53 سال از شبی دهشتناك كه آسمان آوار روستاييان بويين‌زهرا شد، مي‌گذرد. ساعت 22:55 دقیقه دهم شهریور 1341، زمین لرزه مهیبی که وسعت آن 7.2 در مقیاس ریشتر اعلام گرديد، بخش وسیعی از ایران را لرزاند. مرکز اصلی این زمین لرزه که تا آن هنگام در نوع خود در یک قرن اخیر منحصر به فرد بشمار می‌رفت، بلوک زهرا از توابع شهرستان قزوین بود. 

به گزارش نواندیش، شدت زلزله و پي‌آمدهاي فاجعه‌بارش، آنچنان بود كه بيش از بیست هزار نفر از اهالي منطقه بويين‌زهرا کشته، و دو هزار و ‪۸۰۰‬ نفر زخمی و 100 هزار نفر از اهالی بی‌خانمان شدند. در این زمین لرزه که سرزمینی به وسعت چهل هزار کیلومتر مربع را در برمي‌گرفت، بیش از 294 روستا از جمله دانسفهان، خوزنین، توفک، رودک، سگزآباد، رستم آباد، آغچه مزار و ایپک و... با خاک یکسان گردید و بسیاری از آثار و مکان‌های قدیمی و تاریخی منطقه بویین‌زهرا از جمله قلعه باستانی رودک از بین رفت.

بویین‌زهرا همواره منطقه‌ای لرزه‌خیز به شمار آمده است. این منطقه روی گسل قرار دارد و با توجه به این امر زلزله به جزیی از وقایع زندگی در این شهرستان تبدیل شده است. بویین‌زهرا تاکنون زمین‌لرزه‌های شدیدی را به خود دیده که تلفات بسیاری بر جای گذاشته است که از آن جمله علاوه بر زمین‌لرزه سال ۴۱، می‌توان به دو زمین‌لرزه سال ۵۶ و ۱۶ فروردین ۱۲۹۲ اشاره کرد که دست‌کم ۱۲۰۰ کشته بر جای گذاشت. 

مسوولان بعد‌ها مهم‌ترین علل تخریب و خرابی‌ها در زلزله سال ۴۱ در منطقه بویین‌زهرا را شدت بالای زلزله و آسیب‌پذیری بنا‌ها عنوان کردند. به دلیل بافت سنتی روستاهای منطقه، خشتی و گلی بودن بنا‌ها، نبود راه روستایی و ناآشنایی مردم با کمک‌های اولیه، امکان خدمات‌رسانی سریع به‌سانحه‌دیدگان به هیچ‌وجه امکان نداشت، به همین دلیل تلفات این زلزله بسیار بالا و فرا‌تر از حد پیش‌بینی‌های مسوولان وقت از یک زلزله بود و آمار بالای کشته‌شدگان فاجعه بویین‌زهرا را به عزایی ملی تبدیل کرد. 

عمق فاجعه، نه تنها مردم ایران که جامعه جهانی را به شدت متاثر کرد. کاروانِ کمک‌های جمع‌آوری شده توسط مرحوم غلامرضا تختی و کمک مردمان کشورهای دیگر به زلزله‌زدگان منطقه از جمله جلوه‌های ماندگار این واقعه بود که در یادها ماند. همزمان رسانه‌های خارجی هم این واقعه را به عنوان یکی از بزرگترین فجایع انسانی قرن مورد پوشش خبری گسترده قرار دادند.

پل شاتزر، عکاسِ مجله «LIFE» از جمله افرادی بود که برای پوشش خبری زلزله بویین‌زهرا به ایران آمد. تصاویر ثبت شده توسط او که در شماره روز ۲۱ سپتامبر ۱۹۶۲ این مجله به چاپ رسید، از گویاترین یادگارهای فاجعه به شمار می‌آیند. فاجعه‌ای که نیم قرن پس از وقوع، همچنان در یاد و خاطره ایرانیان و بخصوص مردمان آن دیار زنده است.