با توجه به دور اخیر مذاکرات میتوان چنین برداشت کرد که تیم مذاکرهکننده بر اساس ماموریت و دستور کار خود توانسته به وظیفهاش به نحو احسن عمل نماید. آنچه مهم است اینکه طرف غربی اصرار دارد فعالیت هستهای ایران صلحآمیز نیست این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران همواره بر صلحآمیز بودن فعالیتهای هستهای خود تاکید داشته و همواره در تمام مذاکرات و اظهار نظرهای مسئولان بلندپایه خود بر این مسئله تاکید کرده و تنها خواهان آن است که برای رفع نیازهای صلحآمیز خود فعالیت هستهای داشته باشد و برنامههایی را که از سالیان قبل برای چنین منظوری در پیش گرفته را ادامه دهد. در این راستا دوستانی که به عنوان نمایندگان ایران در مذاکرات حضور دارند به طرف مقابل تفهیم کردهاند که سیاست ایران طبق بسته پیشنهادی ارائه شده تابع قاعده همه یا هیچ است بدان معنا که یا این بسته پذیرفته میشود یا اگر قرار است قسمتی از این بسته پذیرفته نشود زیر سوال بردن کل توافقنامه ژنو است و علیالقاعده ایران دیگر قادر به ادامه مذاکرات نخواهد بود. اصرار ایران نیز حتما بر این است که در مذاکرات، مسئله هستهای را حل و راهکاری برای آن تبیین نماید و هیچ نیازی به تحریم نبوده و هیچ نیازی به ادامه آن وجود ندارد. توصیه اکید ایران به طرف 1+5 آن است که دست از تحریم بردارند چراکه تحریم به هیچ عنوان در این مسیر موثر نبوده و تنها مستمسکی قرار گرفته به بهانه مسئله هستهای که در این میان تنها مخالفین توافق سود میبرند و مردم بیگناه ایران آسیب میبینند و طرف مقابل باید هر چه سریعتر نسبت به رفع تحریمها اقدام نماید. با توجه به شرایط کنونی به نظر میرسد طرف 1+5 به این نتیجه رسیده که جمهوری اسلامی ایران یک کشور تاثیر گذار و قدرتمند در منطقه است که نمیتوانند نقش آن را نادیده بگیرند لذا این استنباط وجود دارد که که طرف مقابل تصمیم گرفته به نقش و تاثیر ایران در معادلات منطقهای و جهانی احترام بگذارد و این مسئله که نقشآفرینی ایران در یک چارچوب قابل تعریف است که بخشی از آن مربوط میشود به فعالیتهای جمهوری اسلامی ایران از جمله فعالیتهای هستهای آنها را به این نتیجه رسانده که باید مسئله هستهای جمهوری اسلامی ایران را مورد پیگیری و رتق و فتق قرار دهند. منتها به دلیل دشمنیهایی که با جمهوری اسلامی وجود دارد تاکنون گشایش قابل توجهی در این مسئله مشاهده نشده است. نهایتا شواهد و قراین نشان میدهد طرف 1+5 به ویژه طرف اروپایی به این نتیجه رسیده که این دوره چهار ماهه تمدید نشود و در همین دوره به یک جمع بندی رسیده و به این پرونده خاتمه بدهند لذا خوشبینیهای بسیاری در این زمینه وجود دارد. مضاف بر آنکه طرف اروپایی باید بداند اگر به هر دلیلی این مذاکرات به نتیجه نرسد این جمهوری اسلامی ایران نیست که ضرر میکند بلکه آنها هستند که نتوانستهاند از این فرصت به خوبی استفاده نمایند.
*نماینده مجلس نهم