شبکه خبری "سی ان ان" همزمان با افزایش تنش در شبه جزیره کره میان کره شمالی و کره جنوبی به سبب آزمایش بمب هیدروژنی اخیر پیونگ یانگ به موضوع درس هایی پرداخته که توافق هسته ای ایران و 1+5 می تواند برای کره شمالی داشته باشد.

به گزارش خرداد، "پاتریشیا لوئیس" مدیر بخش تحقیقات امنیت بین الملل اندیشکده چتم هاوس و "بیزا اونال" پژوهشگر آن اندیشکده در این مطلب اشاره می کنند که سیزده سال پیش کره شمالی خروج خود از پیمان منع گسترش تسلیحات کشتار جمعی (ان پی تی) را اعلام کرد. از آن زمان آن کشور سه انفجار هسته ای بزرگ زیرزمینی انجام داده است و با مجازات های بین المللی مواجه شده است.

نویسندگان این مطلب اشاره می کنند که با این حال، روز چهارشنبه آن کشور یکی از بغرنج ترین آزمایش ها خود را انجام داد: آزمایش بمبی هیدروژنی. آنان می نویسد:"صرفنظر از اینکه آیا این آزمایش واقعا مربوط به "بمب هیدروژنی" بوده باشد (و در این باره شک و تردیدهایی وجود دارد) این موضوع باعث ایجاد تنش در شبه جزیره کره شده است.

نویسندگان مطلب در ادامه می نویسند:"بمب هیدروژنی که اغلب به عنوان سلاح گرمایشی – هسته ای شناخته می شود برای انفجار دو مرحله را می گذراند نخست انرژی به مقدار کافی بر اثر شکافت حاصل می شود و در هسته متمرکز می شود، پلاسما ایجاد شده و امکان واکنش های همجوشی را امکان پذیر می سازد در نتیجه بمب های هیدروژنی انفجاری سه برابر بزرگتر از انفجار بمب اتمی دارد.

نویسندگان مطلب می افزایند:"سوال کلیدی در اینجاست که ایا کره شمالی به دانش فنی برای قرار دادن این سلاح بر روی کلاهک موشک های بالستیک دست یافته اند. جامعه بین المللی باید در این باره چگونه واکنش نشان دهد"؟

سی ان ان اشاره می کند که پیش از این در گفت و گوهای شش جانبه بی نتیجه ای درباره مسئله هسته ای کره شمالی انجام شده بود اما برخلاف گفت و گوهای ایران و 1+5 به نتیجه نرسید.

سی ان ان در بیان علل به نتیجه نرسیدن گفت و گوهای کره شمالی می نویسد:"نخست آن که در مورد به نتیحه رسیدن مذکرات نیازمند طی روند دیپلماسی خط دو است یعنی آن که فعالان و نمایندگان محافل دانشگاهی و نهادهای غیر دولتی بین المللی با همتایان ایرانی خود به بحث و گفت و گو بپردازند. نکته دوم آن که درباره مذاکرات هسته ای ایران و 1+4 اتحادیه اروپا و سازمان ملل نقش مهمی ایفا کردند و به آن گفت و گوها مشروعیت بخشیدند. نکته سوم آن که برای اعتماد سازی زمان لازم است و درباره ایران و امریکا این زمان گذاشته شد و تمرکز بر روی جنبه های فنی موضوع بیش از مسائل و اختلاف نظرهای سیاسی بود. در نهایت آن که توافق هسته ای ایران نیازمند تعهد امریکا و روسیه و توافق آنان با یکدیگر بود که این موضوع نیز روی داد".

نویسندگان این مقاله در ادامه اشاره می کنند که البته تفاوت های انکار ناپذیری میان برنامه هسته ای ایران و کره شمالی وجود دارد و در این باره می نویسند:"تفاوت عمده میان ایران و کره شمالی از آن رو است که ایران تنها دارای یک برنامه هسته ای صلح آمیز است در حالی که که غربی ها مدعی بودند دارای ظرفیت بالقوه برای تبدیل شدن به مرحله نظامی و تسلیحاتی است. این در حالیست که کره شمالی اکنون بمب هسته ای در اختیار دارد".

آنان در پایان اشاره می کنند که توافق هسته ای ایران و 1+5 نمونه ای از پیشرفت بود که توسط بازیگران کلیدی بین المللی خاصل شد و نشان دادند که امنیت بین المللی و منع گسترش تسلیحات هسته ای باید در اولویت قرار گیرند. اکنون نیز روسیه و چین به همراه ژاپن، کره جنوبی و امریکا می توانند در قبال کره شمالی نقش مشابه را ایفا کنند".