند برای برخی که دل در گرو حفاظت از آرمان‌های امام و انقلاب ندارند قابل درک نیست، بنابراین به مقابله با سیدحسن‌آقا می‌پردازند، مانند چندی پیش که بیان کرد: «خودمان را به جای دیگران بگذاریم و فکر نکنیم تافته جدا بافته هستیم؛ لذا با دشمنانمان هم انصاف بورزیم.» منصف بودن با دشمنان اگرچه در بیان و به عنوان شعار امر ساده‌ای است اما زمانی که به مرحله اجرا می‌رسد تنها آنانی سربلند خواهند بود که اعتقاد قلبی به رعایت انصاف دارند و چشم بر منافع شخصی و گروهی می‌بندند. سیدحسن آقای خمینی به سبب این روحیه بارها مورد هجمه دلواپسان قرار گرفته است. حجت‌الاسلام فاضل میبدی دراین باره می‌گوید: «در عرصه سیاسی هرکسی قدش بلند‌تر و مستقل‌تر باشد و نظرات خود را به جامعه عرضه کند طبیعی است که مورد حمله قرار بگیرد. سیدحسن به دلیل اعتبار خانوادگی و شخصیت حوزوی و استقلال فکری که دارد زمینه هراس برخی را فراهم کرده است. طبیعی است که برای ترس از دست رفتن قدرت، عده‌ای حاضر هستند دست به هر کاری بزنند، حتی اگر آن کار تخریب یادگار امام باشد.» البته یادگار امام با این هجمه‌ها آشناست چرا که می‌دانست آنانی که عقاید و آرای بنیانگذار انقلاب اسلامی را قبول نداشتند چگونه با سفسطه و فضاسازی سعی در چیره کردن عقاید خود داشتند اما همیشه با ناکامی مواجه بودند، مانند آن روزهای قبل از پیروزی انقلاب که برخی آب خوردن از کوزه‌ای را که امام خمینی(ره) از آن آب خورده بود جایز نمی‌دانستند اما در نهایت چه شد؟ آنها محو شدند و اندیشه امام هر روز گسترش بیشتری پیدا می‌کند.