دلواپسان هنوز هم اصرار دارند «خبر مرگش» را بدهند. همين هفته گذشته «قبر» صنعت هسته‌اي را كندند كه هيچ، پر‌كننده اين قبر را هم معرفي كردند؛ علي‌اكبر صالحي، رييس سازمان انرژي اتمي. روز ملي فناوري هسته‌اي براي مخالفان برجام شده بود روز حمله به توافق هسته‌اي. اما دلواپسان ديگر فقط به ساخت پوستر و ايراد سخنراني‌هاي گاه و بي‌گاه بسنده نمي‌كنند. خلاقيت‌شان در فضاي دانشگاه گل كرده رو به ماكت‌سازي و برقراري مراسم ختم آورده‌اند. در مراسم فاتحه‌خواني خرما پخش مي‌كنند تا تصويرشان از «مرگ صنعت هسته‌اي» كشور پيش چشم مخاطبان پررنگ‌تر و واقعي‌تر جلوه كند.
قبر صنعت هسته‌اي در دانشگاه
خلاقيت‌هاي «دلواپسانه» از روز ٢٢ فروردين در دانشگاه علوم پزشكي كرمان آغاز شد. همانجا كه درست مقابل ورودي يكي از ساختمان‌ها، دانشجويان دلواپس «آرامگاه موقت شهيد فناوري هسته‌اي» را پيش پاي عابران قرار دادند. شهيدي كه از نظر آنها روز تولدش همان روزي بود كه محمود احمدي‌نژاد ده سال پيش آن «خبر خوش هسته‌اي» را به ملت ايران داد؛ روز ٢٠ فروردين ٨٥. با اين تفسير مشخص است كه جلوي تاريخ مرگ آن چه نوشته شده بود؛ روز اجراي برجام يعني ٢٤ دي ٩٤. دانشجويان دلواپس با اين تصوير ساده خيلي راحت به مخاطب خود ميگويند چيزي را كه احمدي‌نژاد به اين ملت هديه داده بود، حسن روحاني از مملكت گرفت. گو اينكه قبل از آن روز ٢٠ فروردين ٨٥، صنعت هسته‌اي ايران نه پيشينه‌اي در دولت‌هاي قبلي داشته و نه كسي كاري براي آن كرده بوده است. اين هم البته جداي از مجادله بر سر اعلام تاريخ مرگ آن است. البته دلواپسان دانشجو در دانشگاه كرمان به همين هم بسنده نكرده‌اند و پاي اعلام دليل فوت اين صنعت را در كشور نيز به سنگ قبر ابداعي خود باز كرده‌اند؛ «شهادت به بهانه حل مشكل معيشت مردم». اين البته ديگر ابداع اين دانشجويان نيست. حرفي است كه از مدت‌ها قبل بزرگان جريان دلواپس روي آن اصرار دارند و انكارهاي دولت هم تا حالا راه به جايي نبرده تا اين عده قبول كنند كه حسن روحاني و مديرانش اين‌قدرها هم همه‌چيز را به موضوع برجام و مذاكرات هسته‌اي پيوند نزده‌اند.
آگهي ترحيم به مثابه كارت دعوت
اما دو روز بعد از اين اقدام، دانشگاه امير كبير تهران در انتظار خلاقيت‌هاي بيشتري بود. آنجا هم مراسم ختم صنعت هسته‌اي برگزار شد، هم ديوار مهرباني هسته‌اي به نمايش در آمد و هم صالحي با هيبتي جديد روي صحنه برده شد. براي مراسمي كه انجمن اسلامي اين دانشگاه برگزار كرده بود كارت دعوتي متفاوت تهيه شد. كارت دعوتي به شكل آگهي ترحيم؛ «با نهايت تاسف و تاثر درگذشت نابهنگام جوان ناكام و اميد فرداي يك ملت، مرحوم مغفور شادروان رآكتور آب سنگين اراك، نواده گرامي صنعت هسته‌اي و برادرخوانده رآكتور تحقيقاتي را به اطلاع كليه دوستان و آشنايان مي‌رسانيم.» يك آگهي ترحيم ديگر هم براي مراسم يادبود «پيشرفت صنعت بومي انرژي هسته‌اي» براي اين مراسم چاپ و توزيع شده بود. نا گفته معلوم است پشت درهاي سالني كه دعوتنامه مراسمش با آگهي ترحيم رآكتور اراك مزين شده، چه خبر است. دلواپسان مي‌خواهند با شوخي و طنز به دولت بگويند كه حتي بعد از اجراي برجام هم هيچگونه شوخي ندارند. اميد آنها اگر تا ديروز متوجه به بن‌بست رسيدن مذاكرات بود، امروز متوجه توقف اجري برجام شده است. برجامي كه تلاش دارند آن را در ترادف با يك «هيچ» بزرگ براي ملت ايران قرار دهند. آنها تابلوي اين «هيچ» را هم طراحي كرده‌اند.
حراج هسته‌اي روي ديوار مهرباني
دلواپسان دانشجو در دانشگاه امير كبير از پديده ديوار مهرباني هم نگذشتند. ديواري كه اگر در فضاي خيابان قرار بود معناي انسانيت را گسترش دهد، براي آنها در اين جلسه بايد محلي مي‌شد از نمايش «فاجعه هسته‌اي». بالاي يك طرف ديوار نوشته شده بود «لازم نداري بردار» و بالاي طرف ديگر «لازم نداري بذار». طبق آرايش اين ديوار دولت ايران در ليست چيزهايي كه لازم نداشت مواردي مثل سوخت اتمي و رآكتورها و سانتريفيوژها و در يك كلام كل صنعت هسته‌اي كشور را گذاشته بود و در طرف ديگر قرار بود چند پفك و چيپس را بردار. چيزهايي از نظر طراحان اين ديوار غربي‌ها براي ايران گذاشته بودند. اين همان مفهوم «هيچ» بود كه دلواپسان اصرار دارند مي‌شود تمام داده‌ها و ستانده‌هاي ايران در برجام را در غالب آن تفسير كرد و توزيع داد.
صالحي و سيمان، در تناسبي متفاوت
اما اوج خلاقيت‌ها به جايي بر مي‌گشت كه دانشجويان دلواپس علي اكبر صالحي را بر روي صحنه نمايش خود بر‌كشيدند. آن هم با هياتي خاص كه خيلي‌ها آن را توهين‌آميز خوانده‌اند. اين ماكت علي‌اكبر صالحي را در حالي به تصوير كشيده كه مشغول ساخت بتون و سيمان است. كاربرد اين سيمان هم البته نا‌گفته مشخص است؛ براي ريختن در قلب رآكتور اراك. موضوعي كه بيش از نه ماه است علي‌اكبر صالحي درباره آن توضيح مي‌دهد اما گويا كسي توضيحات او را متوجه نمي‌شود. نمايش صالحي در حالت بتون‌ريزي و ساخت سيمان در حالي رخ داده كه همين چند روز پيش خبرهاي جديدي از پيشرفت به روز‌سازي اين رآكتور منتشر شده بود. علي اكبر صالحي بارها توضيح داده كه ريختن بتون در قلب رآكتور اراك در واقع به معناي از بين بردن ديگي است كه در اين قلب قرار دارد. آن هم به اين دليل كه به دليل خطرات بعدي اين ديگ قابل استفاده نباشد.
سانسور دستاوردها
همه اين اتفاقات در روزهاي اخير در حالي توسط دانشجويان دلواپس صورت گرفته كه روز بيستم فروردين‌ماه با حضور حسن روحاني از ١٢دستاورد جديد هسته‌اي كشور رونمايي شده بود. مخالفان برجام در حملات اخير خود به توافق هسته‌اي و دولت هيچ اشاره‌اي به اين ١٢دستاورد جديد نداشته‌اند و تقريبا هيچ‌كدام از آنها يادي از اين اتفاق نكرده‌اند. احتمالا به خاطر اينكه ياد كردن از اين دستاوردها بايد با پاسخ به اين سوال ادامه مي‌يافت كه با اين وجود آيا برجام تماما ضرر و زيان براي كشور بوده و مهم‌تر اينكه آيا با اين دستاوردها مي‌توان هنوز بر تعطيلي صنعت هسته‌اي كشور تاكيد كرد؟ دستاوردهاي اخير هسته‌اي كشور در در حوزه‌هاي ليزر، سوخت، سلامت و همچنين دو نوع سانتريفيوژ پيشرفته به نام زونار و اولترا هستند. در اين ميان انحصار ساخت سانتريفيوژهاي زونار و اولترا در جهان در اختيار امريكا و ژاپن بود كه با موفقيت سازمان انرژي اتمي در توليد اين دستگاه‌ها توانستيم اين انحصار را بشكنيم و به سومين كشور توليدكننده آن تبديل شويم. موفقيتي كه هيچ جايي در نمايش اخير دلواپسان پيدا نكرد. آنها تنها مي‌خواستند خبر مرگ صنعت هسته‌اي كشور به دليل اجراي برجام را به مخاطب خود القا كنند و از اين هدف، ذره‌اي فروگذار نكردند.
دلواپسي اقتصادي مقابل وزارت اقتصاد
منتقدان دولت حالا رو به تجمعات اقتصادي آورده‌اند. آنها عجله دارند. عجله براي بهبود وضعيت اقتصادي و ديدن نتايج برجام در سفره مردم. همان برجامي كه البته قبولش هم ندارند. تا قبل از برجام مي‌گفتند دولت همه‌چيز را پاي توافق هسته‌اي گذاشته و حالا درست سه ماه بعد از آغاز اجراي برجام ميگويند نتايج اين توافق كجاي جيب مردم است. البته اين را از همان روز اول هم مي‌گفتند اما از ديروز فاز جديد مخالفت‌خواني‌ها كليد خورده است. اگر تا قبل از برجام بهانه‌ها دفاع از «حق مسلم ملت» بود حالا «رسيدگي به مشكلات اقتصادي» بهانه آنها شده تا به خيابان بيايند. ساختمان وزارت اقتصاد و دارايي نخستين هدف آنها بود. ديروز به سبك همان دلواپسي‌هاي هسته‌اي مقابل وزارت اقتصاد رفته بودند تا بر اجراي دقيق سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي تاكيد كنند. سبك تجمع ديروز هم به همان سبك تجمعات هسته‌اي بود. چند سخنراني تند و يك بيانيه در پايان. حجت‌الله عبدالملكي، استاد اقتصاد دانشگاه امام صادق(ع) با حضور در تجمع دانشجويان اظهار داشت: عملياتي شدن اقتصاد مقاومتي مستلزم آن است كه چهار جبهه فعال شود جبهه اول، جبهه علمي است كه دانشجويان نقش موثري در آن دارند. جبهه دوم، جبهه فرهنگي است كه بايد گفتمان‌سازي شود و بايد اين در ذهن مردم جا بگيرد كه ما مي‌توانيم يك اقتصاد بومي داشته باشيم، مبتني بر قرآن و مبتني بر معارف اهل بيت كه اين الگو مي‌تواند مشكلات اقتصاد مقاومتي ما را حل كند. عبدالملكي، عضو هيات علمي دانشگاه امام صادق (ع) نخستين سخنران آنها بود كه مي‌گفت: وزارت اقتصاد به جاي اينكه وقت خودش را براي هيات‌هاي خارجي كه به دنبال تسخير بازارهاي ايران هستند هدر بدهد، صرف ١٤ هزار بنگاه اقتصادي و كارگاه‌هاي توليدي كند كه تعطيل شده و يا در حال تعطيل شدن هستند. وزارت اقتصاد وقت خودش را صرف كسبه، اصناف و توليدكنندگان كند نه صرف ١٦٠ هيات خارجي كه هدفي جز واردات ندارند و براي سرمايه‌گذاري نيامده‌اند. او با تاكيد براينكه عملكرد وزارت اقتصاد مثبت نيست، تاكيد كرد: وزير اقتصاد بايد ديدگاه اقتصادي دوستانش را در دولت عوض كند و البته اظهارنظرهاي خودش را نيز تغيير دهد. عبدالملكي يادآور شد: مقام معظم رهبري از مشكلات مردم مانند بيكاري، ركود و تورم سخن گفته‌اند و وزير اقتصاد به جاي اينكه نامه بنويسد و بگويد كه مشكلات را حل كرده‌ايم بايد مي‌گفت ما مشكلات را قبول داريم و تمام تلاش‌مان را براي رفع آن انجام مي‌دهيم. پيش‌بيني عبدالملكي از اوضاع اقتصادي آينده كشور، بدتر شدن شرايط بود. در ادامه اين تجمع حسين زينليان، دبيركل اتحاديه جامعه‌اسلامي دانشجويان اظهار داشت: امروز مردم كشورمان با مشكلات اقتصادي و معيشتي فراواني مانند ركود، تورم و بيكاري روبه‌رو هستند و متاسفانه برخي مسوولان هيچ اقدامي براي رفع اين مشكلات انجام نمي‌دهند. اين فعال دانشجويي تاكيد كرد: تا كي قرار است جنس چيني و غربي به كشور وارد شود، پس كي قرار است مسوولان به داد توليدكنندگان خودمان برسند. ما امروز به عنوان نماينده مردم، نه به عنوان حزب يا جناح سياسي، آمده‌ايم تا بگوييم به فكر مستضعفان و مظلومان باشيد. زينليان تصريح كرد: خدايا شاهد باش كه امروز ما در ٢٥ فروردين ٩٥ اينجا جمع شده‌ايم و نسبت به مشكلات اقتصادي مردم كه آنها را به‌شدت آزار مي‌دهد، بي‌تفاوت نيستيم و نبوده‌ايم. پايان اين تجمع هم با خواندن بيانيه مشترك تجمع‌كنندگان همراه بود. بيانيه‌اي كه در آن تاكيد شده بود كه «اميدواريم شاهد نباشيم كه در پايان سال «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» تنها چيزي كه عايد مردم شود حرف، شعار و وعده‌ها و گزارش‌هاي رنگارنگي باشد كه زندگي مردم را سامان نمي‌دهد.» در ادامه بيانيه آمده است: امروز بعد از مدت‌ها به جوانان اين كشور اجازه دادند مطالبات اقتصادي مردم را سر دست گرفته و از مسوولان اقتصادي مطالبه كنند. امروز تورم، ركود، بيكاري و عدم شفافيت مالي و اقتصادي و مالياتي در كشور فاصله ميان فقير و غني را روز به روز بيشتر مي‌كند و عده‌اي هنوز شعارگونه با اقتصاد و معيشت مردم برخورد مي‌كنند.
قبر صنعت هسته‌اي در دانشگاه
خلاقيت‌هاي «دلواپسانه» از روز ٢٢ فروردين در دانشگاه علوم پزشكي كرمان آغاز شد. همانجا كه درست مقابل ورودي يكي از ساختمان‌ها، دانشجويان دلواپس «آرامگاه موقت شهيد فناوري هسته‌اي» را پيش پاي عابران قرار دادند. شهيدي كه از نظر آنها روز تولدش همان روزي بود كه محمود احمدي‌نژاد ده سال پيش آن «خبر خوش هسته‌اي» را به ملت ايران داد؛ روز ٢٠ فروردين ٨٥. با اين تفسير مشخص است كه جلوي تاريخ مرگ آن چه نوشته شده بود؛ روز اجراي برجام يعني ٢٤ دي ٩٤. دانشجويان دلواپس با اين تصوير ساده خيلي راحت به مخاطب خود ميگويند چيزي را كه احمدي‌نژاد به اين ملت هديه داده بود، حسن روحاني از مملكت گرفت. گو اينكه قبل از آن روز ٢٠ فروردين ٨٥، صنعت هسته‌اي ايران نه پيشينه‌اي در دولت‌هاي قبلي داشته و نه كسي كاري براي آن كرده بوده است. اين هم البته جداي از مجادله بر سر اعلام تاريخ مرگ آن است. البته دلواپسان دانشجو در دانشگاه كرمان به همين هم بسنده نكرده‌اند و پاي اعلام دليل فوت اين صنعت را در كشور نيز به سنگ قبر ابداعي خود باز كرده‌اند؛ «شهادت به بهانه حل مشكل معيشت مردم». اين البته ديگر ابداع اين دانشجويان نيست. حرفي است كه از مدت‌ها قبل بزرگان جريان دلواپس روي آن اصرار دارند و انكارهاي دولت هم تا حالا راه به جايي نبرده تا اين عده قبول كنند كه حسن روحاني و مديرانش اين‌قدرها هم همه‌چيز را به موضوع برجام و مذاكرات هسته‌اي پيوند نزده‌اند.
آگهي ترحيم به مثابه كارت دعوت
اما دو روز بعد از اين اقدام، دانشگاه امير كبير تهران در انتظار خلاقيت‌هاي بيشتري بود. آنجا هم مراسم ختم صنعت هسته‌اي برگزار شد، هم ديوار مهرباني هسته‌اي به نمايش در آمد و هم صالحي با هيبتي جديد روي صحنه برده شد. براي مراسمي كه انجمن اسلامي اين دانشگاه برگزار كرده بود كارت دعوتي متفاوت تهيه شد. كارت دعوتي به شكل آگهي ترحيم؛ «با نهايت تاسف و تاثر درگذشت نابهنگام جوان ناكام و اميد فرداي يك ملت، مرحوم مغفور شادروان رآكتور آب سنگين اراك، نواده گرامي صنعت هسته‌اي و برادرخوانده رآكتور تحقيقاتي را به اطلاع كليه دوستان و آشنايان مي‌رسانيم.» يك آگهي ترحيم ديگر هم براي مراسم يادبود «پيشرفت صنعت بومي انرژي هسته‌اي» براي اين مراسم چاپ و توزيع شده بود. نا گفته معلوم است پشت درهاي سالني كه دعوتنامه مراسمش با آگهي ترحيم رآكتور اراك مزين شده، چه خبر است. دلواپسان مي‌خواهند با شوخي و طنز به دولت بگويند كه حتي بعد از اجراي برجام هم هيچگونه شوخي ندارند. اميد آنها اگر تا ديروز متوجه به بن‌بست رسيدن مذاكرات بود، امروز متوجه توقف اجري برجام شده است. برجامي كه تلاش دارند آن را در ترادف با يك «هيچ» بزرگ براي ملت ايران قرار دهند. آنها تابلوي اين «هيچ» را هم طراحي كرده‌اند.
حراج هسته‌اي روي ديوار مهرباني
دلواپسان دانشجو در دانشگاه امير كبير از پديده ديوار مهرباني هم نگذشتند. ديواري كه اگر در فضاي خيابان قرار بود معناي انسانيت را گسترش دهد، براي آنها در اين جلسه بايد محلي مي‌شد از نمايش «فاجعه هسته‌اي». بالاي يك طرف ديوار نوشته شده بود «لازم نداري بردار» و بالاي طرف ديگر «لازم نداري بذار». طبق آرايش اين ديوار دولت ايران در ليست چيزهايي كه لازم نداشت مواردي مثل سوخت اتمي و رآكتورها و سانتريفيوژها و در يك كلام كل صنعت هسته‌اي كشور را گذاشته بود و در طرف ديگر قرار بود چند پفك و چيپس را بردار. چيزهايي از نظر طراحان اين ديوار غربي‌ها براي ايران گذاشته بودند. اين همان مفهوم «هيچ» بود كه دلواپسان اصرار دارند مي‌شود تمام داده‌ها و ستانده‌هاي ايران در برجام را در غالب آن تفسير كرد و توزيع داد.
صالحي و سيمان، در تناسبي متفاوت
اما اوج خلاقيت‌ها به جايي بر مي‌گشت كه دانشجويان دلواپس علي اكبر صالحي را بر روي صحنه نمايش خود بر‌كشيدند. آن هم با هياتي خاص كه خيلي‌ها آن را توهين‌آميز خوانده‌اند. اين ماكت علي‌اكبر صالحي را در حالي به تصوير كشيده كه مشغول ساخت بتون و سيمان است. كاربرد اين سيمان هم البته نا‌گفته مشخص است؛ براي ريختن در قلب رآكتور اراك. موضوعي كه بيش از نه ماه است علي‌اكبر صالحي درباره آن توضيح مي‌دهد اما گويا كسي توضيحات او را متوجه نمي‌شود. نمايش صالحي در حالت بتون‌ريزي و ساخت سيمان در حالي رخ داده كه همين چند روز پيش خبرهاي جديدي از پيشرفت به روز‌سازي اين رآكتور منتشر شده بود. علي اكبر صالحي بارها توضيح داده كه ريختن بتون در قلب رآكتور اراك در واقع به معناي از بين بردن ديگي است كه در اين قلب قرار دارد. آن هم به اين دليل كه به دليل خطرات بعدي اين ديگ قابل استفاده نباشد.
سانسور دستاوردها
همه اين اتفاقات در روزهاي اخير در حالي توسط دانشجويان دلواپس صورت گرفته كه روز بيستم فروردين‌ماه با حضور حسن روحاني از ١٢دستاورد جديد هسته‌اي كشور رونمايي شده بود. مخالفان برجام در حملات اخير خود به توافق هسته‌اي و دولت هيچ اشاره‌اي به اين ١٢دستاورد جديد نداشته‌اند و تقريبا هيچ‌كدام از آنها يادي از اين اتفاق نكرده‌اند. احتمالا به خاطر اينكه ياد كردن از اين دستاوردها بايد با پاسخ به اين سوال ادامه مي‌يافت كه با اين وجود آيا برجام تماما ضرر و زيان براي كشور بوده و مهم‌تر اينكه آيا با اين دستاوردها مي‌توان هنوز بر تعطيلي صنعت هسته‌اي كشور تاكيد كرد؟ دستاوردهاي اخير هسته‌اي كشور در در حوزه‌هاي ليزر، سوخت، سلامت و همچنين دو نوع سانتريفيوژ پيشرفته به نام زونار و اولترا هستند. در اين ميان انحصار ساخت سانتريفيوژهاي زونار و اولترا در جهان در اختيار امريكا و ژاپن بود كه با موفقيت سازمان انرژي اتمي در توليد اين دستگاه‌ها توانستيم اين انحصار را بشكنيم و به سومين كشور توليدكننده آن تبديل شويم. موفقيتي كه هيچ جايي در نمايش اخير دلواپسان پيدا نكرد. آنها تنها مي‌خواستند خبر مرگ صنعت هسته‌اي كشور به دليل اجراي برجام را به مخاطب خود القا كنند و از اين هدف، ذره‌اي فروگذار نكردند.
دلواپسي اقتصادي مقابل وزارت اقتصاد
منتقدان دولت حالا رو به تجمعات اقتصادي آورده‌اند. آنها عجله دارند. عجله براي بهبود وضعيت اقتصادي و ديدن نتايج برجام در سفره مردم. همان برجامي كه البته قبولش هم ندارند. تا قبل از برجام مي‌گفتند دولت همه‌چيز را پاي توافق هسته‌اي گذاشته و حالا درست سه ماه بعد از آغاز اجراي برجام ميگويند نتايج اين توافق كجاي جيب مردم است. البته اين را از همان روز اول هم مي‌گفتند اما از ديروز فاز جديد مخالفت‌خواني‌ها كليد خورده است. اگر تا قبل از برجام بهانه‌ها دفاع از «حق مسلم ملت» بود حالا «رسيدگي به مشكلات اقتصادي» بهانه آنها شده تا به خيابان بيايند. ساختمان وزارت اقتصاد و دارايي نخستين هدف آنها بود. ديروز به سبك همان دلواپسي‌هاي هسته‌اي مقابل وزارت اقتصاد رفته بودند تا بر اجراي دقيق سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي تاكيد كنند. سبك تجمع ديروز هم به همان سبك تجمعات هسته‌اي بود. چند سخنراني تند و يك بيانيه در پايان. حجت‌الله عبدالملكي، استاد اقتصاد دانشگاه امام صادق(ع) با حضور در تجمع دانشجويان اظهار داشت: عملياتي شدن اقتصاد مقاومتي مستلزم آن است كه چهار جبهه فعال شود جبهه اول، جبهه علمي است كه دانشجويان نقش موثري در آن دارند. جبهه دوم، جبهه فرهنگي است كه بايد گفتمان‌سازي شود و بايد اين در ذهن مردم جا بگيرد كه ما مي‌توانيم يك اقتصاد بومي داشته باشيم، مبتني بر قرآن و مبتني بر معارف اهل بيت كه اين الگو مي‌تواند مشكلات اقتصاد مقاومتي ما را حل كند. عبدالملكي، عضو هيات علمي دانشگاه امام صادق (ع) نخستين سخنران آنها بود كه مي‌گفت: وزارت اقتصاد به جاي اينكه وقت خودش را براي هيات‌هاي خارجي كه به دنبال تسخير بازارهاي ايران هستند هدر بدهد، صرف ١٤ هزار بنگاه اقتصادي و كارگاه‌هاي توليدي كند كه تعطيل شده و يا در حال تعطيل شدن هستند. وزارت اقتصاد وقت خودش را صرف كسبه، اصناف و توليدكنندگان كند نه صرف ١٦٠ هيات خارجي كه هدفي جز واردات ندارند و براي سرمايه‌گذاري نيامده‌اند. او با تاكيد براينكه عملكرد وزارت اقتصاد مثبت نيست، تاكيد كرد: وزير اقتصاد بايد ديدگاه اقتصادي دوستانش را در دولت عوض كند و البته اظهارنظرهاي خودش را نيز تغيير دهد. عبدالملكي يادآور شد: مقام معظم رهبري از مشكلات مردم مانند بيكاري، ركود و تورم سخن گفته‌اند و وزير اقتصاد به جاي اينكه نامه بنويسد و بگويد كه مشكلات را حل كرده‌ايم بايد مي‌گفت ما مشكلات را قبول داريم و تمام تلاش‌مان را براي رفع آن انجام مي‌دهيم. پيش‌بيني عبدالملكي از اوضاع اقتصادي آينده كشور، بدتر شدن شرايط بود. در ادامه اين تجمع حسين زينليان، دبيركل اتحاديه جامعه‌اسلامي دانشجويان اظهار داشت: امروز مردم كشورمان با مشكلات اقتصادي و معيشتي فراواني مانند ركود، تورم و بيكاري روبه‌رو هستند و متاسفانه برخي مسوولان هيچ اقدامي براي رفع اين مشكلات انجام نمي‌دهند. اين فعال دانشجويي تاكيد كرد: تا كي قرار است جنس چيني و غربي به كشور وارد شود، پس كي قرار است مسوولان به داد توليدكنندگان خودمان برسند. ما امروز به عنوان نماينده مردم، نه به عنوان حزب يا جناح سياسي، آمده‌ايم تا بگوييم به فكر مستضعفان و مظلومان باشيد. زينليان تصريح كرد: خدايا شاهد باش كه امروز ما در ٢٥ فروردين ٩٥ اينجا جمع شده‌ايم و نسبت به مشكلات اقتصادي مردم كه آنها را به‌شدت آزار مي‌دهد، بي‌تفاوت نيستيم و نبوده‌ايم. پايان اين تجمع هم با خواندن بيانيه مشترك تجمع‌كنندگان همراه بود. بيانيه‌اي كه در آن تاكيد شده بود كه «اميدواريم شاهد نباشيم كه در پايان سال «اقتصاد مقاومتي، اقدام و عمل» تنها چيزي كه عايد مردم شود حرف، شعار و وعده‌ها و گزارش‌هاي رنگارنگي باشد كه زندگي مردم را سامان نمي‌دهد.» در ادامه بيانيه آمده است: امروز بعد از مدت‌ها به جوانان اين كشور اجازه دادند مطالبات اقتصادي مردم را سر دست گرفته و از مسوولان اقتصادي مطالبه كنند. امروز تورم، ركود، بيكاري و عدم شفافيت مالي و اقتصادي و مالياتي در كشور فاصله ميان فقير و غني را روز به روز بيشتر مي‌كند و عده‌اي هنوز شعارگونه با اقتصاد و معيشت مردم برخورد مي‌كنند.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
