جزئیات تسهیلات اعطایی به زائرین اربعین حسینی | روزنو

Roozno | پایگاه خبری تحلیلی روزنو

به روز شده در: ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۷:۱۱
همزمان با اربعین حسینی (ع) و از آنجا که پیاده روی اربعین به عنوان یک اقدام فرهنگی مردمی تلقی می شود، با نماينده ولي فقيه در امور حج و زيارت و سرپرست حجاج ايراني، در خصوص راهکارهای استفاده از ظرفیتهای فعالیت های فرهنگی مردم نهاد به گفتگو نشستیم. حجه الاسلام و المسلمین قاضی عسگر در گفت و گوی تفصیلی با پایگاه اطلاع رسانی دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، جزئیات تسهیلات اعطایی سازمان حج و زیارت به زائرین اربعین حسینی (ع) را هم تشریح کرد.
 

همانطور که مستحضر هستید مقام معظم رهبری مدتهاست که بر روی فرهنگ مردم نهاد تاکید ویژه دارند. پایه این نهادها خود مردم هستند و عموما نیز از تصرف دولت خارجند. شما علت تاکیدات موکد حضرت آقا بر بحث سازمان های فرهنگی مردم نهاد و حضور مردم در عرصه فرهنگ و استفاده از ظرفیت های مردمی در این حوزه را چه می دانید؟

اگر به عقب تر برگردیدم، از نظر فرهنگ دینی نگاه اسلام این است که کارها، به جز اموری که نیاز به یک تشکیلات و نظامی دارد، حتی المقدور توسط خود مردم انجام شود. خداوند در قرآن می فرماید «لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط»؛ ما انبیا را فرستادیم و به اینها کتاب و میزان دادیم، نه برای اینکه انبیا بیایند و عدالت را ایجاد کنند بلکه تا مردم برای ایجاد قسط در جامعه بپا خیزند. یعنی نقش انبیا، راهبری و هدایت می شود ولی آن کسی که می خواهد اجرا بکند مردم هستند. در کنار این مساله امر به معروف و نهی از منکر به عنوان دو فریضه بزرگ مطرح هستند که اصلا سایر فریضه ها  بواسطه امر به معروف و نهی از منکر شکل می گیرند و اقامه می شوند. بنابراین اینجا می بینیم که مردم هستند که موظفند که امر به معروف و نهی از منکر بکنند. گرچه قرآن می فرماید « ولتکن منکم امه یدعون الی الخیر و یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر»؛ قشر خاصی هم باید بروند فقه را یاد بگیرند، دین را بشناسند و بیایند و اقدام بکنند. در سایر امور هم همینطور است. در اسلام همیشه خطاب به مردم است. مثلا در اسلام نقش مردم در تجارت پررنگ است. در آموزه های دینی تجارت دولتی را نمی بینیم و نقش دولت در تجارت و کسب و کار کم است. می بینیم که در صدر اسلام نقش مساجد پر رنگ است و در طول تاریخ هم باید همیشه همینطور باشد.

اگر چنین نگاهی به آموزه های دینی داشته باشیم می فهمیم که نقش مردم در همه کارهایی که اسلام از مردم توقع دارد بسیار برجسته است. مثلا نمازهای جمعه یک مساله حکومتی نیست. اگر چه امام جمعه را حاکم تعیین می کند اما خود نماز جمعه یک حرکت مردمی است. نمازهای جماعت نیز حرکت مردمی هستند.

بنابراین وقتی نگاه اسلامی اینطور است ما باید در تمام امور نقش مردم را برجسته بکنیم و تفکیکی ایجاد بشود. حاکمان نقش هدایت گری و راهبری، بشیر بودن و نذیر بودن را دارند. به واقع نقش مردم در اسلام نقش بسیار برجسته ای است اما در کنار آن باید نقش هدایت گری وجود داشته باشد. در مرحله اول پیغمبر و در مرحله دوم ائمه معصومین را داریم و در مرحله سوم هم فقها و امنا الرسل را داریم که در روایات  آمده است و نقش رهبری و مرجعیت دینی است که به حرکت های مردمی شکل می دهد. این مساله بسیار مهم است.

در کنار این مساله ما باید برای مردم بستر فراهم بکنیم تا بیایند و نقش آفرین بشوند. به عنوان مثال همین جریان پیاده روی اربعین. اینکه دولت عراق و یا دولت دیگری بخواهد اینها را شکل بدهد و نسبت به اینها بخواهد پشتیبانی بکند، بطور طبیعی خیلی از دولتها هم از عهده تامین هزینه این کار بر نمی آیند و هم توان ساماندهی این کار را ندارند. در حالیکه شما الان می بینید که در مسیر راهپیمایی از نجف تا کربلا هرکس یک موکبی درست کرده، چادر یا ساختمان یا حسینیه ای ساخته و خودش تنها آنجا را مدیریت می کند و در آنجا از مردم پذیرایی می کند و کاری به موکب های دیگر هم ندارد. این را خود مردم انجام داده اند و لذا شما می بینید که بزرگترین راهپیمایی در جهان شکل می گیرد و مردم می توانند از نجف تا کربلا پیاده روی بکنند بدون اینکه به آذوقه نیاز داشته باشند.

حتی این حرکت به این شکل است که کسی که پیاده روی کرده و پایش ورم کرده است در برخی از خیمه ها افرادی با آب ولرم پاهای آنها را به عنوان پای زائران ابی عبدالله ماساژ می دهند. این همه خدمات به صورت مردمی و خودجوش ارائه می شود. در این طرف مرز هم ما امسال این کار را کردیم. یعنی آمدیم و مردم علاقمند را بسیج کردیم و در این طرف مرز هم موکب هایی ایجاد شد. نزدیک به 50 تریلی آب معدنی به مرزها فرستاده شد که بیشتر آنها کمک های مردمی بود. نزدیک 40 هزار غذا در مرزها در هر وعده به مردم داده شد که بخش زیادی از اینها کمک های مردمی بود. اما در عین حال هماهنگی بوجود آمد که سازمان حج و زیارت تمامی نهادهای مرتبط را دور هم جمع کرد.

بنابراین اگر ما نقش مردم را کمرنگ کنیم به همان نسبت موفقیت ما از دست خواهد رفت. وقتی ما از نظام جمهوری اسلامی صحبت می کنیم یعنی نظامی که بر آرای مردم تکیه دارد اما در عین حال قوانین اسلام در این جامعه حاکم می شود بنابراین نقش مردم و به طور کلی سازمان های مردم نهاد بسیار برجسته است و باید به آن توجه ویژه بکنیم. این نکته را نیز اضافه بکنم که خود این سازمان های مردم نهاد گاهی هم به کمک نیاز دارند. مثلا انجمن های خیریه ای که برای مبارزه با سرطان و یا مبارزه با توسعه بیماری های خطرناکی چون هپاتیت و امثال اینها وجود دارند ما باید کمک دولتی را هم در کنار اینها داشته باشیم. مردم این تشکل ها را بوجود بیاورند و ما نظارت و هدایت بکنیم. قانون تعیین کنیم تا آنها در چهارچوب قانون عمل کنند. بنابراین مراقبت، نظارت و هدایت بکنیم اما دست آنها را باز بگذاریم. الان در دنیا این مساله مرسوم شده است. NGO های مردمی وجود دارند که کارهای بزرگی هم انجام می دهند. من معتقدم که اگر ما مردم را در این زمینه ها هدایت بکنیم قطعا موفقیتهایمان بسیار زیاد خواهد بود.

به نظر شما آیا ورود دولت به سازمان های فرهنگی مردم نهاد نقض غرض نمی شود و آیا اینها از حالت مردمی بودن خارج نمی شوند؟ هستند کسانی که نظرشان این است که دولت تنها باید نظاره گر باشد. بهترین کار دولت این است که کناری بایستد و بگذارد که مردم کار خودشان را بکنند.

ما چنین منطقی را که نقش دولت را اساسی نمی داند، قبول نداریم. ما می گوییم که پیغمبرهم رسول خداست و هم، « النبی اولی بالمومنین من انفسهم»، ولایتی بر ما دارد و حرف او حرفی است که اگر کسی شنید حق تخلف از آن را ندارد.

پیغمبر است که باید به مردم علم و حمت بیاموزد و آنها را به راه بیاندازد. مگر ما می توانیم بگوییم دولت اسلامی در امور فرهنگی صاحب نقش نیست؟

قطعا دولت باید در تذهیب و تزکیه مردم نقش داشته باشد. اگر ما بخواهیم این نقش را نادیده بگیریم قطعا خلاف مبانی اسلام عمل کرده ایم چون امیرالمومنین و خود نهج البلاغه نقشش تربیت و هدایتگری است. بنابراین دولت باید بستر را فراهم بکند اما این دولت نمی تواند اخلاق را بوجود بیاورد. چرا که حکومت ها متاسفانه در حال تغییر هستند، «تلک الایام نداولها بین الناس»، و خود افراد هم نقش دارند. در دوره هایی که بعد از انقلاب بوجود  آمده است یک زمانی بنی صدر رئیس جمهور این مملکت بود و با افکار خودش می خواست این جامعه را پیش ببرد و اگر امام نبود ببینید که چه بر سر این جامعه می آمد. طبق منطق دین «الناس علی دین ملوکهم» نقش حکومت تا این حد مهم است که حتی دین مردم بستگی به حکومت هایشان دارد و هرجور بخواهند اینها را شکل می دهند. حرکت های مردمی باید وجود داشته باشد و دولت باید برای اینها بستر فراهم بکند تا در مسیر خودشان حرکت کنند.

اخلاق فرهنگی دولت ها هم بسیار مهم هستند. حضرت امیر جمله ای دارند که می فرمایند « لناس بامرائهم اشبه من آبائهم » مردم به امرایشان بیشتر از پدرانشان شباهت دارند.

بله این نکته بسیار مهمی است. در اسلام بحثی وجود دارد که کسی که امر به معروف و نهی از منکر می کند اگر بخواهد حرفش موثر باشد اول باید خودش عامل باشد. اساسا بیشتر دعوت دینی بر اساس عمل است. وقتی مثلا فرد می بیند که در نظامی زندگی می کند که حاکمان سوء استفاده نمی کنند، به دنبال خیر و صلاح هستند و شب و روز دنبال کار مردم هستند و تلاش می کنند که جامعه رشد کند، شکفته شود و مردم به خیر و رفاه برسند طبیعی است که اعتماد پیدا می کند.

بنابراین شما در رابطه بین دولت و سازمان های فرهنگی مردم نهاد، نقش هدایت و نظارت را برای دولت قائل هستید اما در عین حال معتقدید که دولت نباید در کار این سازمان های مردم نهاد دخالت بکند؟

بله دخالت کلا کار غلطی است. ناظر بودن به معنی دخالت کردن نیست؛ اگر ما دخالت کنیم یعنی آن سازمان ها زیر مجموعه ما هستند. ما باید آنها را هدایت بکنیم که در مسیر اشتباه نروند.

دولت باید هدایت بکند به این معنی که قوانین خوبی را تصویب و در اختیار این سازمان ها بگذارد. به عنوان مثال صندوق قرض الحسنه نیازمند قانون است، باید چهارچوب داشته باشد و پول مردم که اینجا گذاشته می شود، تضمین شود و اگر فردا روزی این صندوق ورشکست شد پول مردم ضمانت برگشت داشته باشد. از طرف دیگر هم این صندوق ها را به قانون مداری عادت بدهند. بنابراین هدایت و نظارت لازم است اما دخالت نه.

حضرت آقا بر استفاده از ظرفیت های فرهنگ مردمی تاکید دارند. به نظر شما به طور خاص ما چطور می توانیم از ظرفیت پیاده روی اربعین استفاده بکنیم؟

ما در جهان حرکتی را توسط مردم بوجود آوردیم که بنا به آمار در سال گذشته 18 میلیون در این مراسم شرکت داشتند و امسال ممکن است از بیست میلیون هم تجاوز کند. این حرکت اقتدار شیعه است. بحث داعش و... هم بحثی فرعی است. این نشان اقتدار تشیع است که مردم ده ها و صد ها کیلومتر با پای پیاده به عشق امام حسین می آیند و به کربلا می رسند. 10 دقیقه آنجا می ایستند و به امام حسین سلام می دهندو به نوعی با امام حسین (ع) بیعت می کنند و بعد برمی گردند. آیت الله سیستانی هم فرمودند هر روز از این چند روز را به آنجا آمدید و سلام دادید حکم اربعین را برای شما خواهد داشت.

این بزرگترین قدرتی است که برای شیعه بوجود آمده است. در حاشیه این اقتدار است که دشمنان ما از این عظمت می ترسند. تشیعی که مرجعیت آن با یک فتوا می تواند 2 و نیم میلیون نفر را به عنوان حرکت مردمی به جبهه ها بکشاند، برای دشمن جای ترس دارد. اگر این نبود امروز از بغداد و عراق خبری نبود و دشمن کشور را تصرف کرده بود. اینکه به کمک مردم از حرکت داعش جلوگیری شده است و آنها را به عقب رانده اند نشان می دهد که نقش مردم و این راهپیمایی اربعین نقش بسیار برجسته ای است، اگر ما بتوانیم از آن درست استفاده بکنیم.

در ایام محرم، روز عاشورا و اربعین ظرفیت های مردمی بسیار بالایی وجود دارد. دولت ها چطور از این ظرفیت ها می توانند استفاده بکنند؟

باید برای این کار برنامه ریزی کرد. بدون برنامه ریزی هیچ کاری به ثمر نمی رسد. ما باید قبل از این سفر برای مردم توسط رسانه ها و امثالهم هدف این زیارت را روشن بکنیم.

هدف امام حسین ایجاد یک محیط سالم بود که مردم را از جهل بی خبری و از سرگردانی نجات بدهند و مردم را هدفمند در مسیر خدا قرار بدهند. اینکه در زمان متوکل آب می بستند که کسی قبر امام حسین را نبیند و در آنجا تجمع نشود برای این بود که این مکان پایگاه انقلاب شده بود و همه می آمدند و درس انقلاب و مبارزه با ظلم را می گرفتند و می رفتند. این پیوند در اینجا برقرار بشود که ما در اینجا  آمده ایم که با امام حسین بیعت ببندیم که «سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم» که من این همه راه را  آمده ام که به شما بگویم من با شما و هرکس با شما است سر سازش دارم و هرکس با شما می جنگد من هم با او می جنگم.

نکته دوم این است که ما می توانیم در پرتو این جمعیت عظیم، اخوت دینی و اسلامی را توسعه بدهیم. هرکس که به اینجا می آید پیرو و مقلد هر کس و از هر کشوری که هست، در اینجا دیگر با هم برادرند. با تاکید بر روی برادری و اخوت دینی در آنجا می توانیم همدردی و پیوند امت اسلامی را تقویت کنیم.

بنابراین به نظرم این { راهپیمایی اربعین} ظرفیت بسیار بالایی دارد اما باید مقدمات آن را فراهم کرد، فرهنگ آن و فلسفه زیارت را روشن کرد که اصلا این راهپیمایی چرا صورت می گیرد و چرا این اتفاق می افتد. بنابراین باید اهداف را ترسیم بکنیم، راهبردهای آن را مشخص کنیم و راه تحقق آن راهبردها را تعیین کنیم.

با توجه به نقشی که برای دولت در تسهیل فعالیت های فرهنگی مردمی قائل بودید، در مورد سازمان تحت امر خود شما در بحث پیاده روی اربعین چه اقداماتی صورت گرفته است؟

سعی ما در امسال بر این بوده است که در هر دو بعد نقش جدی ایفا بکنیم. ستاد اجرایی اربعین و ستاد فرهنگی اربعین تشکیل شد. نزدیک به یک سال است که در این دو ستاد برنامه ریزی هایی صورت می گیرد. در حوزه اجرایی مثلا پارسال در مرزها جایی برای استراحت مردم وجود نداشت و زوار در مرز تنها با دو گیت گذرنامه روبرو می شدند اما امسال فقط در مرز مهران 21 گیت گذرنامه وجود دارد. مردم در آنجا آب برای خوردن نداشتند درحالیکه امسال ما با کمک های مردمی 50 تریلی آب معدنی به مرزها فرستاده ایم. کمبود سرویس های بهداشتی جبران شده است. مثلا امسال تنها در مرز شلمچه حدود 120 سرویس بهداشتی ایجاد کرده ایم، هلال احمر در آنجا چادر زده است و آمبولانس و پزشکان در آنجا مستقر شده اند و حتی برای مواقع خاص هلی کوپتر در آنجا حاضر و آماده است. خب ببینید اگر این حرکت ها نبود چطور می شد این سیل جمعیت را سازماندهی کرد؟

ما سایتی به نام الاربعین ایجاد کردیم که تمام نیازمندی های زائران در آن وجود دارد، نقشه ای تهیه شده است که زائران مسیر را پیدا کنند و راه اشتباه نروند، جزواتی تهیه شد که در خصوص اهمیت اربعین، زیارت اربعین، معنا و مفهوم این زیارت اطلاعاتی در اختیار افراد قرار می دهد. روحانیون در مرزها مستقر شدند، در مرزها نماز جماعت برپا می شود و شب جمعه دعای کمیل خوانده می شود و همینطور بروشورهایی در مورد مسائل مرتبط با این سفر توزیع شد.

در مورد تسهیل ورود و خروج زائران چطور؟

بله در آن مورد هم با نیروی انتظامی و مرزبانی هماهنگی به عمل آمد. تنها مشکل این بود که عراق ناهماهنگی ایجاد کرد و یک دفعه اعلام کرد که ما در مرزها یک دلار می گیریم و ویزا هم می دهیم. خب این مشکلات زیادی بوجود آورد، مردم هجوم آورند و بعد آنها مجبور شدند همین یک دلار را هم برداشتند. این افراد به آن طرف مرزها رفتند ولی در آن طرف امکانات نبود و یا خیلی کم بود. البته آنها هم در حال جنگ هستند و حق دارند. یکی از کارهایی که ما در سال های بعد باید انجام دهیم، امضا تفاهم نامه با دولت عراق است تا جلوی اتفاقات شبیه به این گرفته بشود. اگر قرار بر این است که ویزا گرفته نشود از اول این را اعلام بکنند. در سفارتخانه با 40 دلار ویزا داده می شود بنابراین مردم حق دارند اعتراض کنند که در اینجا 40 دلار از ما گرفته شده در حالیکه در آنجا ویزا را برداشته اید. بعلاوه در مورد امکاناتی که باید در مرزها در اختیار مردم قرار داده بشود باید هماهنگی هایی صورت بگیرد چنانچه مردم در دو روز به راحتی از این طرف مرز رفتند اما در آن طرف اجازه ورود به اینها ندادند و به علت سرما و نبود امکانات خیلی صدمه خوردند.

برای برگشت این زوار چه تمهیداتی در نظر گرفته شده است؟

برای بازگشت زائرین ما بیش از 1500 اتوبوس را سازماندهی کرده ایم که اینها وقتی به مرزها رسیدند سریعا بتوانند تخلیه بشوند و بیایند. البته وقتی شما جمعیت یک میلیونی را به عراق می فرستید این جمعیت معادل یک شهر بزرگ است، اینکه شما بخواهید یک شهر بزرگ را در فاصله کوتاهی جابجا کنید بسیار دشوار است مردم هم باید حوصله داشته باشند واگر 2،3 ساعت هم معطل شدند نگران نباشند و اجازه بدهند تا مسئولان، امور را ساماندهی کنند. با این حال امیدواریم که در موقع برگشت هم همین اقدامات، مثل تهیه  آب و غذا و وسیله نقلیه و... انجام شود و مشکل خاصی پیش نیاید. در این خصوص شهرداری تهران بیش از 100 وسیله نقلیه در اختیار ما قرار داده است، بسیج و کاروان راهیان نور هم کمک های زیادی را در اختیار ما قرار دادند.

از نظر شما نقش شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان قرارگاه فرهنگی کشور، در تسهیل فعالیت سازمان های فرهنگی مردم نهاد چگونه است؟

ما الان سند حج را خودمان تنظیم کرده ایم. شورای عالی سند را ببینند و در حد ملی این سند را تصویب بکنند و بعد هم به کمک بیایند. باید در این زمینه نهادهای فرهنگی دولت به کمک بیایند. مثلا ما در استادیوم آزادی برای زائران جلسه می گذاریم و حدود 12 هزار نفر می آیند که برایشان برنامه های آموزش گروهی داریم. درست است که تا به حال ما با کمک های مردمی کار را اداره کرده ایم اما نیاز به کمک های دولتی داریم. در برخی از مواقع حتی مجلس باید به کمک بیاید، قانون تصویب بکند، حمایت بکنند و نقش محوری برای امور حج و زیارت قائل باشند در آن وقت است که ما می توانیم با پشتوانه آنها کارهای بزرگی انجام بدهیم.

همانطور که استحضار دارید کنگره عظیم حج به عنوان یکی از بارزترین مظاهر مشارکت مردمی در حوزه فرهنگ شناخته می شود. از نظر شما این کنگره چه ظرفیت هایی را برای انتقال پیام ها و ارزش های فرهنگی دارد؟

ظرفیت های حج بسیار بالا است. اولین تاثیر آن این است که حج مانند اقیانوسی است که مردم با حضور در آن از الودگی ها پاک و پاکیزه می شوند و تقریبا با خدا پیوند و پیمان می بندند و برمی گردند. این اولین اثر است و بسیار مهم است. کسی که می خواهد به حج برود از دیگران طلب حلالیت می کند و اگر کسی از وی ناراضی بود او را راضی می کند. اگر این اتفاق بیفتد با احتساب نزدیک به یک میلیون آدمی که به حج و عمره می روند چقدر پرونده ها در دادگاه ها مختومه اعلام خواهد شد؟ کسی که می خواهد به حج برود باید خمس و زکات خودش را بپردازد، اگر مال شبه ناک دارد، باید آن را پاک کند. در آن صورت چقدر امنیت اقتصادی در جامعه بوجود می آید؟

 مساله تزکیه و تذهیب در حج وجود دارد که فرد خانه خدا و قبر پیغمبر را می بیند و تحت تاثیر قرار می گیرد. در عرصه بین المللی نیز این اقدام مهمی است چرا که بدون کمک دولت ها مردم با هزینه های شخصی خودشان به این سفر می روند. در مسجد النبی یک فرد ایرانی در کنار مسلمانان دیگری از چین، آمریکای لاتین، مصر، آفریقا و از تمام کشورهای دنیا نشسته اند؛ با ایجاد ارتباط با ملت های دیگر می توانیم فرهنگ انقلاب و فرهنگ تشیع را به مردم دنیا منتقل کنیم. اینکه بتوانیم مسئله پیوند و اخوت اسلامی یک میلیارد و پانصد ششصد هزار مسلمان را تحت پیوند حج قرار بدهیم و همینطور بتوانیم از ظرفیت حج برای سامان دادن به امور مسلمانان استفاده کنیم. الان سازمان ملل دست نشانده اجانب و آمریکا است و ما فاقد مرکزی هستیم که اگر بین دو کشور اسلامی جنگ شد بین آنها صلح ایجاد کند و یا مقابله کنند و یا اگر برای یک کشور اسلامی مشکل اقتصادی بوجود آمد حمایت کند. بهترین مکان برای حل این مشکلات همین حج است.

بنابراین نقش حج بسیار برجسته است که متاسفانه امروز از آن خوب استفاده نمی شود اما کسانی که این نقش را خوب فهمیدند امام خمینی و مقام معظم رهبری هستند که پیامهایشان نشان می دهد که چقدر برای حج قدرت مانور قائل هستند که در پرتو حج می شود کارهای بسیار بزرگی کرد. حج بهترین تشکل بین المللی اسلامی است.

در پایان اگر نکته ای را مدنظر دارید بفرمایید.

من می خواستم به دو نکته اشاره بکنم. اول اینکه اگر ما بخواهیم موفق بشویم باید معیار و ملاکمان را در کارها تقوا قرار بدهیم و براساس آن حرکت کنیم اگر برای ریاست طلبی و حب جاه و مقام و دستیابی به موقعیت کار کنیم نمی توانیم از هیچ کدام از اینها استفاده کنیم چون مردم را بدتر بی اعتقاد می کنیم.

نکته دوم نیز بحث اتحاد است. در روایتی داریم که هیچ قومی با اختلاف به جایی نرسید. ما می توانیم افکار متضاد و گرایشات سیاسی مختلفی با هم داشته باشیم اما باید همه با هم متحد باشیم و همگی باید تحت لوای رهبری قرار بگیرند. ما باید در مجموعه نظام جمهوری اسلامی یاد بگیریم و سعه صدر داشته باشیم، قدرت تحمل همدیگر را داشته باشیم. بنابراین باید اجازه بدهیم که مردم رشد کنند و قدرت انتخاب را به مردم بدهیم در آن صورت موفقیت حاصل می شود اما اگر خدای نکرده به دنبال حذف رقیب و مسائل مادی و دنیایی برویم قطعا شکست خواهیم خورد همانطور که در قرآن هم خداوند وعده داده است.
منبع: تابناک
برچسب ها: اربعین ، تسهیلات
نظر شما
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
نام:
ایمیل:
* نظر:
ویژه روز
عکس روز
خبر های روز