روزنو- روستای رندان همانند سایر روستاهای دامنه‌های البرز میانی، دارای زمستانی سرد و تابستانی معتدل است. اهالی رندان روزگارشان را بیشتر با باغداری و دامداری می‌گذرانند و روستا با باغ‌هایی پر از درختان گیلاس، آلبالو، هلو، سیب و گردو احاطه شده است. پوشش گیاهی ارتفاعات و کف دره در این روستا زبان گنجشک، چنار، گل گاوزبان، آویشن، گل بنفشه، گل ختمی، چای کوهی، ترشک کوهی، ریواس و... است. این روستا تا آنجا که ما می‌دانیم و بنا بر اظهارات اهالی محل، ابنیه تاریخی معروفی ندارد و هیچ گونه اطلاعاتی از وجه تسمیه روستا موجود نیست. به گزارش روز نو، رند، واژه‌ای فارسی است به معنای زیرک. در اصطلاح تصوف، رند کسی است که ظاهر خود را در ملامت دارد و باطنش سالم است و نیز، دوستدار ذاتی که از التفات به غیر خدا آزاد گشته و جز او کسی را نشناسد و نبیند. به هر حال رند و یا روستای رند به هر معنایی که باشد اهالی روستای رند مردمانی هستند ساده و خونگرم و مهمان نواز و به دور از همه تکلف‌ها و قید و بندهای انسان‌های شهرنشین. ارتفاع این روستا از سطح دریا 2020 متر و جمعیت آن طبق سرشماری سال 1385 بالغ بر 223 نفر بوده است. جاده رندان جاده‌ای است باریک و پرپیچ و خم، همراه با دره‌هایی عمیق که درعین جذابیت، بی‌خطر هم نیست! مسیر دسترسی به این روستا در زمستان بسیار دشوار بوده و در اکثر اوقات با بارش برف و یخبندان راه های ارتباطی به آن قطع می‌گردد. روستای رندان دارای امکاناتی از قبیل برق، تلفن، لوله کشی آب آشامیدنی، خانه بهداشت، مسجد، حمام عمومی و یک باب مدرسه ابتدایی- راهنمایی است. سابقه شبکه آب آشامیدنی روستا به سال 1358برمی‌گردد. سه چشمه به‌نام‌های نوکیش، دشتک و وشیه واقع در ارتفاعات شمال روستا تأمین کننده آب روستا هستند و پس از تصفیه در یک منبع توسط لوله‌کشی به واحدهای مسکونی می‌رسد. روستای رندان فاقد شبکه فاضلاب است و در حال حاضر فاضلاب منازل و آب‌های سطحی روستا توسط لوله کشی فاضلاب که قبل از انقلاب انجام گرفته به رودخانه می‌ریزد. (به‌دلیل قرار‌گیری روستا در کوهستان، چاه جذبی جواب نمی‌دهد.) متأسفانه از سال 1375 سوداگران زمین به سراغ این روستا آمده‌اند و با قطعه‌بندی زمین در شیب ارتفاعات، ضمن بالا بردن قیمت زمین در این روستا وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی روستا را به حال و هوای دیگری کشانده‌اند. با کمی جست‌و‌جو در سایت‌های اینترنتی، آگهی‌هایی را می‌بینیم که چوب حراج به زمین‌های روستا زده‌اند. ساخت و ساز روزافزون در دامنه‌ها و ارتفاعات روستای رندان بشدت در جریان است و این است حقیقت تلخ و ناگواری که نه‌تنها رندان، بلکه بسیاری دیگر از روستاهای بکر ما دچار آن شده‌اند. مسیر پیاده‌روی آبشار رندان در ارتفاعات شمال روستای رندان و در امتداد دره‌ای سرسبز، یکی از زیباترین و با شکوه‌ترین آبشارهای تهران قرار دارد. این آبشار باشکوه و پرآب با ارتفاع تقریبی 40 متر، به‌نظر می‌رسد که بعد از آبشار سنگان، دومین آبشار مرتفع تهران باشد. مسیر آبشار یک راه مال‌رو نسبتاً هموار و کم شیب است که در امتداد رودخانه رندان پس از حدود یک ساعت پیاده‌روی شما را به آبشار می‌رساند. برای دسترسی به مسیر پیاده‌روی آبشار، پس از ورود به روستا باید در جهت راست و به سمت دره حرکت کنید. در انتهای مسیر ماشین‌رو با حدود 50 متر پیاده‌روی به کنار رودخانه می‌رسید. در اینجا یک راه مال‌رو از کنار رودخانه شما را مستقیم به پای آبشار می‌رساند. اگر قصد پیاده‌روی و دیدار آبشار را ندارید می‌توانید در همان ابتدای مسیر و یا کمی جلوتر کنار رودخانه اتراق کنید؛ از صدای رودخانه خروشان رندان لذت برده و اوقات فراغت خود را با تنفس در هوای پاک کوهستان البرز سپری کنید. اما اگر اهل پیاده روی هستید پیشنهاد می‌کنیم که حتماً مسیر آبشار را در پیش بگیرید. مطمئن باشید که در انتهای مسیر با تماشای آبشار زیبای رندان خستگی راه را از یاد خواهید برد. مسیر آبشار بجز بخش کوتاهی در انتهای مسیر، هموار و کم شیب است طوری که کودکان و افراد با توانایی جسمانی کم هم قادر به پیمایش آن هستند. در مسیر دره رندان هر از گاهی باید از روی پل‌های چوبی و بتونی عبور کرده و یا با پرش از روی سنگ‌های کف رودخانه، از یک سمت به سمت دیگر رودخانه تغییر جهت ‌دهید. گاه از کنار باغ‌های گیلاس، آلبالو و هلو و گاه از پای صخره‌های کوچک و بزرگ باید عبور کنید و نکته جالب و هیجان انگیز این است که تا چند دقیقه پایانی مسیر، آبشار را نمی‌بینید. در انتها با پشت سر گذاشتن یک شیب نسبتاً تند اما کوتاه، آبشار زیبای رندان در آن‌سوی دره به یکباره نمایان می‌شود. اگر در روزهای گرم تابستان برای بازدید از آبشار رندان رفته‌اید می‌توانید پای آبشار رفته و از برخورد قطرات ریز و پودر آب به صورتتان لذت ببرید. باغ‌های گیلاسِ رندان تا بالای آبشار همچنان ادامه دارد. اگر خواهان کمی هیجان هستید می‌توانید از مسیر صخره‌ای سمت چپ آبشار به آسانی بالا رفته و پس از چند دقیقه خود را به بالای آبشار برسانید. از آن بالا می‌توانید به تماشای محیط پیرامون آبشار نشسته و از زیبایی‌های دره رندان بیشتر لذت ببرید. چطور به رندان برویم از طریق بزرگراه همت-غرب و یا بزرگراه شهید آبشناسان خود را به کن، بلوار کوهسار و سپس جاده امامزاده داوود برسانید. کیلومتر 18 جاده امامزاده داوود تابلوی روستای رندان را در سمت چپ جاده و در سر یک پیچ مشاهده می‌کنید. از سر جاده تا روستای رندان حدود 6 کیلومتر جاده آسفالته در پیش دارید. اگر مسافر رندان شدید ٭ ادامه جاده پس از روستای رندان چند کیلومتر بالاتر در انتها به روستای تالون می‌رسد. ٭ فصل بهار کوه‌های رندان پر از ریواس است. اگر در این فصل به رندان رفتید از کندن ریواس و ترشک کوهی در مسیر آبشار غافل نشوید. ٭ این‌روزها، در ایام تعطیل، ترافیک جاده امامزاده داوود (در مسیر برگشت) دست‌کمی از ترافیک جاده فشم ندارد! خصوصاً که بخشی از عملیات راه‌سازی اتوبان تهران-شمال نیز در منطقه کن به کندی در جریان است و هر از گاهی راه را برای ریزش سنگ‌ها مسدود می‌کنند. برای زیارت، سیاحت و یا هر منظوری که عازم جاده امامزاده داوود هستید توصیه می‌کنیم که سحر خیز باشید، صبح زود حرکت کنید و هنگام عصر زودتر برگردید تا در ترافیک مسیر گیر نکنید. توجه داشته باشید که تابستان و پائیز، فصل کم آبی آبشارهاست. اگر می‌خواهید آبشار رندان را در اوج شکوه و پرآبی‌اش ببینید، حتماً فصل بهار هم سری به رندان بزنید. ٭ به این نکته توجه داشته باشید: اگر خواستید باقیمانده غذا و یا زباله‌های طبیعی که قابلیت جذب و برگشت به چرخه طبیعت دارند (مثل پوست هندوانه، میوه و غیره) را در طبیعت بریزید، جایی بریزید که جلوی چشم و در معرض دید نباشند، چون تا زمانی که جذب نشده و از بین نرفته‌اند حکم زباله را داشته و مثل سایر زباله‌ها به جلوه بصری طبیعت آسیب می‌رسانند. ٭و در آخر یادمان باشد: همیشه زباله‌ها را همراه خود به پائین برگردانیم. اگر در نقطه‌ای اتراق کردیم، به وقت عزیمت محیط اطراف خود را تا شعاع چند متر از زباله پاک‌سازی کنیم. باشد که هر یک، سهم کوچکی از دِین خود به طبیعتِ زیبا و بخشنده را ادا کرده باشیم. معرفی گیاهان کوهی آویشن، چای با طعم کوهستان آویشن گیاهی کوهستانی و معطر است که بوی بسیار مطبوع و مزه تندی دارد. این گیاه دارای طبیعتی گرم و خشک است و از آن معمولاً به عنوان ادویه برای طعم ‌دارکردن انواع غذاها مانند پیتزا، ماکارونی، لازانیا و بعضی خوراک‌ها استفاده می‌‌کنند. در زبان انگلیسی آویشن تحت عنوان Thymus Valgaris تلفظ می‌شود که تیموس یک لغت یونانی و به معنای شجاع است. در یونان باستان زنان این گیاه را به لباس شوهرانشان که عازم جنگ بودند می‌دوختند زیرا آنها معتقد بودند که آویشن سبب شجاعت و در نتیجه پیروزی همسرانشان در جنگ می‌شود. در کتب مذهبی از آویشن به عنوان گیاه مورد علاقه حضرت موسی(ع) یاد شده است. همچنین در احادیث شیعه از امام کاظم(ع) نقل است که: داروی امیرمؤمنان(ع) آویشن بود، او می‌فرمود: «آویشن برای معده پرزی همانند پرز پارچه‌های مخمل می‌شود». این گیاه چند ساله به صورت بوته‌های متراکم و پرشاخه رشد می‌کند. قسمت‌های دارویی آویشن، سرشاخه‌ها و برگ‌های خشک شده آن است. در طب سنتی از این گیاه به عنوان ضد اسپاسم، رفع تنگی نفس و سرفه و سوء‌هاضمه و درمان سیاه سرفه، برونشیت، عفونت ریه، سرماخوردگی، آنفلوانزا و برای درمان نفخ و گرفتگی‌های عضلانی استفاده می‌شود. آویشن همچنین داروی سنتی دردهای معده و روده است. آویشن برای تقویت اعصاب، درمان افسردگی، خستگی و بی‌خوابی مفید بوده و همچنین نشاط ‌آور است. بجز موارد ذکر شده، برای آویشن خواص دارویی و درمانی بسیار ذکر شده که پرداختن به تک‌تک آنها از این سطور خارج است. چیزی که ما امروز قصد توصیه آن به شما را داریم دم کرده یا چای آویشن است. آویشن در بسیاری از مناطق و ارتفاعات مشرف به تهران رشد کرده و کم و بیش در دسترس است. شناسایی گیاه آویشن از روی برگ‌های ریز به رنگ سبز، گل‌های بنفش و عطر تند و خاص آن است. در برنامه‌های کوهنوردی اگر مقداری از آویشن تازه‌ای را که در طول مسیر چیده‌اید، درون قوری و یا فلاکس حاوی آب جوش بریزید پس از چند دقیقه نوشیدنی خوش طعم و گوارای شما -چای آویشن- آماده است. اگر احیاناً خواستید که طعم تند دم کرده آویشن کمی ملایم‌تر شود می‌توانید مقداری از آن‌ را همراه چای دم کنید. چای داغ همراه با طعم خوش آویشن... گوارای وجودتان.