پوتین برخلاف پرزیدنت اوباما، که قدم به قدم از خاورمیانه دور و دورتر شد، گستره نفوذش در خاورمیانه را با سرعت زیادی افزایش داد، در غیاب واشنگتن صحنه گردانی سناریوی جاری در منطقه را برعهده گرفت و گمان می رود که به تقویت حضورش در شرق مدیترانه نیز فکر می کند، جایی که احتمالا منابع فراوان گازی می تواند آقای رئیس جمهور را خوش حال کند.

به گزارش روز نو؛ ، «پوتین نشان داده است برای هر چه که می‌خواهد انجام دهد، قدرت کافی دارد.»، این جمله ای است که مجله فوربس در پاسخ به سوالی درباره اینکه چرا ولادیمر پوتین به عنوان دومین فرد قدرتمند جهان انتخاب شده است عنوان می کند، رئیس جمهوری که قدرت کافی برای انجام هرکاری دارد.
 
پوتین که روزهایی به دلیل انجام ورزش رزمی و سوارکاری و راندن زیردریایی اش بر سر زبان ها بود، مدت هاست خود را در مسیر قدرت طبی می بیند، قدرت طلبی که با اشغال کریمه و ارسال مردان سبزپوش به این شبه جزیره زیبا در سال 2014 آغاز شد و با پرواز درآوردن جنگنده هایش بر فراز حلب و ادلب در سوریه لبخند پیروزی را بر لبانش نشاند.
 
ولادیمر 64 ساله، همچنان حس انتقام جویی را با خود به همراه دارد و در رویایی تزاری خود اتحاد جماهیر شوروی را تصور می کند، با این تفاوت که مرزهای این اتحادیه تا سوریه کشیده شده و ممکن است از نوعثمانی این روزهای منطقه نیز عبور کند، پوتین یک فرد تاکتیکی است نه یک فرد استراتژیک و می داند که خاورمیانه امروز با آمریکای عقب نشینی کرده، می تواند تحقق رویای دیرینه اش برای «نفوذ» باشد.
 
مسکو این روزها با تهران که دستور کار مشترکی در قبال سوریه دارد، همگام شده است، برخلاف تمایل ایران، حضورش در یک پایگاه نظامی در همدان را علنی می کند تا شاید این پیام را به غرب برساند: روسیه برخلاف آمریکا به حمایت از دوستانش ادامه می دهد.
 
پوتین برخلاف پرزیدنت اوباما، که قدم به قدم از خاورمیانه دور و دورتر شد، گستره نفوذش در خاورمیانه را با سرعت زیادی افزایش داد، در غیاب واشنگتن صحنه گردانی سناریوی جاری در منطقه را برعهده گرفت و گمان می رود که به تقویت حضورش در شرق مدیترانه نیز فکر می کند، جایی که احتمالا منابع فراوان گازی می تواند آقای رئیس جمهور را خوش حال کند.
 
اقای خاص، حضور اوباما در کاخ سفید و احتمالا هیلاری کلینتون در ادامه راه را مغتنم شمرده است و می خواهد ائتلافی متحد علیه داعش تشکیل دهد و از اهرم نفوذ خود برای حمایت از بشار اسد در سوریه استفاده کند تا واشنگتن و اروپا را مجبور به پذیرش آنچه در سوریه می رود، بکند. احتمالا این کشورها را عامل بی ثباتی در سوریه معرفی کند و آنها را به پذیرش ادامه ریاست جمهوری اسد متقاعد کند.
 
پوتین درچند سال اخیر (در قضیه کریمه و تحریم روسیه از سوی اروپا) نشان داد که قرار نیست با غرب کنار بیاید و یا رفتار منطقی از خود نشان داد،  در پاسخ به سقوط جنگنده اش از سوی ترکیه، اقتصاد این کشور را تا مرز نابودی کشاند و حتی دست به توقف پروژه گازی زد که میلیاردها دلار از سرمایه روسیه را بر باد می داد، پوتین نشان داد قرار نیست دست به عقب نشینی بزند، کوتاه بیاید و یا از انچه می خواهد باز بماند.
 
فارن پالیسی اخیرا در گزارشی درباره روسیه می نویسد: این رفتار روسیه به ویژه نگران‌کننده است چرا که تشخیص انگیزه‌ها درباره این کشور دشوار است. ما نمی‌توانیم فرض‌های یک بازیگر منطقی در مورد پوتین را داشته باشیم. این باعث می‌شود تدوین سیاست‌ها مشکل‌تر بشود. تنها چیزی که به یقین می‌دانیم این است که پوتین قصد دارد به جهانیان نشان دهد که روسیه یک قدرت بزرگ است و برای او قدرت امری محترم است. او از ضعف‌ها بهره‌برداری می‌کند و تا جایی پیش می‌رود که «زوری» قوی‌تر او را به عقب پس زند. این البته، داستان 400 سال گذشته تاریخ روسیه بوده است.

*نامه نيوز