در روزهای گذشته بحثی پیرامون حضور نایب‌رئیس مجلس آلمان در ایران مطرح و در رسانه‌ها مباحثی مبنی بر اهانت و دخالت این مقام آلمانی در سیاست داخلی کشور منتشر شد. در این راستا لازم است توجه شود که طی ماه‌های گذشته جلساتی با مسئولان و مقامات عالی‌رتبه آلمان و پارلمان آلمان برگزار شد. نگاهی که این کشور به ایران و روابط فیمابین دارد، بدون شک نگاهی مثبت است و این مساله در جلساتی که آقایان بروجردی، لاریجانی، ابوترابی و رئیس هیات دوستی پارلمان ایران و آلمان طی چهار جلسه برگزار کردند، هویدا بود. هرچند در مباحث دیپلماتیک جای حرف و حدیث عدیده‌ای وجود داشته و این امکان وجود دارد که نکاتی بیان شود که امری کاملا بدیهی و طبیعی است. البته برخی رسانه‌ها یا افراد واکنش شدیدی به سفر این هیات آلمانی نشان دادند و خواستار پاسخگویی آنها شدند که به نظر منطقی نمی‌رسد. به هر حال نایب‌رئیس مجلس آلمان به عنوان نماینده مردم این کشور به ایران سفر کرده و درعین حال سوالاتی را مطرح کرده که نشانی از اهانت در آن مشاهده نمی‌شود و حداقل در چهار جلسه‌ای که با ایشان برگزار شد، چنین مساله‌ای مشاهده نشد. نکته قابل تامل که باید بر آن تاکید شود، این است که اگر قرار باشد سیاست درهای باز در کشور وجود داشته باشد لازم است تا گوش‌ها نیز بازتر شود تا انتقادات بهتر شنیده شود و البته ظرفیت‌ها افزایش یابد و در سایه انتقادپذیربودن شرایط و بسترهای لازم برای آسیب شناسی فراهم شود. اساسا این اعتقاد وجود دارد برخی انتقادات که گاه از مجراهای برخی مقامات عالی‌رتبه کشورهای اروپایی عنوان می‌شود نشان‌دهنده قدرت کشور است چراکه ایران توانسته در راهی گام بردارد که موجبات واهمه کشورهای قدرتمند را به وجود آورده است لذا ترس غرب از جمهوری اسلامی ایران امری طبیعی است چراکه اگر این کشورها حامی و دلسوز این مرزوبوم بودند امروز این وسعت تحریم‌ها نیز مشاهده نمی‌شد. بنابراین از آنجا که کشورهای 1+5 هیچ‌گاه در صف حامیان ایران نبوده‌اند لذا این مساله موجب شده تا در نگرش برخی مقامات عالی‌رتبه کشورهای اروپایی انتقادات و سوالاتی به وجود بیاید اما آنچه در وهله اول باید در مباحث دیپلماتیک عنوان شود مسائل بین‌المللی است و مسائل داخلی به خود ایران مربوط است که در این رابطه اجازه ورود به هیچ کشوری داده نمی‌شود. 

* رئیس هیات دوستی پارلمان ایران و آلمان