در زمانه ای که تغییر در ساختار قدرت از سوی نظامیان به عادتی مذموم تبدیل شده و آن را تنها در کشورهای جهان سومی مشاهده می کنیم، هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا (از نظر جی دی پی) با کودتایی نافرجام رو به رو شد.
 
به گزارش روز نو،  بار دیگر کودتا در سرزمینی که کم کم این فراگرد نظامی را به تاریخ می سپارد. اتفاقی که پایان کوتاه مدت آن این سوال را به اذهان متبادر کرد. کودتای ارتش بود یا نمایش اردوغان؟  هرچند تعداد بالای کشته ها، زخمی ها، دستگیر شدگان و اخراج و تعلیق شدگان تا اندازه زیادی این تردید را از بین برد. کودتایی که پرسش های فراوانی را پیش روی مخاطبان گذاشت. اینکه چه کسی پشت پرده این کودتا بوده است.
 
اما بازیگران و بازیگردانان این کودتا چه کسانی بودند. علی بیگدلی استاد دانشگاه شهید بهشتی در گفتگو با خبرآنلاین می گوید: هیچ برنامه ریزی در این کودتا صورت نگرفته است و یک امر کاملا درونی بوده است. به خصوص اینکه با واکنش های بین المللی مهمی همراه بوده است. [اینجا]
 
این در حالیست که منوچهر متکی وزیر خارجه سابق کشورمان در گفتگوی ویژه خبری مدعی شد: آمریکا، ناتو، فرانسه و حتی دولت اردوغان به خوبی مطلع بودند که کودتا در حال جریان است و با استفاده از بازوهای اطلاعاتی سازمان میت و به صحنه کشاندن مردم، توانستند کودتاچیان را محاصره کنند و آنها را شکست بدهند. [اینجا]
 
اما جعفر حق پناه در گفتگو با خبرآنلاین این گمانه را رد کرد و اظهار داشت امکان ندارد چنین کودتایی با هماهنگی قبلی صورت پذیرد. 
اما تحلیل اثرات این کودتا بر آینده سیاسی ترکیه موضوع دیگری بود که مورد بررسی تحلیلگران قرار گرفت. نیویورک تایمز در مقاله ای نوشت: ناکامی تازه‌ترین کودتای ترکیه زمانی کامل خواهد شد که شاهد بازگشت رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه به وظایف روزانه‌اش در آنکارا باشیم.
 
جواد صالحی استاد علوم سیاسی و کارشناس مسائل ترکیه در گفتگو با خبرآنلاین ادامه راه اردوغان را دشوار توصیف کرد. این کارشناس مرکز مطالعات خاورمیانه در گفتگو با خبرآنلاین اظهار داشت: ترکیه در روزهای آینده، ناامنی در بخشهای قومیتی و ناامنی های اجتماعی شاهد خواهد بود. اما دولت موفق می شود از این پیچ تاریخی عبورکند، منتهی این احتمال هست که در روزهای آتی کشمکش بین دولت و افراد مداخله کننده در کودتا و حتی کسانی که متهم به این امر هستند را پیش رو خواهیم داشت که اگر با عقلانیت و درایت صورت نپذیرد و دولت بخواهد وارد تصفیه حسابهای سیاسی و فیزیکی با معارضین ومنتقدین خود بشود، باید گفت که چالشها گسترش خواهد یافت.
 
ریچارد هاس رئیس شورای روابط خارجی آمریکا که در همان ساعات اولیه‌ پس از کودتا در حساب توییتر خود نوشته بود: «سؤال حقیقی این نیست که اردوغان با کودتاگران چه می‌کند، بلکه این است که با جامعه‌ ترکیه چه خواهد کرد. ایالات متحده و دیگر حامیان دولت اردوغان باید او را به خویشتنداری و اصلاحات دعوت کنند.» [اینجا] پس از چند روز در مقاله ای در رابطه با آینده تحولات ترکیه نوشت:  او می‌گوید ترکیه با وضعیت فعلی‌اش حداکثر می‌تواند به عنوان دوست ما مطرح شود، ما با این ترکیه دشمنی نداریم؛ ولی نمی‌تواند شریک و متحد راهبردی ما معرفی شود، چرا که سیاست و عملکرد او مورد قبول ما نیست.
 
گراهام فولر کارشناس مسائل منطقه هم در مطلبی تاکید کرد: دولت اردوغان به واسطه سیاست های ضد سوری اش دولتی غیر مسئول بوده اما باید همانگونه که دموکراتیک سرکار آمده همانگونه نیز از قدرت کنار گذاشته شود.
 
به هر ترتیب به نظر می رسد این کودتا هرچند در فضای داخلی مسیر را برای پیشبرد برنامه اقتدارگرایانه اردوغان فراهم کند، اما احتمالا به فاصله گرفتن هرچه بیشتر متحدین غربی این کشور از اردوغان و عدالت و توسعه منتج شود. به ویژه که فرآگردهای پساکودتا به شدت از سوی کشورهای غربی مورد نقد قرار گرفته است.