روزنامه نگار روزنامه عرب زبان "الحیات" در یادداشت خود می نویسد:"هنوز زود است که بخواهیم درباره ویژگی های اساسی سیاست خارجی هر یک از نامزدهای احتمالی در انتخابات ریاست جمهوری امریکا اظهار نظر کنیم. با این حال، می توان با قاطعیت گفت که ترامپ و کلینتون هر دو از سیاست های اوباما دوری خواهند جست به خصوص در حوزه مسائل خاورمیانه و منطقه خلیج فارس. دونالد ترامپ انزوا گرایی ای دارد که متفاوت از اوباما است. البته اگر چه هر دو نفر آنان در حوزه خاورمیانه پوتین رییس جمهوری روسیه را به حال خود رها کرده اند. در مورد کشورهای حوزه خلیج فارس اوباما علاقمند به ایران است و اعراب را تنها گذاشته در حالی که ترامپ از کل مسلمانان نفرت دارد چه سنی ها چه شیعیان و علاقمند به برهم زدن برجام است. در سوی دیگر مواضع کلینتون نشان دهنده تلاش اوبرای بازگرداندن روابط امریکا به حالت خوب و مطلوب با متحدان سنتی اش در منطقه می باشد بدون آن که لزوما توافق هسته ای برهم زده شود. با این حال، کلینتون باید درک کند که که اعتماد دولت های عربی منطقه خلیج فارس به او لرزان و متزلزل است. او نشان داده که تمایلاتی به اخوان المسلمین در مصر دارد به خصوص زمانی که وزیر امور خارجه امریکا بود. او با عجله از سرنگونی قذافی در لیبی حمایت کرد اقدامی که آن کشور را درگیر خشونت و تروریسم کرد. واقعیت آن است که در دوران وزارت او بود که اوباما تصمیم گرفت تا عراق را تنها بگذارد جایی که به عرصه جنگ های فرقه ای تبدیل شد. با این حال، در رابطه با تعامل با رهبران کشورهای عربی خلیج فارس کلینتون واقع گراتر و منطقی تر از رقیب خود ترامپ به نظر می رسد". 

به گزارش خرداد، این روزنامه نگار عرب در ادامه می افزاید:"یکی از بزرگترین چالش ها برای کلینتون چگونگی مواجهه با ورق خوردن فصلی جدید در روابط ایران و اعراب است. واقعیت آن است که تداوم سیاست اوباما به دامن گردن افراط گرایی فرقه ای و مذهبی می انجامد و می تواند دامنه آن را به فراتر از منطقه خاورمیانه نیز گسترش دهد. ممکن است سیاست قاطع تر کلینتون در مبارزه علیه داعش بهتر از اوباما به نظر برسد اوبامایی که قصد داشت از نزاع میان شیعه وسنی به عنوان برگ فرقه ای برای بازی در منطقه استفاده کند. به نظر می رسد اوباما حتی تمایل به باز گذاشتن دست نیروهای نظامی در سوریه و عراق داشت در حالی که در ظاهر می گفت مخالف اقدامات آن هاست". 

این روزنامه نگار عرب مدعی است که عمدا یا سهوا این دولت اوباما بود که ایران را تشویق به ایجاد گروه شبه نظامی ای همانند حشد الشعبی در عراق و سوریه و برای حمایت از دولت عبادی کرد. او مدعی است که دولت اوباما با این کار سبب تضعیف نهادهای دولتی عراق و ارتش شد.". 

این روزنامه نگار در ادامه اشاره می کند با شناختی که از شخصیت ترامپ دارد او نسبت به تحولات خاورمیانه بی تفاوت خواهد بود مگر آن که تهدیدی مستقیم علیه خاک امریکا باشد. او می افزاید:"او تمایلی به ناتو ندارد و برایش تعداد کشته ها در خاورمیانه هم اهمیتی ندارد. او حتی به شبه نظامیان شیعه مورد حمایت تهران نیز توجهی ندارد. حتی اگر سردار سلیمانی فرمانده نیروی قدس ایران نیز تبدیل به یک قهرمان برای مسلمانان شیعه شود برای او اهمیتی نخواهد داشت و خود را ملزم به مقابله نخواهد دید". 

البته درغام اشاره می کند که این امنیت ملی و مصالح امریکا است که فراتر از محاسبات فرد رییس جمهوری معمولا سیاست های کلان امریکا را تعیین می کند و در این باره می نویسد:"حتی ترامپ نیز باید از دستورات تشکیلات نظامی و غیر نظامی حاکم پیروی کند. ایالات متحده امریکا فدراسیون روسیه نیست که در آن قدرت ولادیمیر پوتین بیش از نهادها است در امریکا این نهادهای شکل گرفته هستند که تصمیم گیری خواهند کرد. ترامپ هر چقدر هم که مغرور باشد قادر نخواهد بود به یک مرد قوی مانند پوتین تبدیل شود. غرور او رو در روی قانون اساسی امریکا و حزب جمهوریخواه قرار خواهد گرفت. رهبران ارشد حزب جمهوریخواه از دست او عصبانی هستند آنان به او درس فروتنی و تواضع را خواهند داد آنان به او خواهند گفت که یا متواضع خواهی بود یا حمایت ما را نخواهی داشت". 

این روزنامه نگار عرب در ادامه می افزاید:"ترامپ ممکن است در لحن سخنرانی های خود پس از مشاوره با مشاوران سیاست خارجی اش تغییر ایجاد کند. ممکن است از اظهارات نژادپرستانه علیه مسلمانان و مکزیکی ها خودداری کند و به پیچیدگی های روابط بین المللی پی ببرد. از سوی دیگر ممکن است بخواهد برای حفظ پایگاه رای دهندگانش  به پوتین نزدیک شود و با او بر سر باقی ماندن اسد در قدرت توافق کند هر دوی آنان مخالف اسلامگرایی افراطی هستند. پوتین تصمیم گرفته تا با روابط استراتژیک با ایران دولت های سنی را به حشایه براند و درست مانند اوباما از کارت های فرقه ای برای بازی استفاده کند. تفاوت آن دو تنها در این بوده که اوباما باور داشت که به قدرت رسیدن اخوانی ها در تونس، مصر، یمن و لیبی راه حل است و ترکیه را مدل ایده آل برای اسلامگرایان میانه رو می دانست. از سوی دیگر پوتین اسلامگرایی و ظهور آن را تهدیدی وجود علیه روسیه می داند. ترامپ نیز نیز دیدگاه مشابهی را درباره رادیکالیسم سنی دارد اما به نظر نمی رسد آماده اتحاد با ایران به عنوان شریک باشد". 

این روزنامه عرب در پایان می نویسد:"در صورتی که تا زمان باقی مانده به انتخابات انفجارها و حوادث تروریستی در امریکا روی دهند این به نفع ترامپ و به ضرر کلینتون خواهد بود. کلینتون دارای مشکل محبوبیت و ایجاد اعتماد در افکار عمومی است. او در قضیه لیبی و هم چنین در جریان رسوایی ایمیل ها مرتکب اشتباهات جدی شد. اگر پلیس فدرال آمریکا علیه او در این باره حکم دهد او می تواند نامزدی حزب دموکرات را از دست دهد این نتیجه دلخواه برای طرفداران سندرز خواهد بود. حمایت اوباما از او نیز می تواند به ضررش تمام شود و در افکار عمومی تداعی گر اشتباهات اوباما باشد. از سوی دیگر اما تا امروز شواهد نشان می دهند که او اشنا با کاخ سفید است شایسته آن است که نخستین رییس جمهوری زن امریکا باشد اما بازی هنوز تمام نشده و دنیا در حال تماشای آن است".