روز نو: این روزها تقلای زیادی برای القای بازگشت احمدینژاد به قدرت صورت میگیرد. بخشی از این تلاشها از سوی افرادی است که هشت سال بر نام او سرمایهگذاری کرده بودند و تصور داشتند این مشی با حضور فردی از همان تبار ادامه خواهد یافت اما حقیقت این است که بازگشت احمدینژاد به قدرت آنچنان قابلیت تحقق ندارد که دلیل آن شناخت جامعه از سوابق و عملکرد هشت ساله اوست. احمدینژاد نتوانست در دوران حضور خود خاطره خوبی در اذهان همه مردم باقی بگذارد. از سویی دیگر هم پس از پایان ریاستجمهوری در سال92، پروندههای اقتصادی و... اطرافیان و مدیران دولت او سبب کاهش حامیانش شد. البته نمیتوان منکر نداشتن حامی از سوی احمدینژاد و تیم او شد چراکه طبیعی است آنها فعالیتهایی داشتهاند و این فعالیتها با استقبال گروهها و افرادی از حامیان او مواجه شده است. احمدینژاد از یکسو میگوید که اهل فعالیت حزبی نیستم لذا جریاناتی که خود را هنوز حامی او میدانند، نمیتوانند تبدیل به یک جریان تاثیرگذار در فضای سیاسی کشور شوند. بخش بزرگی از آن افراد که خود را حامی دولت قبل و رئیس آن دولت مینامند نیز راه دیگری برای مطرح شدن ندارند و از قضا با مطرحکردن بحثهایی ازجمله بازگشت احمدینژاد به قدرت سعی در زنده نگه داشتن مشی سیاسی خود دارند اما پرواضح است که شانس چندانی برای تصاحب کرسیهای مجلس و پس از آن حضور در پاستور نخواهند داشت چنانکه از سوی دیگر در انتخابات قبلی نیز شاهد این مساله بودیم افرادی که در لیست حامیان دولت قرار داشتند با کمترین اقبال مردمی روبهرو شدند. عدهای از اصولگرایان سعی دارند احمدینژاد را از خود جدا و از او اعلام برائت کنند. آنها درصدد هستند تا خاطرات دوران بودن با احمدینژاد را از اذهان پاک کنند که البته افکار عمومی آن خاطرات را فراموش نخواهد کرد. در دوران ریاستجمهوری احمدینژاد، اصلاحطلبان با مشکلاتی روبهرو شدند و علاوه بر آن سایر اقشار جامعه هم دوران آسان و توام با آرامشی را سپری نکردند که ازجمله این مشکلات میتوان به تورم و گرانی اشاره کرد. از اذهان حذف نمیشود که ارزش ریال به یکسوم کاهش پیدا کرد. سیاست تهاجمی او نیز در عرصه بینالملل نتوانست معادلات را آنطور که مورد انتظارشان بود، به نفعشان رقم بزند. این مشکلات پس از مدتی از چشم اصولگرایان هم پنهان نماند و آنها هم دیگر تعصب را کنار گذاشته و متوجه شدند دولت مورد حمایت آنها در دو دوره چهارساله نتوانست گرهای از مشکلات اساسی بگشاید. اکنون هم اگر اصولگرایان درصدد ادامه همکاری و تعامل با احمدینژاد باشند انتظار افکار عمومی این است که در ابتدا به سوالات آنها درخصوص مشکلاتی که زائیده 8 سال عملکرد دولت مورد حمایت آنها بوده است، پاسخ دهند و سپس ادعای حضور و حمایت مجدد از احمدینژاد را داشته باشند.