به گزارش روز نو به نقل از نو انديش؛ دونالد جان ترامپ در دوران انتخابات مقدماتی مهم ترین شعار خویش راساختن دوباره عظمت آمریکا دانست و با بیان اینکه ابتدا آمریکا مهمست کارزار خویش را تا رسیدن به مقام ریاست جمهوری ادامه داد.آنچه نگارنده در پی آنست تحلیل محتوای عملکرد دونالد ترامپ پس از حدود دوماه از ریاست جمهوری وی می باشد.دونالد جان ترامپ در ده روز اول کاری خویش با اعلام فرمان نابخردانه مهاجرتی خویش علیه هفت کشور مسلمان نشان داد به شعارهایش  علیه مسلمانان وفادار مانده است و تظاهرات مردمی و اقدامات بازدارنده قضات فدرال نیز او را وادار به عقب نشینی کامل نکرد چراکه وی دوباره لایحه ای با اصلاحات کم را در زمینه مهاجرین این بار برای اتباع شش کشور صادر کرد و عراق راازلیست خود حذف نمود لیکن محتوا آن فرمان تغییر چندانی نکرد.این درحالیست که پیش از پیروزی ترامپ بسیاری براین باور بودند که دولت سعودی از جانب ترامپ آسیب خواهد دید درحالیکه نه تنها اتباع سعودی مورد هدف فرمان مهاجرتی ترامپ قرار نگرفتند بلکه تاکنون  نه تنها هیچ سخنی علیه منافع دولت سعودی از سوی ترامپ و تیم همکاران  بیان نگشته است بلکه اخیرا دیدارهایی نیز با فرزند پادشاه سعودی صورت گرفته است. 

در مورد کشیدن دیوارمرزی با مکزیک نیز حاکم فعلی کاخ سفید بر سخنان انتخاباتی اش مبنی بر کشیدن دیوار مرزی تاکید کرده است لیکن ارقام سنگین برای کشیدن این دیوار از شدت جانبداری ترامپ کمی کاسته است.دراین مورد می توان تاثیر متغیر بوروکراتیک حکومتی را بر تعدیل موقت رفتار ترامپ موثر دانست.در حوزه سیاست خارجی نحوه برخورد با سه موضوع از سوی کارزار انتخاباتی ترامپ مهم بود.اولین و جدی ترین آن را میتوان نحوه برخورد با گروه تروریستی داعش دانست.با گذر کمی کمتر از دوماه  از ریاست جمهوری ترامپ هیچ استراتژی مدونی از سوی او و تیم سیاسی و امنیتی اش درموردچگونگی روبرو شدن با وضعیت کنونی خاورمیانه ارایه نشده است.در مورد ایران و توافق هسته ای نیز ابتدا سیاست اعلانی ترامپ بسیار تند و کوبنده بود طوریکه از پاره کردن برجام یا تغییر و اصلاح دوباره محتوای برجام سخن به میان می آورد لیکن تاکنون دو مورد فوق از سوی ترامپ تکرار نشده است.مورد دیگر در سیاست خارجی ترامپ چگونگی برخورد باروسیه و چین بوده است.درحالیکه از ابتدا سخن از ارتباطی متفاوت و دوستانه با روسیه پوتین مطرح بود لیکن افشای هرچه بیشتر ارتباطات تیم ترامپ با مقامات روسی در کارزار انتخاباتی ترامپ نه تنها اوضاع را بهبود نبخشیده است بلکه سخن از ارتباط دوستانه با روسیه از سوی دونالد ترامپ و تیم همراهش چالش های پیش رو را افزونترنیز ساخته است.

در مورد چگونگی برخورد با چین نیز اگرچه در ابتدا ارتباط تلفنی حاکم فعلی کاخ سفید با مقامات چین تایپه و برهم زدن سیاست سنتی گفت وگو با چین واحد در سیاست خارجی نگرانی هایی را برای طرفین ایجادکرد ولی پس از آن واقعیت پذیرش چین واحد تاکنون خود را به ترامپ تحمیل کرده است.هرچند تعارض آتی ترامپ با چین بیشتر اقتصادی خواهد بود لیکن مدیریت و کنترل چنین تعارضی خود دشواری های جدی دارد که برای تحلیلش باید نگاه به آینده داشت و صبر کرد.در حوزه تعیین کنندگی دستگاه های تاثیرگذار در امر سیاست خارجی نیز اتفاق کم سابقه ای رخ داده است.اتفاقی که می توان از طریق آن درکی بهتر از رفتار آتی حاکمان فعلی کاخ سفید پیدا کرد. ترامپ در همین مدت کم گذشته از دوران ریاست جمهوریش بودجه پنتاگون را بطرز قابل ملاحظه ای افزایش داد.افزایش بودجه وزارت دفاع ایالات متحده در حدود 54 میلیارد دلار و رساندن آن به بیش از ششصد میلیارد دلار را میتوان کم سابقه وتاریخی خواند و این اقدام درحالی مهمتر میشود که ترامپ میکوشد بخش عمده ای از این افزایش بودجه را با کاهش بودجه وزارت امورخارجه آمریکا تامین نماید.کاهش بیست وهشت درصدی بودجه وزارت خارجه و محدودسازی کمک های خارجی وزارت خارجه از سوی ترامپ اگرچه مورد تایید کنگره قرار نگرفته لیکن میتوان آن را در راستای نگاه و توجه قدرتمند ترامپ و تیم سیاسی و امنیتی اش به نظامی گری و کم توجهی به عرصه های دیپلماتیک و روندهای دیپلماتیک توجیه و تفسیر کرد. در نهایت نگارنده با بیان مطالب فوق از یکسو ترکیبی از جدیت و تعدیل را در شعارها و  اقدامات ترامپ می بیند و ازسوی دیگر توجه ویژه ترامپ به نظامی گری با افزایش خیره کننده بودجه وزارت دفاع را نوعی عبور از تفکر درون گرایی از سوی او ارزیابی می نماید که میتواند در صورت هم پوشانی با شخصیت پیش بینی ناپذیرو خودشیفته او بحرانهای جدی در آینده بیافریند.

* کارشناس امور آمریکا