فوتبال ایران همواره در زمینه‌های مختلف با مشکلات اداری و حرفه‌ای مواجه بوده و در سال‌های گذشته هم با وجود تلاش بسیار مسئولان هنوز این نواقص برطرف نشده و پا بر جا مانده است. با این حال برخی از مشکلات در فوتبال ایران به قدری پیش پا افتاده است که شاید رعایت آن نه فقط به مسئولان فدراسیون و سازمان لیگ بلکه به اهالی فوتبال و به خصوص به مربیان ربط داشته باشد.

حضور سرمربیان تیم‌ها در نشست‌های خبری پیش از هر مسابقه‌ای در فوتبال اروپا و حتی در اکثر کشورهای نه چندان صاحب سبک هم به یک امر متداول تبدیل شده و مربی تیم مانند لیورپول برای بازی تیمش مقابل تیم دسته چهارمی هم در نشست خبری حاضر می‌شود.

شکست یا پیروزی تیم‌ها هم خللی در این امر به وجود نمی‌آورد و مربی‌ای مانند زیدان حتی بعد از قهرمانی در معتبرترین مسابقات هم بعد از انجام خوشحالی، به نشست خبری می‌رود و با قرار گرفتن رودر روی خبرنگاران، به نوعی با هواداران و علاقه مندان فوتبال صحبت می‌کند.

بزرگترین مربیان جهان هم همواره از این قانون پیروی کرده‌اند و از این فرصت برای ارتباط با هواداران استفاده می‌کنند اما این موضوع تا حدودی در ایران نادیده گرفته شده است.

در سال‌های اولیه دهه هشتاد و ادوار نخستین لیگ برتر، مربیان در صورت لزوم در تمرین قبل از بازی و بعد از بازی در کنار زمین حاضر می‌شدند و مصاحبه می‌کردند. در اواخر دهه هشتاد با قانونمند شدن نشست‌های خبری، مربیان مجبور به حضور در نشست‌های خبری قبل و بعد از مسابقه شدند و حتی در مقطعی سازمان لیگ جرایمی را برای مربیان غایب در نشست‌های خبری در نظر گرفت.

در سال‌های اخیر مربیان ایرانی روش دیگری را در پیش گرفته‌اند. در طول فصل جاری لیگ برتر بارها شده که سرمربیان تیم‌ها به جای اینکه در نشست خبری قبل از مسابقه شخصا حاضر شوند و پاسخگوی سوالات خبرنگاران شوند و با هواداران تیم‌های خود به گفت‌وگو بپردازند، دستیاران خود را راهی نشست خبر می‌کنند که این رفتار دور از شرایط حرفه‌ای است.

یکی از مربیان در توجیه این کار عنوان کرده بود که می‌خواهد دستیارش هم از این فرصت استفاده کند و دیده شود اما این در حالی است که نشست خبری برای دیده شدن نیست و سرمربی تیم باید به هواداران و رسانه‌ها احترام بگذارد.

رفتار مربیانی مانند کارلوس کی‌روش و برانکو ایوانکوویچ و حتی در گذشته زلاتکو کرانچار به عنوان مربیان حرفه‌ای می تواند یک الگو برای مربیان وطنی باشد. البته در بین مربیان ایرانی هم این موضوع از سوی مربیانی مانند علی دایی، علیرضا منصوریان و ... رعایت شده و کمتر شاهد غیبت آن‌ها در نشست خبری بوده‌ایم.

برخی از مربیان هم برای نشان دادن مرام و معرفت خود، در حرکتی عجیب در پیروزی تیمشان در نشست خبری حاضر نمی‌شوند و در صورت شکست تیمشان به نشست خبری می‌روند که این رفتار هم به نوعی رعایت نکردن قانون است.

با این حال سازمان لیگ برتر فوتبال ایران به عنوان متولی مسابقات ملزم به نظارت بر این موضوع و باید مربیان را مجاب به رعایت این قانون کند. در واقع اگر قانونی وجود دارد، باید برای همه در نظر گرفته شود و نباید به گونه‌ای باشد که مربیان به صورت دلخواه در نشست‌های خبری قبل و بعد از بازی حاضر شوند.