طبق این تحقیق که به سرپرستی هِنری لین از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمتسونین (CfA) اداره می‌شود، احتمالاً فرضیه پان اسپرمیا به‌صورت یک سیستم ارسال حیات فرازمینی از سیاره‌ای به سیاره دیگر عمل کند. 

در فرضیه دیگری گفته می‌شود که این انتقال حیات از سیاره‌ای به سیاره توسط یک تمدن هوشمند و از طریق کاشت کپسول‌های حاوی جزییات زیست‌شناسی همان تمدن صورت می‌گیرد. در فرضیه‌ای دیگر نیاز به این‌گونه انتقال حیات را منتفی دانسته و حدس می‌زنند که ذرات زیستی مرده و منجمدی که به سنگ‌های فضایی چسبیده‌اند به‌عنوان الگوی اولیه‌ای برای نشر بذر حیات جدید زیستی عمل می‌کنند. به این قضیه نِروپان اسپرمیا می‌گویند. 

تمامی این فرایندها تاکنون در حد فرضیه محض باقی‌مانده‌اند و در تحقیق جدید نیز هنوز مشخص نشده است که حیات فرازمینی دقیقاً به چه طریقی ممکن است تکثیر یابد اما محققان اعلام کرده‌اند: ما مطمئنیم که گروه اجسام فضایی از سیاره‌ای به سیاره دیگر می‌روند. برای نمونه گونه‌ای از سنگ آسمانی که در زمین کشف‌شده متعلق به سیاره مریخ است. آثار ایزوتوپی روی این سنگ مشابه موادی است که از یافته‌های گروه ربات‌های اکتشافی روی این سیاره سرخ به‌دست‌آمده است. این سنگ‌ها درواقع بخش‌هایی از پوسته مریخ‌اند که پس از انفجار اولیه به فضا پرتاب شدند. 

لین و لوئب با استفاده از یک مدل کامپیوتری به این فرضیه دست یافتند که بذرهای زیستی یک سیاره در طول زمان به‌تمامی جهات پراکنده می‌شوند. چنانچه این بذرها به سیاره‌های قابل سکونت برسند شانس ادامه حیات پیداکرده و واحه‌های زیستی متعددی را به وجود می‌آورند که می‌توان آن‌ها را به کمک تلسکوپ‌های فضایی نسل‌های بعد شناسایی کرد. علاوه بر این اگر بتوان دنیاهای دیگری را که بدین روش حیات می‌یابند، شناسایی کرد پس می‌توان الگوی آن را نیز تعیین کرد. به گفته لین در فرضیه آن‌ها خوشه های حیات زیستی همانند حباب‌های درون یک دیگ به وجود  می‌آیند و روی‌هم قرار می گیرند. 

طبق نتایج تحقیقات این دانشمندان که در برای انتشار در Astrophysical Journal Letters پذیرفته‌شده است، فرضیه آن‌ها نوعی الگوی ویروسی شکل دارد و بر اساس آن باید حیات زیستی به‌سرعت تکثیر یابد در غیر این صورت توسط ستاره‌های اطراف کهکشان از بین می‌روند. اگر در حال حاضر پان اسپرمیا در کهکشان راه شیری نیز در جریان باشد، بنابراین قرار گرفتن کره زمین‌بر لبه این حباب ویروسی به نفع ما خواهد بود. در این شرایط تمامی حیات احتمالی معلق در فضا تنها در نیمی از آسمان وجود خواهند داشت و نیمه دیگر علی‌رغم وجود حیات فرازمینی قابل سکونت، همچنان خالی خواهد ماند. 

لین ادامه می‌دهد: این حقیقت که ما احتمالاً قادر به رمزگشایی آثار زیستی ماورای زمین هستیم پیشرفت بسیار بزرگی است اما باید خوشه دنیاهای سکونت یافته را نیز بیابیم و این خود مستلزم پاسخ به این پرسش است که: آیا پان اسپرمیا یک مکانیسم ثابت دارد؟ اما بازهم سؤالی بنیادین‌تر مطرح می‌شود: آیا روی زمین نیز حیات به همین طریق شکل گرفت؟ و در منظومه شمسی و حتی دیگر ستاره‌ها منتشر شد؟ 

شایان‌ذکر است که بر اساس فرضیه پان اسپرمیا (پان به معنای همه و اسپرما به معنای بذر هستند) زندگی درجایی به وجود نمی‌آید بلکه همواره در جهان وجود داشته، بذرهای آن در جای‌جای جهان هستی، پراکنده‌شده و پیوسته از نقطه‌ای به نقطه دیگر انتقال می‌یابد. طرفداران این فرضیه اعتقاددارند اندامگان( حیات روی زمین) توسط این بذرها از فضا وارد زمین شده است