رفتار برخی نمایندگان مجلس نهم  در برابر دولت رفتاری به دور از تعامل است که شاید ناشی از موفقیت و کسب آرایی باشد که رئیس‌جمهور حدود یک سال پیش توانسته کسب نماید. آنچه بیش از هر چیز حائزاهمیت است اینکه حجت‌الاسلام روحانی برای عملیاتی کردن وعده‌های خود و رسیدن به اهداف و چشم‌اندازی که ترسیم کرده است نیاز دارد تا از افرادی کمک بگیرد که همسو و همفکر با او هستند. متاسفانه جناح تندرویی که  در مجلس شورای اسلامی حضور دارد می‌کوشد در برابر اراده رئیس‌جمهور که همان اراده ملت است ایستادگی کند. به نظر می‌رسد رئیس جمهوری در طول یک سال اخیر و مخصوصا در معرفی وزیر علوم به اندازه کافی صبر و تحمل به خرج داده و در طول این مدت تعامل قابل‌قبولی با مجلس داشته است چراکه اگر غیر از این بود قطعا دکتر روحانی گزینه‌های معروف‌تری را برای معرفی به بهارستان داشت. از این رو گزینه‌های رئیس‌جمهور نشان می‌دهد که پیشنهادهای ایشان بیشتر جنبه علمی و آموزشی دارند تا سیاسی. بدیهی است که نمایندگان مجلس نباید انتظار داشته باشند آقای روحانی، جناب صفارهرندی یا دکترحدادعادل یا آقای زاهدی را به عنوان وزیر علوم به مجلس معرفی کند. ظاهرا مثل اینکه نمایندگان مجلس شورای اسلامی فراموش کرده‌اند رئیس‌جمهور حسن روحانی هستند نه کاندیدای مورد علاقه آنها. از تمام نمایندگان انتظار می‌رود که بر اساس منافع عمومی و خواست مردم تصمیم‌گیری کنند ولی ظاهرا برخی بر اساس خواست خودشان تصمیم می‌گیرند. البته رفتار آقای روحانی دربرابر عدم همکاری مجلس یک رفتار کاملا اخلاقی است. ایشان سعی می‌کنند که قواعد بازی را رعایت کنند و تندروهای مجلس هم قصد دارند که آقای روحانی را به عقب‌نشینی‌های پی‌درپی وادار کنند. نباید فراموش کرد که مردم به خوبی این رفتارها را رصد می‌کنند و در آینده و انتخابات مجلس شورای اسلامی پاسخ تندرو‌ها را خواهند داد. البته عده‌ای سعی در القای آن دارند که دولت اهل تعامل نیست و این درحالی است که اگر دولت قصد این را داشت که با مجلس تعامل نکند قطعا دکتر نجفی را به مجلس معرفی می‌کرد. لذا دولت با انتخاب‌های اخیر خود ثابت کرده است که نمی‌خواهد وزرایی را به مجلس معرفی کند که فضای عمومی مجلس نسبت به آنها حساسیت دارد. رئیس جمهور سعی دارد کسی را به مجلس معرفی کنند که با وزارت علوم دارای نزدیکی باشد چرا که این وزارتخانه نبض رشد علم را در دست دارد. به نظر می‌رسد اصرار برخی نمایندگان مجلس برای به تعویق افتادن انتخاب وزیر علوم چیزی جز ایجاد وقفه در رشد و توسعه علم نیست. افرادی که از سوی رئیس جمهور به مجلس معرفی شده‌اند یا در طول این سال‌ها معاون وزیر بوده‌اند یا اینکه رئیس دانشگاه و استاد دانشگاه حال سوال اینجاست آیا اقدام مجلس در چارچوب اشراف به برنامه‌ها و مطابق با خواسته جامعه علمی کشور است؟ امید است نمایندگان محترم دنبال اشخاصی باشند که دوباره در وزارت علوم دست به ایجاد رانت علمی نزنند و بورسیه‌های غیر قانونی ارائه ندهند چراکه در نهایت این ساختار وزارتخانه است که آسیب می‌بیند. البته با توجه به شناختی که از دکتر روحانی وجود دارد قطعا اجازه نخواهد داد وزارت علوم باضعف مدیریتی پیش برود. بر این اساس باید گفت دولت و مجلس درباره مدیریت وزارت علوم در یک آزمون سرنوشت سازی قرار گرفته‌اند که افکار عمومی آن را به دقت رصد می‌کند. 

* فعال سیاسی اصلاح طلب