مظنونین همیشگی: ظریف و زنگنه | روزنو

Roozno | پایگاه خبری تحلیلی روزنو

به روز شده در: ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۸:۴۰
تصادفی نیست. اصلا تصادفی نیست که 90 درصد مخالفان زنگنه، دیروز و به تازگی امروز مخالف برجام و ظریف بودند و هستند. تصادفی نیست که مخالفان زنگنه می گویند توتال حاضر نیست بیاید، و البته هر روز هم بابت عدم امضای قرارداد او را زیر سوال می برند! این تصادفی نیست که زاکانی و توکلی و جلیلی هم مخالف ظریف هستند و او را خائن دانستند و هم مخالف زنگنه.
به گزارش روز نو، محمدجواد ظریف، البته نه به تنهایی و تحت حمایت رهبری و رئیس جمهور و تیمی بزرگ، توانست توافق عظیم و تاریخی برجام را رقم بزند. همان توافقی که کیهان مخالف آن است. همانی که رسائی و جلیلی و زاکانی مخالف آن هستند. ایران با برجام ذیل فصل هفت منشور سازمان ملل خارج شد، و به دنیا پیام داد که دنبال جنگ نیست. اگر برجام نبود، الان نه تنها ترامپ را نمی شد سرزنش کرد، که بقیه دنیا همراه ترامپ بود. اصلا مگر هیچ عاقلی هست که بخواهد بگوید تحریم خوب بود؟! به جز آنهایی که "کاسب تحریم" بودند البته!
اما بزرگ ترین عرصه ای که برجام در آن نمود پیدا کرد، نفت بود. زنگنه با همراهی کارکنان نفت، تولید را به حدود رقم پیش از تحریم برگرداند. اما این کافی نبود. نمی شد بدون توجه به کل اوپک، تولید را افزایش داد و صادرات را زیاد کرد. لذا زنگنه سه سال جلوی عربستان و دیگر کشورها ایستاد تا ایران از توافق کاهش تولید نفت مستثنی شود. اما دلواپسان به این دستاورد بزرگ حتی یک تبریک خشک و خالی هم نگفتند!

افتتاح فازهای پارس جنوبی هم بدون برجام ممکن نبود. فارغ از دشواری روزافزون تامین مالی و مشکل برخی تجهیزات پیشرفته مثل کمپرسور، اصلا چطور می شد در شرایطی که 70 میلیون بشکه میعانات گازی روی آب است، دوباره تولید گاز و میعانات گازی از پارس جنوبی را زیاد کرد؟! رشد صادرات نفت، فروش میعانات روی آب، افتتاح فازهای پارس جنوبی و اخراج دلالان از نفت هیچ کدام برای دلواپسان مهم نبود. با رشد درآمدهای ارزی و کاهش تدریجی موانع، اقتصاد وارد رونق شد و سال گذشته کشور از رکود بیرون آمد، اگرچه خیل ویرانی دولت محبوب دلواپسان (دولت نهم و دهم) بیش از آن بود که هنوز بتوان گفت اوضاع خوب است.

برجام، مهم ترین دستاورد روحانی بود و مخالفان او برای عدم دستیابی به این موفقیت، هر کاری کردند؛ اما با درایت رهبری ناکام ماندند. خب راه حل چیست؟ اول، زیر سوال بردن برجام تا بگویند با تحریمهای اخیر برجام فایده ندارد! آنهایی که روزگاری تحریم را کاغذپاره می دانستند و در مقابل هفت تحریم سازمان ملل مردم را به یک وعده غذا در روز دعوت می کردند، اکنون به دنبال ایرادات برجام می گردند. اما راه حل دوم دلواپسان برای زدن روحانی، این است که اثرات برجام را از بین ببرند و بهترین جا برای این کار، نفت است!

زنگنه که با مطرح کردن آی پی سی از سال اول توانست با نشان دادن تصویری نه چندان روشن از قراردادی نسبتا جذاب غولهای نفتی را وادار کند که به خاطر منافعشان هم شده در جریان برجام همراه ایران شوند و به دولتهایشان فشار بیاورند و حرف از بازگشت به ایران بزنند، این روزها در یک قدمی امضای مهم ترین قرارداد است: قرارداد با توتال. و امضای قرارداد با توتال، درست مثل امضای توافق برجام است؛ میخی بر تابوت دلواپسان نفتی.
در واقع ظریف و زنگنه، مثل بال راست و چپ دولت روحانی هستند. آنهایی که دستشان به روحانی نمی رسد، سعی می کنند بالهای او را هدف بگیرند. منتقدان و متخصصانی که حسابشان از این دلواپسان جداست باید هشیار باشند که حرفهایشان در چه راستایی است. منصور معظمی، باوجود برخی انتقادهای تخصصی به زنگنه، از همان ابتدا حسابش را از آنهایی که به بهانه زنگنه در واقع دولت را می خواهند بزنند، جدا کرد. و به تازگی هم اعلام کرد که زنگنه بهترین گزینه است.

او فهمید رسانه هایی که «دلواپسی نامه» هستند او را نه به خاطر دانش و تجربه خودش، که صرفا برای زیر سوال بردن زنگنه (و در نهایت روحانی) عزیز می دارند! اما آیا بقیه منتقدان حساب خود را از زاکانی و توکلی و جلیلی و رسایی و بقیه دلواپسان جدا می کنند؟ آیا متوجه می شوند که ظریف و زنگنه، این دو مظنون همیشگی، در واقع دارند تاوان پیشرفت کشور و موفقیت دولت تدبیر و امید را می دهند؟ 
برچسب ها: ظريف و زنگنه ، مظنوين
نظر شما
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
نام:
ایمیل:
* نظر:
ویژه روز
عکس روز
خبر های روز