حسن تردست، قاضی پیشین شعبه 74 دادگاه کیفری استان تهران که به همراه چهار مستشار حکم قصاص ریحانه را صادر کرده بود، در گفت‌وگو با فرهیختگان آنلاین (FDN.ir)، گفت: «دادگاه با توجه به مدارک موجود در پرونده و اعترافات ریحانه حکم به قصاص داد و در این حکم هیچ تردیدی وجود نداشت. باز هم قوه قضائیه در اجرای حکم تعلل و تلاش کرد تا شاید رضایت اولیای دم که حق خصوصی آنها بود، جلب شود و همین علل نیز باعث شد جوسازی‌های زیادی صورت بگیرد. با این شرایط رضایت اولیای دم حاصل نشد و با توجه به اینکه در دادرسی عادلانه، متهم به قصاص محکوم شد و پرونده از سوی ده‌ها کارشناس دوبار بررسی شده و حکم صادره قانونی بود، همین جوسازی‌ها روی افکار عمومی تاثیر گذاشت و باعث شد تا اولیای دم بیشتر تحریک شوند که گذشت نکنند.»

تردست ادامه داد: «در این مدت افراد زیادی بدون تخصص و آگاهی از محتویات پرونده در این باره خلاف واقع اظهارنظر کردند. در این بین رسانه‌های داخلی و خارجی نیز مسائلی را مطرح کردند که خلاف واقع بود و بی‌شک همین مساله موجب بیشتر رنجیدن اولیای دم و اصرار آنها بر اجرای حکم قصاص شد.»

وی درباره دلایلی که در پرونده وجود داشت و منجر به حصول علم قاضی برای صدور حکم قصاص شد، توضیح داد: «ریحانه در بازجویی‌ها و در دادگاه دلیلی بر تهاجمی که به قصد تجاوز از سوی مقتول صورت گرفته باشد، ارائه نکرد. او سه بار اقرار کرد که مرتضی وقتی پیشنهاد برقراری رابطه را مطرح کرد و متوجه شد من راضی به آن نیستم، برگشت و سر سجاده رفت که من از پشت به او چاقو زدم. در این حالت روشن است که مقتول در حالت بی‌اطلاعی بوده که مورد حمله قرار گرفته و حتی تصور حمله از سوی ریحانه را نداشته است.»

 تردست ادامه داد: «در تحقیقات پلیسی همچنین روشن شد ریحانه پیش از این با رئیس شرکت و نامزدش ارتباط داشته است. او در دادگاه علنی گفته بود که همراه رئیس شرکت دو بار به ویلای او در چالوس رفته است. در مورد تجاوز، مجنی‌علیه یعنی کسی که مورد تجاوز قرار می‌گیرد حالت اکراه به تجاوز دارد، اما با بررسی پیامک‌های ریحانه به مرتضی که امکان انعکاس آن در رسانه‌ها وجود ندارد و تبریک ولنتاین به مرتضی از سوی ریحانه، مشخص می‌شود ریحانه شخصیتی بی‌تفاوت نسبت به این مسائل داشته است.»

قاضی تردست گفت: «من در دادگاه به روشنی از ریحانه پرسیدم که آیا حرکتی انجام دادی که مرتضی متوجه شود راضی به برقراری رابطه جنسی با او نیستی که پاسخ داد خیر. محلی که در آن قتل صورت گرفت یکی از پنج واحد یک آپارتمان بود که اگر ریحانه فریاد می‌زد و درخواست کمک می‌کرد بی‌شک همسایه‌ها متوجه می‌شدند. با همه این حقایق روشن است قتلی که در این پرونده صورت گرفته در شرایط دفاع نبوده است.»

مرتضی چون قبلا عضو سازمان اطلاعات بوده است، برخی برای خراب کردن نظام به این مساله پرداختند، درصورتی که مقتول سال‌ها قبل با سازمان اطلاعات قطع همکاری کرده بود.»

تردست درباره لیوانی که در محل قتل کشف شده بود، توضیح داد: «این لیوان بنا به گزارش پزشکی قانونی حاوی داروی مسهل بوده است. در اینجا دو نظریه موجود است، یکی اینکه پزشکی قانونی در تشخیص نوع دارو اشتباه کرده باشد و دیگری اینکه این لیوان قبلا استفاده شده بوده و اتفاقی در آن محل قرار داشته است و مدرکی مبنی‌‌بر اینکه ریحانه از آن خورده باشد وجود ندارد و فرضیه قصد مقتول برای بیهوش کردن ریحانه و تجاوز به آن کاملا رد شده است، چراکه مرتضی می‌دانسته ریحانه به قصد برقراری رابطه جنسی با او به محل قتل رفته است. آنها با هم از داروخانه برخی وسایل را خرید کرده‌اند و در صورت‌جلسه بررسی صحنه جرم آمده است که این وسایل روی میز قرار داشته است. یعنی از سوی مقتول پنهان نشده بوده، بلکه مقابل چشمان ریحانه قرار داشته و از خرید آنها مطلع بوده است.

بحث دیگری که در این پرونده مطرح شد، این است که این دختر برای طراحی دکور به محل قتل رفته بود. درحالی که این قضیه کذب است. در تحقیقی که از کارکنان شرکت طراحی دکوری که ریحانه در آن شاغل بود صورت گرفته مشخص شده ریحانه آن شب بدون اطلاع به مسئولان شرکت به محل قتل رفته بود. درحالی که قبلا سابقه نداشته هیچ‌یک از کارکنان آن شرکت بدون هماهنگی شرکت به ماموریت عادی بروند. به نظر می‌رسد طرح این مساله از سوی ریحانه که برای طراحی دکور به دیدن مرتضی رفته بود، صحت ندارد.»

تردست درباره چاقویی که قتل با آن رخ داده است نیز گفت: «این چاقو نو بوده و طبق گفته‌های ریحانه در دادگاه، او چند روز قبل آن را خریده بود که یک چاقوی بزرگ آشپزخانه بود. بر فرض اینکه یک نفر برای دفاع از خود چاقو حمل کند به احتمال زیاد یک کارد کوچک در کیفش می‌گذارد، اما کاردی که ریحانه با آن دست به قتل زده بود یک کارد بزرگ بوده که بی‌شک برای کشتن یک نفر همراه داشته است.»

تردست درباره پیامکی که در اطلاعیه دادستانی تهران به‌عنوان یک علت قتل عنوان شده است، گفت: «پیامکی که ریحانه قبل از قتل به دوستش ارسال کرده بود مبنی‌بر اینکه «به‌ تیپ هم زدیم، او را می‌کشم» مربوط به پدرش بوده است.

ریحانه شب قبل با پدرش درگیر شده و از سوی او مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود. به همین خاطر ریحانه به‌عنوان درددل به دوستش پیامک زده بود که «به تیپ‌هم زدیم، فکر کنم امشب بکشمش.»