یکی از خطرناک‌ترین رویکردهایی که می تواند به یک جامعه آسیب وارد کند، دوقطبی کردن جامعه و تلاش برای ایجاد بلوک های مختلف فکری، اقتصادی و عقیدتی در یک جامعه است. وجود افکار متفاوت می تواند به پیشرفت یک کشور و جامعه منتهی شود اما این تفاوت افکار، اگر بن مایه خیروشر به خود بگیرد و همچنین قطب خوب و بد را بازآفرینی كرده و یکی از طرفین خود را به دلایل عقیدتی یا ارزش‌های دیگر، برتر از جمع دیگر تصور کند، آسیبی است که درطول زمان منجر به کنش های عصبی از سوی هر کدام از قطب‌ها می شود و شاید بی دلیل نبود که رهبر معظم انقلاب نیز پیش از این هشدار دادند که از دو قطبی کردن جامعه باید پرهیز کرد. رفتاری که منجر به دوقطبی شدن جامعه می شود، بارها توسط مردم به عقب رانده شده است و دست‌كم در سه انتخابات پیاپی اخیر، خود مردم بودندکه نشان دادند در بازی خطرناکی که در حال تدارک است، ورود نخواهند کرد. اما حال به نظر می رسد موضوع دوقطبی کردن جامعه و رسیدن به دستاوردها از این طریق، کار دست طراحان آن داده است.در حالی که موضوع دوقطبی کردن در جامعه شاید به مدت‌ها پیش از سال های اخیر باز گردد. روزگاری که خودسری ها از سینما تا سیاست، فرهنگ و اقتصاد را فرا گرفته بود و بخشی از جامعه خود را صاحب تفکری می دانست که باید سهم بیشتری از انقلاب را صاحب می شد و این سهم خواهی گاه با رويكردهاي اقتصادی یا با منفعت مالی نبود بلکه باور داشت باید تفکرش را بر صدر بنشاند.