مذاکرات هسته‌ای این روزها به مراحل حساس خود رسیده است و طرفین مذاکره‌کننده نیز در تلاشند تا آنچه که در توافق احتمالی هسته‌ای به امضای طرفین می‌رسد، کمترین آسیب و بیشترین سود را برای منافع ملی‌شان به ارمغان بیاورد. حضور دکتر صالحی به عنوان رئیس سازمان انرژی اتمی در تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان باعث شد برخی این حضور را به ‌نوعی تغییر در تیم مذاکره ‌کننده ایران تعبیر و تعریف کنند در صورتی‌ که رئیس سازمان انرژی اتمی همواره در جریان مذاکرات قرار دارد و بسته به سطح حساسیت مذاکرات ممکن است اشخاصی به تیم مذاکره‌کننده‌ اضافه یا کم شوند. از سویی دیگر به نظر می‌رسد مدلی که در سازمان انرژی اتمی به کار گرفته شده، برای بخش‌های دیگر نیز ضروری است. در واقع سازمان انرژی اتمی بالاترین مقام و مطلع‌ترین فرد یعنی دکتر صالحی را به تیم مذاکره‌کننده اضافه کرد تا در صورت توافق هیچ ابهام و مشکل فنی به وجود نیاید و از سویی دیگر حضور بالاترین مقامات سازمان انرژی اتمی ایران و وزیر انرژی آمریکا گواهی بر این است که بالاترین سطح اراده سیاسی در دو طرف از نظر فنی نیز در جریان مذاکرات قرار گرفته‌اند. اتفاقا ایران همواره در بحث فنی دست بالا دارد. زمانی که دکتر صالحی وزیر خارجه بودند طرف مقابل اعلام کرد یکسری شبهات در پرونده هسته‌ای ایران وجود دارد که وی در جواب طرف مقابل اعلام کرد: شبهه‌ای که شما می‌گویید از جنس فنی است و جواب و راه‌حل داد. در نتیجه حضور دکتر صالحی برای حل کردن مسائل فنی بسیار مفید است. در این شرایط اگر ایران همین مدل را برای مدیران مالی نیز در نظر بگیرد و مدیران سطح بالاتری در میز مذاکره برای برداشتن تحریم‌ها حضور داشته باشند، آنچه که در توافق نهایی ثبت می‌شود مقبولیت بیشتری خواهد داشت. البته واضح است که افراد و کارشناسانی که پیش از دکتر صالحی در تیم مذاکره‌کننده حضور داشتند نیز افراد مطلعی بودند و حضور دکتر صالحی شاید چیزی به تیم مذاکره‌کننده اضافه نکرده باشد اما همین حضور می‌تواند موجب برطرف شدن بسیاری از ابهامات در آینده شود. الان که بخش اقتصادی وزارت خارجه منحل شده، لازم است که سازمان‌های دیگر در این مباحث وارد شوند. اما همچنان که می‌بینیم هرچند مباحث کارشناسی در مذاکرات پیگیری می‌شود اما در نهایت وزیر خارجه مباحث سیاسی و اصلی مذاکرات را پیش می‌برد و افرادی که از سازمان‌های دیگر در مذاکرات حضور می‌یابند هر چند می‌توانند مباحث کارشناسی را در جریان مذاکرات پیگیری کنند اما در نهایت مذاکره‌کننده اصلی باید کسی باشد که در کنار آن دید فراگیر، دیدگاه و اختیارات کاملی از مباحث موجود داشته باشد.

* سفیر سابق ایران در آلمان