سلسله نشست های جمعی از فعالین رسانه ای و دانشجویان علوم سیاسی اینبار با حضور دکتر جواد اطاعت بر پایه دو محور برگزار شد: توافق هسته ای و انتخابات پیشروی مجلس شورای اسلامی. تعداد زیادی از سوالات این نشست 2 ساعته در خصوص توافق هسته ای بود تا انتخابات پیشرو، و این نشان از اهمیت موضوع برای اصحاب رسانه و دانشجویان علوم سیاسی را به همراه داشت. اما این مباحث به موضاعاتی دیگر از جمله انتقاد به دولت نیز کشیده شد.

به گزارش روزنو، از آنجا که این جلسات تخصصی به منظور استفاده بیشتر از نقطه نظرات اساتید و صاحب نظران حوزه های مختلف برگزار می شود بنابراین صرفا بخشی از این پرسش و پاسخ ها در اختیار مخاطبان قرار می گیرد.

چرا با وجود حمایت قاطع مقام معظم رهبری از تیم مذاکره کننده هسته ای دلواپسان کماکان در حال تخریب دولت می باشند؟

تیم مذاکره کننده هسته ای از ابتدای شروع مذاکرات توسط گروهی خاص که نام خود را دلواپسین گذاشتند آزادانه مورد انتقاد و تخریب قرار گرفتند. اما همین گروه در دولت گذشته نه تنها کمترین اجازه ای به منتقدین خود جهت ابراز بیان نمی دادند، بلکه در صورت شنیدن هر نقدی هجمه های فراوانی وارد می کردند. ولی با وجود این تناقضات در عملکرد دلواپسان، ما شنیده شدن صدای منتقدین را به فال نیک می گیریم و نفس این کار را خوب می دانیم چون معتقدیم این سخنان باعث تکثر دیدگاه ها می شود. ولی متاسفانه باید بگویم موضوع هسته ای از بحث فنی خارج شده و کاملا به بحثهای سیاسی گرایش پیدا کرده است.

اشکال کار کجاست؟ آیا دولت در تشریح فعالیت خود ضعفی دارد که اینگونه مورد هجمه منتقدین قرار می گیرد؟

خارج از اینکه دولت در این خصوص ضعف دارد و این موضوعات در جلسات مختلف به مسئولین انتقال داده شده است اما شیطنت رسانه ها از جمله صدا و سیما غیر قابل انکار می باشد. آنها با برگزاری مناظره های هدف دار سعی بر تهی نشان دادن منطق حامیان دولت دارند. مثلا در مناظره های هسته ای با دعوت از اصولگرایان شاخص و مطلع و قرار دادن آنها در کنار افراد گزینش شده سعی بر پنهان کردن حقایق و شنیده نشدن صدای واقعی به گوش مردم هستند. فکر کنید کسی سنگی را به چاه عمیقی انداخته که صد عاقل به دنبال خارج کردن آن بوده اند و حالا که این زحمات به نتیجه رسیده است ولی منتقدین تاکید بر دادن امتیازتی به تیم مقابل هستند. اما به این سوال پاسخ نمی دهند، چه کسی باعث این اتفاق شده که کشور مجبور به دادن این امتیازات به بیگانگان شده است؟

نقش راه آمریکا در مذاکرات با ایران چیست؟ در واقع هدف واقعی آنان از اعمال این تحریم ها رسیدن به چه نقطه ای است؟

در گذشته جلسه ای با حضور رئیس جمهور اصلاحات داشتیم و در آن برنامه سخنرانی در این خصوص داشتم که عنوان کردم استراتژی آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم در مورد کشورهای متخاصم ایجاد فشار به قصد عقب ماندگی آنها است تا آن کشور را الگو در جهان قرار دهند. الگوی ویترینی آمریکا بر این اساس است که کشوری که با ما خوب هست از این وضعیت مطلوب اقتصادی برخوردار است و این کشوری که با ما بد هست از این وضعیت نامطلوب اقتصادی برخوردار است.

به طور مثال در آسیای شرقی کره جنوبی به علت داشتن رابطه خوب دارای یک اقتصاد رو به رشد می باشد ولی کره شمالی به علت دشمنی محکوم به عقب افتادگی است. یا در آمریکای شمالی کوبا به علت دشمنی با ایالات متحده در یک انزوای سیاسی و رشد نیافتگی قرار دارد اما پاناما به عنوان یک متحد کشوری توسعه یافته شناخته می شود. در خاورمیانه نیز به همین صورت است، آمریکا می خواهد ایران توسعه نیافته را در مقابل کشورهای عربی توسعه یافته قرار دهد.

اعمال تحریم ها چه آسیبی به اقتصاد کشور زده است؟

یادم هست در جلسه آقای روحانی بسیار ناراحت بود و این اتفاق را تعریف کرد که شاید شما نیز شنیده باشید، ایشان می گفتند: همان ایام شروع کار دولت، کشور هند یک کشتی ایرانی به همراه محموله آن را به علت عدم پرداخت بدهی با خدمه توقیف کرده بود و اجازه هیچگونه ترددی به آن نمی داد. بعد از پیگیری متوجه شدم این شرکت به علت تحریم های بانکی نتوانسته است به تعهدات مالی خود عمل کند و این موضوع باعث وقوع این اتفاق شده است، بلافاصله به مسئولین مربوطه گفتم به علت وجود حساب مالی زیاد از فروش نفت در کشور هند طلب این شرکت از آن حسابها پرداخته شود تا این مشکل برطرف شود اما در کمال تعجب گفتند: حتی نمی توانند به علت تحریم ها از حساب خودمان در آن کشور پولی برداشت کنند. در نهایت برای حل این مشکل مجبور به ارسال پول نقد با چمدان شدیم تا کشتی و خدمه آزاد شوند.

بسیاری معتقد هستند توافق هسته ای بدترین توافق بوده است، نظر شما چیست؟

با فرض اینکه این توافق بدترین توافق ممکن بوده سوال این است چه کسی باعث به وجود آمدن این اتفاق بوده که دولت فعلی مجبور به دادن امتیاز شده است؟

علت بی توجهی دولت به جوانان و نخبگان چیست؟ چرا دولت در بدنه خود از این نیروها استفاده نمی کند؟ چرا نگاه آنان به جوانان فقط در زمان انتخابات است؟

از نظر بنده جوانان همانند هواداران تیم فوتبال هستند که بدون حضور آنان دیدن مسابقات لذتی ندارد. البته ما معتقدیم اکثر جوانان کشور حامی تیم اصلاح طلبان هستند. ولی در یک نگاه کارشناسی تر جوانان به خاطر خلاقیت و انرژی سرشار نیروهای هستند که عامل گرم شدن تنور انتخابات می شوند و باعث انتقال سریع دیدگاه سیاسیون به اجتماع می شوند. ولی متاسفانه دولت این لشگر عظیم (جوانان) را رها کرده و صدای مطالبات آنان را واضح نمی شنود و به طور شایسته از آن استفاده نمی کند. در دوره اصلاحات ما توانستیم این ساماندهی را به نحو مطلوبی انجام دهیم و نه تنها تا پایان دولت وقت بلکه تاکنون نیز توانسته ایم این بدنه اجتماعی را حفظ کنیم.

چگونه در زمان احمدی نژاد قیمت نفت روندی صعودی داشت ولی در این دولت این روند نزولی تبدیل شده است؟ آیا در یک نگاه کلی سیاسی شدن نفت باعث تغییر ذائقه مصرف کنندگان از نفت به انرژی های جایگزین شده است؟

افزایش و کاهش قیمت نفت بیشتر از آنکه متاثر از اعمال نفوذ اشخاص سیاسی باشه بیشتر وابسته به یک سری پارامترهای مشخص است. ولی رفتارهای رادیکال در کشورهای نفت خیز بر تعیین قیمت اثرگذار است. مثلا اگر کشورها در یک ثبات سیاسی باشد قیمتها ثابت یا رو به کاهش است زیرا دیگر کسی نگران کاهش یا توقف تولید در کشورهای صادر کننده نمی باشد. البته اگر قیمت نفت افزایش چشمگیر داشته باشد این موضوع خود باعث ضرر صادرکننگان در دراز مدت است زیرا به خاطر مقرون به صرفه نبودن، کشورهای وارد کنند به دنبال جایگزینی تامین انرژی خود از نفت به انرژی های دیگر می شوند. اما الگوهای نیز مثل ژاپن وجود دارد که می خواهد نیازهای خود به انرژی خصوصا نفت را در بلند مدت کاهش دهد. چون معتقد هستند دیگر لازم نیست به سمت ساخت و صادرات کالاهای سنگین برود زیرا این امر نیاز به انرژی و هزینه زیاد است و در آخر باعث تخریب بیشتر محیط زیست پیرامون نیز می شود. در واقع ژاپن به جای صادرات تجهیزات و کالا به دنبال صادرات اطلاعات و اکتشافات است. بر این اساس ژاپن تولیدات در کشورش را کاهش داده و آن را به سمت کشورهای مانند چین، تایوان و غیره سوق می دهد.

بی توجهی دولت در عرصه های مختلف مانند جوانان، زنان و کلا امور داخلی زیاد است به نظر شما این موضوعات در انتخابات آینده تاثیر گذار است؟ و اصولا چرا احساس می شود رفتار دولت خصوصا رئیس جمهور نشات گرفته از یک غرور و تکبر است؟ مانند بی توجهی آقای روحانی به ستادهای انخاباتی خود بعد از پیروزی است.

بله امکان تاثیرگذاری منفی در لوای این نوع رفتارها وجود دارد و نه این دولت بلکه تمام دولتها اگر به سمت اصلاح خود حرکت نکند ممکن است دچار آسیب شوند. اما به نظر بنده رفتارهای شخصی سیاستمداران با فرض غرور و تکبر الزاما نمی تواند بد باشد! معیار سنجش بنده بر اساس رفتارهای فردی نمی باشد بلکه عملکردهای آنها همواره مورد توجه من بوده است. مانند ژنرال دوگل که با وجود تکبر بسیار ولی باعث منش خدمات بسیاری برای فرانسویان بود. شخصا ترجیح می دهم یک رئیس جمهور مغرور ولی کارآمد برسر کار مملکت باشد تا یک رئیس جمهور پوپولیست ولی بدون کارآمد. البته متاسفانه دولت دچار بحران انتظارات در تمامی حوزه ها نیز شده است که بخشی از آن متاثر از رفتار خود و بخش دیگر وابسته به القاهای جریانات رقیب است.

نظر شما در خصوص ضعف و ناکارآمد بودن تیم رسانه ای دولت و همچنین استفاده از نیروهای غیر همسو چیست؟

در خصوص ضعف تیم اطلاع رسانی دولت نه بنده بلکه بسیاری از دلسوزان مرتب به دولت توصیه های کرده اند. اما اینکه چرا به این توصیه ها توجهی نمی شود و به نحوی از نیروهای غیرهمسو در بدنه دولت استفاده می شود بنده نمی توانم اظهار نظری کنم. بنابراین لازم است تا جلسه با مسئولین مرتبط برگزار شود تا خود آنها پاسخگو به این موضوعات باشند.

روند اتحاد اصلاح طلبان در انتخابات چگونه است؟ آیا اختلاف یا موازی کاری میان گروهای 18 گانه و مشاوران آقای خاتمی در این زمینه وجود دارد؟ یا اختلافی بر سر سرلیستی می باشد؟

خیر اختلافی وجود ندارد و شورای هماهنگی نیز صرفا به عنوان بازوی مشورتی عمل می کند. آنچه مورد اهمیت می باشد این است که تمام اصلاح طلبان بر رهبری و محوریت رئیس دولت اصلاحات تاکید دارند و در این زمینه اختلافی نظری وجود ندارد. البته نظر بنده این است که رد صلاحیتهای در این دوره نیز گسترده است و احتمال اینکه لیست اصلاح طلبان در بسیار از شهرها تکمیل نشود و همانند بعضی از دوره ها اصولگرایان بتوانند بدون داشتن رقیب برنده باشند وجود دارد. در حال حاظر بحثی در خصوص سرلیستی مطرح نمی باشد البته اگر اختلافی باشد می توان اسامی را بر اساس حروف الفبا نوشت که در این صورت شانس بنده برای سرلیستی نیز بیشتر می شود! (خنده حضار)

در محافل مختلف گفته می شود از نمایندگان مجلس ششم خواسته شده که برای تائید صلاحیت در انتخابات بعدی توبه نامه ای امضا کنند. سوال این است آیا جنابعالی که در مجلس هفتم رد صلاحیت شدید ولی در مجلس هشتم تائید، توبه نامه ای را امضا کردید؟ و در آخر نظر شما در خصوص رد صلاحیتهای احتمالی چی می باشد؟

خیر نه شنیده ام و نه از بنده خواسته شده و نه اصلا بنده کاری کرده ام که به خواهم توبه نامه ای امضا کنم. اما در خصوص رد صلاحیتم در مجلس هفتم نظر و تحلیلم این است که چون بنده از حوزه داراب کاندیدا شدم و احتمال رای آوری من بالا بود رد صلاحیت شدم ولی در زمان مجلس هشتم به علت شرکت از حوزه انتخابی تهران و پائین بودن شانس پیروزی تائید صلاحیت شدم و اتفاقا رای هم نیاوردم! بنابراین بعضی از دوستان به این نتیجه رسیده اند که رد صلاحیت اصلاح طلبان در شهرهای کوچک و متوسط به علت بالاتر بودن شانس انتخاب بیشتر است. در واقع اینجور می گویند که کاندیدهای اصلاح طلب در حوزه شهرهای کوچک 10 تا 20 درصد در حوزه های شهرهای متوسط 30 تا 40 درصد و در حوزه شهرهای بزرگ 50 تا 60 درصد بیشتر شانس تائید صلاحیت ندارند! (خنده حضار)