استقلال تهران این روزها درگیر و دار ناکامی هایی است که به گواه سرمربی این تیم مدتهاست گریبان این تیم را گرفته است. استقلال ۱۳ بازی خود در این فصل را با شیوه ای مشابه از دست داده و در صورتی که پیروز میدان بوده ، بازی را مساوی کرده یا باخته است. امیر قلعه نویی بعد از بازی ذوب آهن به این موضوع اقرار کرد و این قضیه در بازی این تیم با ملوان بندر انزلی نیز تکرار شد و استقلال که با یک گل پیش بود ، نه تنها گل تساوی را دریافت کرد بلکه اگر ضربه محکم حاتمی به جای تیر دروازه کمی این طرف تر می رفت ، حالا ملوان که با حضور فیروز کریمی جان گرفته است ، ۳ امتیاز شیرین را از استقلال می گرفتند.

اما کجای کار امیر قلعه نویی که پر افتخارترین مربی لیگ برتر می باشد اشتباه است؟ چرا امیر قلعه نویی نمی تواند تجربه حضور در همین استقلال ، حضور در سپاهان را تکرار کند؟ او که همیشه به عنوان مربی قهرمان نام میگرفت ، دو سال است که ناکامی ها گریبان او را گرفته اند. سال پیش استقلال تهران با بازی های خوبی که انجام میداد در صدر جدول دیده میشد و بین رده های اول تا سوم جابجا می گردید ولی به یکباره در آخر فصل در صورتی که یکی از مدعیان جدی قهرمانی در لیگ بود ، رتبه ای بهتر از پنجمی را از آن خود نکرد.

استقلال نه تنها قهرمان نشد ، بلکه حتی سهمیه لیگ قهرمانان اسیا را نیز کسب نکرد تا طرفداران این تیم که به حضور در لیگ قهرمانان عادت کرده بودند ، امسال شاهد قدرت نمایی حریف دیرینه شان در لیگ قهرمانان باشند. آنها حتی دربی امسال را نیز واگذار کرده اند و از شانس بد آنها ، امسال آخرین بازی این تیم در لیگ ، دربی پایتخت خواهد بود. این تیم در ادامه بازی ها در مقال پدیده در تهران ، صبا در قم ، پرسپولیس و تراکتور در تهران بازی خواهد کرد که با توجه به این شرایط بعید است که استقلال بتواند ۱۲ امتیاز بگیرد.این در حالیست که ۱۲ امتیاز نیز راهگشای کار این تیم نخواهد بود و شرایط بسیار پیچیده ای باید برقرار باشد تا استقلال امیر قلعه نویی بتواند جام را بالای سر ببرد.

مشکل اینجاست که استقلال تا تیم چهارم نیز ۴ امتیاز فاصله دارد و با توجه به بازی های پیش روی تیم های سپاهان و فولاد ، شاید کار استقلال برای کسب سهمیه نیز سخت شده باشد. این موضوع نیز باز شرایط پیچیده ای دارد ، استقلال در صورتی سهمیه لیگ قهرمانان را کسب خواهد کرد که نفت تهران قهرمان جام حذفی بشود و خلاصه اینکه امیر قلعه نویی و هواداران استقلال باید این روزها که اتفاقا روزهای نیایش و دعاست ، دست به دعا بردارند تا ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار باشند تا استقلال قهرمان شود ، حداقل سهیمه آسیا را کسب کند.

امیر-قلعه-نویی

استقلال یک ضعف بزرگ دارد آن این است که با وجود دفاع خوبی که تا گل اولشان انجام میدهند ، بعد از زدن گل اول ، سریعا و به طور کاملا "خودجوش” وا می دهند و دروازه شان را باز شده می بینند. این "وا دادن” نه یک استعاره و کنایه ، بلکه یک حقیقت است. صحنه گل فولاد در بازی خوزستان را به یاد آورید ، وقتی شریفات با قد کوتاهش می تواند در محوطه جریمه استقلال ضربه سر بزند ، آیا چیزی جز وا دادن می باشد؟ صحنه گل ذوب آهن نیز در کمال تعجب بود چرا که بازیکن ذوب آهن در کمال آزادی ضربه خود را زد و دروازه فروزان را باز کرد. در بازی با ملوان نیز بعد از گل عنایتی ، استقلال یک گل خورد و چندین گل نخورد !

گویا استقلالیها فکر می کنند که کل ۹۰ دقیقه ، قانون گل طلایی” مرحوم” برقرار می باشد که اگر گل را زدی بازی تمام می شود. اگر بخواهیم مزاح کنیم باید بگوییم که امیر قلعه نویی باید طوری بازی تیمش را تنظیم کند که ۳۰ ثانیه آخر بازی گل بزند تا تیم حریف فرصت جبران را نداشته باشد ! ولی چرا امیرقلعه نویی که می داند ۱۳ بازی تیمش بازی برده را مساوی کرده و یا باخته اقدامی نمی کند؟

یکی از عادت های تیم های امیر قلعه نویی ، شروعی بسیار بد بوده که در آخر به قهرمانی ختم میشد ، ولی در این فصل استقلال شروعی بسیار خوب را تجربه کرد و شاید تیم های قلعه نویی دوران گذار را در هر فصل تجربه می کنند و این دوران گذار ربطی به پیشرفت یا پسرفت آنها ندارد و این پروسه در هر فصل انجام می شود و باید امیرخان شانس بیاورد تا این دوران گذار از یک حالت پسرفت به موقعیت پیشرفت صورت بگیرد.

قلعه-نویی-۱

یکی از نکته های جالب در این ۱۳ بازی این است که اکثرا امیرقلعه نویی بازی برده در نیمه اول را در نیمه دوم واگذار کرده است. اگر آن قول معروف که نیمه دوم نیمه مربیان است را بپذیریم ، باید بگوییم که امیرخان قلعه نویی که روزی مچ مربیان دیگر را به راحتی می خواباند حالا در مقابل مربیانی که باهوش عمل می کنند کم می آورد چرا که دست امیر خان را می خوانند و می توانند که بازی او را کنترل کنند.

البته امیرخان صرفا در نیمه مربیان نباخته که علی منصوریان و دراگان اسکوچیچ او را در هر دو نیمه نیز شکست داده اند و مهم تر از اسکوچیچ ، علی منصوریانی است که که روزشمار سرمربیگریش در استقلال هر روز در حال کم شدن است و به گواه شنیده هایمان و گفته های اطرافیان استقلال ، سال بعد روی نیمکت این تیم خواهد نشست. البته علیرضا منصوریان نیز نشان داد که هنوز جای کار دارد. او در مقابل گل محمدی زانو زد و همان طور که هیچ وقت در اصفهان پیروز نشده و در اکثر بازی ها بازنده از میدان خارج شده در بازی این هفته با ۵ گل شکست خورد و البته صدرنشینی را نیز واگذار کرد که بهای سنگینی برای این عادت نانوشته پرداخت نمود.

یکی از نکات ضعف امیر قلعه نویی در این فصل خریدهای بسیار بد اوست. خریدهای او یک مدت کوتاه اوج را تجربه می کنند و سپس با یک شیب وحشتناک افت می کنند و از جرگه بازی ها خارج می شوند. میلاد فخرالدینی، ایمان موسوی، بهنام برزای ، فرزاد حاتمی، ایمان مبعلی و حتی جاسم کرار و بسیاری دیگر که حتی اسمشان را نشنیده ایم ! میلاد فخرالدینی وقتی آمد نوید یک بازیکن شش دانگ را داد ولی سریعا او نیز معمولی شد و از دید خارج شد. ایمان موسوی نیز به همین منوال و بهنای برزای که کمتر از ۶۰ دقیقه برای استقلال بازی کرده است.

فرزاد حاتمی که حالا در ملوان بازی می کند و اتفاقا یکی از بهترین بازی های خود را مقابل استقلال انجام داد. البته خرید خوبی در نیم فصل انجام شد که در آن رضا عنایتی به استقلال منتقل شد . حال بگذریم چرا باید بازیکنان بالای ۳۵ ساله خرید خوبی برای استقلال به شمار برود ، چرا باید بگوییم اگر این خرید نبود ، در چند بازی مساوی شده در همین ۱۳ بازی ، نتیجه باخت را برای استقلال رقم میزد ولی رضا عنایتی علاقه قلبی امیر قلعه نویی بود که به هر ترتیبی بود به این تیم آمد تا اوضاع استقلال در خط حمله را بهبود ببخشد.

ولی حتما امیرخان قلعه نویی می داند اشکال کار او گل زدن نیست ، چرا که گل زدن بدون دفاع از آن گل ، فایده ای ندارد.اشکال فعلی استقلال در نیمه زمین و خط دفاعی می باشد چرا که این تیم ضعف های بسیاری در این نقاط دارد. یکی از ایراداتی که امیر قلعه نویی مطرح می کرد ، حضور بازیکنانش در تیم ملی بود ولی آمارها نشان میدهد که تیم امیر قلعه نویی با حضورملی پوشانش بعد از حضور در اردوهای تیم ملی ، بسیار بهتر از قبل این حضور بازی کرده است. درست بعد از جام جهانی ثبت ۶ برد و بعد از جام ملتها به همین منوال یکی از دلایل همین قضیه می باشد.

به هر حال مدیران استقلال اعلام کرده اند که امیر قلعه نویی سال بعد نیز روی نیمکت این تیم خواهد نشست ولی منطقی است که این حرفها چه برای حمایت از تیم برای بهتر بازی کردن در ۴ بازی آتی باشد یا حمایت واقعی و تصمیم جدی آنها ، باید دید در آخر این فصل چه اتفاقی می افتد؟

۱۶۱۸۲۰۷

ولی شنیده های ما از باشگاه استقلال چیز دیگری را نشان میدهد. اگر به بازی استقلال و نفت برگردیم ، رفتار امیر قلعه نویی و علیرضا منصوریان گواه بسیاری از چیزهاست. اگر قرار بود که امیرقلعه نویی سرمربی تیم استقلال بماند و خبری از مذاکرات استقلال با علیرضا منصوریان نباشد ، رفتار علیرضا منصوریان نشان میداد که او نمی خواهد سال بعد را با دلخوری از آخرین دیدار خود در کسوت سرمربی حریف استقلال ، با سرمربی این تیم شروع کند و او نمی خواهد امیر قلعه نویی که طرفداران بسیاری در استقلال دارد و احتمالا آلترناتیو وی در سال بعد خواهد بود ، دلخور باشد. علیرضا منصوریان در این بازی که دوئل کاندیداهای سرمربیگری در استقلال بود توانست مچ قلعه نویی را بخواباند و این ۱۳ بازی که به اقرار امیرخان ، استقلال ضعف در بازی نشان داده ، سندی محکم برای برکناری و تمام شدن تاریخ انقضای حضور قلعه نویی در استقلال می باشد.