آرش برهانی را در ورزشگاه ثامن مشهد با همان سرزندگی و نشاط دیدیم که پیش‌تر و در فصول اوج می‌دیدیم. آرش پنج‌شنبه شب در ورزشگاه ثامن فاصله بسیاری داشت با آن آرشی که فصل قبل مشاهده شد.

شماره 9 با سیمایی کاملا متفاوت - نه به لحاظ ظاهری بلکه فنی - پیش روی‌مان قرار گرفته بود. برهانی می‌کوشید به واسطه برخورداری از تجربه‌اش به حرکات هجومی استقلال نظم دهد. او هرگاه در خط حمله صاحب توپ می‌شد با آرامش و اعتماد به نفس توپ را زیر پا می‌چرخاند.

آرش حقیقتا بازیکنی بود از جنس سال‌های جوانی، بازیکنی که مطلقا استرس و ناکارآمدی گاه و بیگاهش در خط حمله را نداشت. آرش متحول شده بود که چرایی‌اش را باید هم از مظلومی پرسید و هم از خودش.

اینکه به لحاظ فنی در ماه‌های اخیر چه کرده و از مظلومی چه شنیده که این اندازه تاثیرپذیر و متفاوت جلوه کرده است را باید دقیق‌تر جستجو کرد. نتیجه این کیفیت اگر تداوم داشته باشد بی‌شک پایداری شماره 9 در خط حمله استقلال خواهد بود.

آنچه در هفته اول دیدیم به ذهن‌مان می‌رساند که برهانی با این کیفیت همواره در ترکیب اصلی استقلال باشد و به عنوان بازیکنی میدان دیده و با تجربه همواره آن جلو جولان بدهد.

برهانی در بازی پنج‌شنبه شب گلی به ثمر نرساند اما در ترکیب تیمش بسیار تاثیرگذار بود و به نوعی بدل شده بود به مغز متفکر تیم مظلومی در خط حمله و توپ را از این ناحیه برای دیگر مهاجمان پخش می‌کرد.

تقسیم توپ را معمولا پلی‌میکرها برعهده دارند اما در شبی که کرار جاسم یک بیکاره به تمام معنا بود در ترکیب آبی‌ها، آرش برهانی به مرکز ثقل تیمش بدل شد و با وجود از دست دادن یکی دو موقعیت اما در خلق فرصت برای دیگر بازیکنان بسیار موفق بود. نمونه‌اش گل اول؛ آنجا که سجاد از میان مدافعان سیاه‌جامگان گریخت و با ضربه سر دروازه فروزان را تسخیر کرد.

آن گل بیش از آنکه حاصل تیزهوشی سجاد و جاگیری مناسب باشد، حاصل ارسال دقیق و فریبنده‌ای بود که برهانی از جناح راست انجام داد. آرش آنقدر این سانتر را دقیق ارسال کرد که راهی جز گلزنی هم باقی نمی‌ماند. برهانی با ریتم‌دهی مناسب به هجوم‌های تیمش در حقیقت آن نقشی را که کرار جاسم باید در ترکیب آبی‌ها ایفا می‌کرد، ارائه کرد و در روزی که هافبک عراقی هیچ یک از وظایف بازیسازی را به درستی در میدان پیاده نکرد و امید ابراهیمی نیز یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان میدان بود، نقش اصلی را در خط آتش تیمش بازی کرد.

او علاوه بر اینکه خودش می‌کوشید گاهی در موقعیت گل قرار بگیرد با پاس‌های دقیق درصدد ساختن موقعیت گل بود. ملاک قرار دادن تنها یک بازی شاید ارزیابی صحیحی از آنچه رقم خواهد خورد، نباشد اما در ایستگاه نخست به وضوح مشاهده کردیم که برهانی تا چه اندازه متحول شده بود که اگر این وضعیت تداوم یابد مظلومی هیچ دغدغه‌ای در خط حمله‌اش نخواهد داشت.

استقلال در همین هفته نخست تیمی امیدوارکننده در خط حمله بود و شاید همانطور که پیش‌بینی شده، آقای گل از تیم مظلومی بیرون آید. با این حال اما آنچه استقلال را به روزهای بهتر سوق می‌دهد، سازماندهی یک خط دفاع رسوخ‌ناپذیر و با برنامه است.

گلی که آبی‌ها در مشهد دریافت کردند می‌تواند پیش زمینه‌ای برای تغییرات و تمرینات تازه‌تر باشد. مهدی رحمتی نیز همچنان روی خروج‌های خود لنگ می‌زند که این برای حریفان استقلال یک مزیت بزرگ محسوب می‌شود.